Μετά τη νερουλή παρέμβαση του κυρίου Νατσιού – ήρωα της ημέρας [ας όψεται ο “λόγος“ της κας υφυπουργού] ρίχνουμε μια κλεφτή ματιά στο real deal, επί αμερικανικού εδάφους : η συζήτηση εδώ αφορά στην απαγόρευση ή μη συγκεκριμένων βιβλίων από τις σχολικές βιβλιοθήκες. Και στο αν οι γονείς πρέπει, όπως θεωρούν σωστό οι Ρεπουμπλικάνοι, να έχουν λόγο γι’ αυτήν – για τους liberals, αρμόδιοι είναι οι βιβλιοθηκάριοι. Ο γερουσιαστής John Kennedy [Rep.] διαβάζει ενδιαφέροντα αποσπάσματα δυο βιβλίων, η απαγόρευση των οποίων απορρίπτεται απ’ την απένατι πλευρά ως “λογοκρισία”.
Το “real deal” αφορά τόσο στην παρουσία του γερουσιαστή, όσο και στο περιεχόμενο των αποσπασμάτων. Ως προς το δεύτερο σκέλος, η είσοδος βιβλίων του είδους στις βιβλιοθήκες των ελληνικών σχολείων πρέπει να θεωρείται θέμα χρόνου.
ΥΓ. Ο πρώτος κύριος που “αντιπαρατίθεται” στον JK ειναι ο Alexi Giannoulias, Γενικός Γραμματέας της πολιτείας του Ιλινόι. Ο ακριβής προσδιορισμός του δεύτερου όντος μου διαφεύγει – έχω την εντύπωση ότι, σύμφωνα με την παρωχημένη ορολογία περί φύλων, είναι κορίτσι.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
No need to worry. Προσωπικά Δεν γνωρίζω κανένα παιδί που να δανείζεται από βιβλιοθήκη. Αν κρίνω επίσης από τον τρόπο που διαβάζει, ο γέρος φαίνεται να ψιλογουστάρει, κάτι που ισχύει για τη συντριπτική πλειοψηφία των ηθικολογούντων συντηρητικών. Οι γνώσεις για παράδειγμα που έχουμε για τα ερωτικά ήθη των βυζαντινών, προέρχονται αποκλειστικά σχεδόν από στελέχη της Εκκλησίας. Και μιλάμε για περιγραφές να κοκκινίζουν και οι πέτρες.
Ότι υπάρχουν πολλοί τέτοιοι [“πνεύμα και ηθική”], εννοείται. Αλλά το περί συντριπτικής πλειοψηφίας φέρνει προς “ψυχολογικές” προσεγγίσεις / δικαίωση της λέξης …”ομοφοβία” κλπ. Αποτελεί παγίδα στημένη σε όποιον ασκεί κριτική για ο,τιδήποτε. Που, εννοείται ότι ισχύει σε μεγάλο βαθμό και για ο,τιδήποτε, αλλά αν επικρατήσει ως κανόνας, τελειώσαμε.
By the way ο εν λόγω επειδή τον έχω παρακολουθήσει χρόνια, είναι ψιλομαγκάκος, με γενικά σωστές απόψεις [αν και όχι πάντα], και με ανεπτυγμένη, believe it or not, αίσθηση του χιούμορ.
Προφανώς ισχύει αυτό που λες περί παιδιών που δεν δανείζονται βιβλία από βιβλιοθήκη. Αλλά τρόποι διαφήμισης και προβολής της gay κουλτούρας υπάρχουν μπόλικοι, και η επιτυχία της προπαγάνδας φαίνεται εκ του αποτελέσματος : τα ποσοστά των ανθρώπων που δηλώνουν μέλη της LGBTQ κοινότητας στις ΗΠΑ έχουν αυξηθεί σε απίθανο βαθμό [bandwagon effect]. Έχω την εντύπωση ότι και εδώ και παντού στην ίδια κατεύθυνση κινούμαστε.
Προέρχομαι από 100% βασιλοχουντικό/ελληνοχριστιανικό κοινωνικό περιβάλλον και γνωρίζω άριστα τη νοοτροπία τους. Δεν είναι ούτε οι “φασίστες” που ζωγραφίζουν οι αριστεροί, αλλά ούτε και οι στυλοβάτες της ηθικής που αρέσκονται να πιστεύουν για τον εαυτό τους. Θα χαρακτήριζα μάλιστα τον εαυτό μου “ομοφοβικό” με την έννοια ότι το ποσοστό των φυσιολογικών εκ πρώτης όψεως ανδρών που θα σου την πέσουν με την πρώτη ευκαιρία είναι υπερβολικά μεγάλο, όπως έχω διαπιστώσει παλαιόθεν. Από ένα σημείο και μετά ένιωθα πιο άνετα να κάνω παρέα με γυναίκες. Όσον αφορά τα σχολικά βιβλία παρεμπιπτόντως, είμαι οπαδός της σεμνοτυφίας και μάλιστα στην ακραία της εκδοχή. Όχι απαραίτητα το ίδιο και στο επίπεδο της προφορικής διδασκαλίας που προϋποθέτει απρόβλεπτη αλληλεπίδραση με κάθε καρυδιάς καρύδι. Επιμένω πάντως ότι δεν υπάρχουν σήμερα πραγματικοί συντηρητικοί, γιατί απλούστατα δεν είναι δυνατό να υπάρξουν. Να δηλώνει δηλαδή ο Τραμπ συντηρητικός.. it’s not even funny. Εντάξει κι εμένα με συμφέρει να δηλητηριάζουν οι “συντηρητικοί” τον πλανήτη με φτηνό πετρέλαιο μέχρι να πάω στον άλλο κόσμο, αλλά δεν υπάρχει απολύτως καμία περίπτωση να πάρω τη ρητορεία τους τοις μετρητοίς.
