To singularity, οι πολιτικές του virtual, μέσα αντι-κοινωνικής δικτύωσης, η μουσική στην εποχή των ringtones…• Singularity, the politics of virtual, anti-social media, music in the age of ringtones…
Αναφορές στην ελληνική και διεθνή επικαιρότητα • References to the greek and international current affairs
Ασυνήθιστου ενδιαφέροντος διάλογος του Λάμπρου Καλαρρύτη με τον δρα Νομικής, ειδικό Θεμάτων Ευτρωπαϊκού Δικαίου Γ. Ανθρακέα. Ας συνεισφέρουμε κι εμείς από ερασιτεχνκή σκοπιά ένα θετικό σενάριο, με βάση το παρακάτω βίντεο :Η “ελληνική κυβέρνηση” αφήνει το θέμα σε εκκρεμότητα με το (ελαφρώς αξιοθρήνητο αλλά εν τέλει …“παραγωγικό”) σκεπτικό απολογίας στη “φίλη και γείτονα” : “δε φταίμε εμείς, τί άλλο μπορούμε…
Όχι από τις αγαπημένες μου του σκηνοθέτη – όχι γιατί δεν είναι …σουρεαλιστική, όπως “οφείλει” να είναι κάθε ταινία του, σύμφωνα με το κλισέ με το οποίο αρχίζουν και τελειώνουν κάποια “σχόλια”. Ούτε βέβαια γιατί είναι ευκαταφρόνητη. Κάθε άλλο – το αποτύπωμα (την είδα το 1980) είναι αρκετά βαθύ, και ουκ ολίγες οι στιγμές που μένουν ως ανάμνηση. Η αφήγηση…
Μπορεί κάποιος να μην έχει εμπιστοσύνη στις προθέσεις του Trump, ή στην ικανότητά του να τις κάνει πράξη. Μπορεί, δικαιολογημένα, να ανησυχεί για την παρουσία δίπλα του ενός ανθρώπου που είναι 1. “ο πλουσιότερος στον κόσμο”, 2. κύριος διαχειριστής της ζοφερής υπόθεσης “A.I.” και 3. υπεράνω κρτικής και στο απυρόβλητο. Κατά την ταπεινή μου άποψη, η ύπαρξη και μόνο του…
“Η συνεργασία λογικής και επιστήμης, θα είναι η αντεπίθεση της υγείας έναντι αυτής της πανδημίας…”Να προλάβω πριν εκλεγεί, πράγμα που είναι αναμενόμενο, και που θα επιβάλλει κάποιο σεβασμό στο θεσμό – όχι στον ίδιο : Ο άνθρωπος είναι, εκτός των άλλων, πανύβλαξ και ανελλήνιστος.
Συγκλονιστικό όντως.Αλλά όχι όπως το εννοούν εδώ ο κύριος και η κυρία που υποδύονται τους δημοσιογράφους.Παρακολουθούμε τη γένεση ενός νέου είδους : ο νεο-νομοταγής πολίτης έχει επιλέξει : η φωνή ενός απρόσωπου μπάτσου είναι πιο εμπιστεύσιμη από εκείνη του δικού του ανθρώπου.Παρεμπιπτόντως, ίσως το συγκλονιστικότερο απ’ όλα : πόσο λογικό ακούγεται κάποιος / – α να απειλείται με ξυλοδαρμό, και…
Το πρόβλημα του μπλογκ με την προβολή του Elon Musk ως σωτήρα του πλανήτη – ιππότη (της ασφάλτου και) της ελευθερίας του λόγου έχει διατυπωθεί σε εντελώς ανύποπτη στιγμή, βλ. εδώ και αλλού. Ως εκ τούτου, δεν έχω πρόβλημα να τον προκρίνω ως αντίπαλο δέος περιπτώσεων …ακόμα χειρότερων (fact…) απ΄ το δικό του χώρο πάντα: εκείνο της ερευνητικής και επιχειρηματικής…
Με κάτι τέτοια το Twitter δικαιώνει την ύπαρξή του…(Η “μετάφραση”, πάνω, είναι όλο το χαρτί)
Το σκοτεινό πρόσωπο του μέλλοντος που έρχεται, είναι ο Άδωνις Γεωργιάδης. Η περίφημη φράση του Samuel Johnson (1709 – 1784, εικ. ανοίγματος) “Patriotism is the last refuge of the scoundrel” αποτελεί καραμέλα στο στόμα εκπρόσωπων του γκλομπαλισμού (έννοια …ύπουλα διφορούμενη, απτόμενη των γκλομπ των μπάτσων πέραν της παγκοσμιοποίησης). Ο τελευταίος που θυμάμαι να τη χρησιμοποεί ήταν ο πολιτικός προϊστάμενος του…
Είμαστε στο ξεκίνημα της διάλυσης ενός εφιαλτικού οράματος : το “woke, green future”, σάπιο εξ αρχής, με αποστομωτικό επιστημονικό αντίλογο, και καταλυτικό εναντίον του επιχείρημα τις οργουελικές μεθόδους που εφαρμόσθηκαν για να το επιβάλλουν, καταρρέει. Αυτό, σε όλο τον κόσμο εκτός φυσικά από μια “γηραιά ήπειρο” που έχει προ πολλού πάψει να αποτελεί υποκείμενο εξελίξεων. Ως ουραγός, αργά ή γρήγορα…
Στην κωλοπρεπή οντότητα με το όνομα Thierry Breton, έχουμε αναφερθεί ξανά το 2022 (βλ. TWITTER ΚΑΙ ΕΥΡΩΚΑΤΣΑΡΙΔΕΣ) με αφορμή τις τότε απειλές της EU εναντίον του Twitter, απειλές που άλλωστε δεν είναι άσχετες με την τωρινή αντ-επίθεση Musk σε όλα τα μέτωπα. Ο πρώην, πλέον, επίτροπος δηλώνει σήμερα με (ανεξήγητη;) άνεση ότι αν το αποτέλεσμα των εκλογών στη Γερμανία είναι…
Αυτό (δεξιά) είχε κυκλοφορήσει κατ’ αρχήν τον Αύγουστο. Αλλά για κάποιο λόγο τρεντάρει ξανά, μαζί με διάφορα αποσπάσματα της συνομιλίας του Joe Rogan με τον Mel Gibson, στην οποία αναφέρονται, πλην άλλων, στις δραστηριότητες του κυρίου Fauci (κάτω). Παρεμπιπτόντως, στη διάρκεια του live podcast, το σπίτι του Mel Gibson στο Μαλιμπού του LA γινόταν στάχτη…Δεν κουράζομαι να επαναλαμβάνω από την…
Αυτό που διαφεύγει από τους Ραν-Ταν-Πλαν της δημοσιογραφίας, γαβγίζοντες ως συνήθως προς τη λάθος κατεύθυνση (“τι είπε” ο Τραμπ, “πώς το είπε”, κοκ.) είναι η ουσία της υποθέσεως :Από τη δανική κυβέρνηση, που απ’ την αρχική ευθιξία περνάει ήδη στη φάση που “το συζητάμε” (=αποδοχή μιας ανεξάρτητης Γροιλανδίας), μέχρι τους entrepreneurs της Silicon Valley, που κάνουν πάντα ό,τι προστάζουν τα…