Όταν μιλάμε για το τι “κατά βάθος” συμβαίνει με κάποιον, δεν τίθεται θέμα νοοτροπίας ή ιδεολογίας. Πολλοί από τους διαρρηγνύοντες τα ιμάτιά τους με την ομοφυλοφιλία και γενικώς την “κατάντια της κοιωνίας” είναι οι ίδιοι επιρρεπείς σ’ αυτά εναντίον των οποίων μιλάνε, εξορκίζοντας ίσως αυτήν ακριβώς την επιρρέπεια.
Nobody’s perfect, το αντίθετο μάλιστα. Ούτε αληθινοί συντηρητικοί, ούτε στυλοβάτες της ηθικής υπάρχουν – του Trump μη εξαιρουμένου. Το μόνο που με ενδιαφέρει προσωπικά είναι τι υποστηρίζεται από κάθε πλευρά, υπό την έννοια του τι ελπίζω ότι σημαίνει η εφαρμογή του.
Και μια πρακτική που κατατείνει στον πολλαπλασιασμό με το έτσι θέλω των LGBTQ people εμένα με τρομάζει – δεν θα ονόμαζα αυτή τη στάση “ομοφοβική”, όπως δεν θα ονόμαζα “μισογυνική” την αντιπάθειά μου για τις φεμινίστριες, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Θα ήταν μάλλον υπερβολή αν έλεγα ότι με τρομάζουν τα gender politics καί τα σχετικά, δεδομένου ότι ούτε παιδιά έχω ούτε πλέον με αφορούν προσωπικά. Μη σου πω κιόλας ότι όντας “πολιτικά ορθός” εξ ιδιοσυγκρασίας – περισσότερο πάντως από τους κουφιοκέφαλους προπαγανδιστές της – κάπου θα με βόλευε να είχα γεννηθεί μετά το 2000. Εντάξει βλακείες λέω. Αυτό που δεν αντέχω με τίποτα, είναι το αυτοκτονικό descent into madness που είναι η πραγματική πανδημία της εποχής μας.
…Εδώ ο JK με τον Doctor Fauci
https://oannes.gr/kennedy-vs-fauci/
Όλο και περισσότερο εντωμεταξύ με απασχολεί τελευταία το κατά πόσον και πώς ακριβώς η γενικευμένη παράνοια θα μπορούσε να έχει επηρεάσει κι εμένα. Γιατί αποκλείεται να έχω μείνει ανεπηρέαστος. Και μόνο που ασχολούμαι με αυτούς τους τρελούς, κάπου με βάζει στη.. λογική τους. Άσε που η ανασκευή των ακροτήτων τους με οδηγεί συχνά σε αντίστροφες ακρότητες. Η κατά το δυνατόν αποχή από κάθε “δημόσια παρέμβαση” επανέρχεται συνεχώς ως διέξοδος, από ένα σημείο και μετά όμως είναι δύσκολο να υποκρίνεσαι ότι δεν ξέρεις αυτά που ξέρεις.
Το σχόλιό σου μου θύμισε το δίστιχο από το ‘Second Coming’ του Yeats – χονδροειδής παρωδία του οποίου κυκλοφορεί στο διαδίκτυο ως φράση του Bukowski*:
The best lack all conviction, while the worst
Are full of passionate intensity.
Να μείνουμε ανεπηρέαστοι αποκλείεται. Αλλά και να τους αφήσουμε να μας “αποικήσουν” αποκλείεται επίσης. We’re too clever for that.
* Η φράση “του Bukowski” : The problem with the world is that the intelligent people are full of doubts and the stupid ones are full of confidence
Δεν πρόκειται απλώς για μειονέκτημα. Για μένα η ελευθερία του σκέπτεσαι είναι η μοναδική μορφή ελευθερίας που μπορεί στοιχειωδώς να πραγματωθεί σε αυτό τον κόσμο. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει στην αγορά. Το γεγονός ότι για τους πολλούς μια τέτοια φιλοδοξία είναι παντελώς ακατανόητη, δεν την καθιστά λιγότερο φιλοδοξία ή λιγότερο εγωιστική.