To singularity, οι πολιτικές του virtual, μέσα αντι-κοινωνικής δικτύωσης, η μουσική στην εποχή των ringtones…• Singularity, the politics of virtual, anti-social media, music in the age of ringtones…
“Τούτων δοθέντων”, δύο πράγματα είναι αξιοσημείωτα τις πρώτες αυτές μέρες της Trump administration. Tο πρώτο αφορά στην, όχι εκδικητική * αλλά αποκαταστατική μιας αίσθησης δικαίου χροιά των πρώτων του κινήσεων. Δεν μιλάω μόνο για την ακύρωση εν μια νυκτί του συνόλου των “woke” και “κλιματικά ευαίσθητων” πολιτικών του απελθόντος “προέδρου” (είναι λίαν συζητήσιμο, ποιες ήταν δικές του αποφάσεις, και πόσων…
ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΟΘΡΟ, ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΟΝ ΑΔΕΙΑΣΕΙ ;
Με αφορμή, ξανά, την ορκωμοσία, ακούμε δυο μέρη – Kyrie, Credo (03:19) – από τη συναρπαστική Λειτουργία της Στέψης του Wolfgang Amadeus Mozart. Μπορείτε να επισκεφθείτε το εκτεταμένο περσινό μας αφιέρωμα σ’ αυτόν ως συνθέτη του μήνα, ξεκινώντας από εδώ. Πρώτη “επίσημη περίσταση” στην οποία χρησιμοποιήθηκε αυτό το έργο ήταν η στέψη του τελευταίου αυτοκράτορα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, Φραγκίσκου του…
Έχοντας μόλις παρακολουθήσει την ορκωμοσία, ένιωσα να αναβλύζει από μέσα μου αυτό το τραγούδι – εφηβική ανάμνηση / Having just watched the inauguration, I felt this song – a teenage memory – welling up in me. I’m boredI’m the chairman of the boredI’m a lengthy monologueI’m livin’ like a dogI’m boredI bore myself to sleep at nightI bore myself in…
Ασυνήθιστου ενδιαφέροντος διάλογος του Λάμπρου Καλαρρύτη με τον δρα Νομικής, ειδικό Θεμάτων Ευτρωπαϊκού Δικαίου Γ. Ανθρακέα. Ας συνεισφέρουμε κι εμείς από ερασιτεχνκή σκοπιά ένα θετικό σενάριο, με βάση το παρακάτω βίντεο :Η “ελληνική κυβέρνηση” αφήνει το θέμα σε εκκρεμότητα με το (ελαφρώς αξιοθρήνητο αλλά εν τέλει …“παραγωγικό”) σκεπτικό απολογίας στη “φίλη και γείτονα” : “δε φταίμε εμείς, τί άλλο μπορούμε…
1961. Η Καίτη Γκρέυ (R.I.P.) σε ένα τραγούδι που ο συνθέτης του Βασίλης Τσιτσάνης αφιέρωνε στη μνήμη της Μαρίκας Νίνου. 1961. Katie Gray (R.I.P.) on a song whose composer Vassilis Tsitsanis dedicated to the memory of (another great performer of his songs) Marika Ninou. Κυριακή σε γνώρισαΚυριακή σε χάνωΘέλω να είναι κυριακήΚι αυτή που θα πεθάνωΣαν άστρο εβασίλεψεςΚαι χάθηκες χαρά…
Όχι από τις αγαπημένες μου του σκηνοθέτη – όχι γιατί δεν είναι …σουρεαλιστική, όπως “οφείλει” να είναι κάθε ταινία του, σύμφωνα με το κλισέ με το οποίο αρχίζουν και τελειώνουν κάποια “σχόλια”. Ούτε βέβαια γιατί είναι ευκαταφρόνητη. Κάθε άλλο – το αποτύπωμα (την είδα το 1980) είναι αρκετά βαθύ, και ουκ ολίγες οι στιγμές που μένουν ως ανάμνηση. Η αφήγηση…
Μπορεί κάποιος να μην έχει εμπιστοσύνη στις προθέσεις του Trump, ή στην ικανότητά του να τις κάνει πράξη. Μπορεί, δικαιολογημένα, να ανησυχεί για την παρουσία δίπλα του ενός ανθρώπου που είναι 1. “ο πλουσιότερος στον κόσμο”, 2. κύριος διαχειριστής της ζοφερής υπόθεσης “A.I.” και 3. υπεράνω κρτικής και στο απυρόβλητο. Κατά την ταπεινή μου άποψη, η ύπαρξη και μόνο του…
Ένα ακόμα μικρό διαμάντι των Lynch, Badalamenti, από το Floating Into The Night της Julee Cruise – κυκλοφορία του 1989. Φόρος τιμής του stcigar στο σκηνοθέτη και στιχουργό του άλμπουμ. Another little jewel by Lynch, Badalamenti, from Julee Cruise’s Floating Into The Night – 1989 release. Stcigar’s tribute to the director and the album’s lyricist. You made the tears of…
Τελική σκηνή και τίτλοι τέλους για το μεγαλούργημα του David Lynch. Το πρώτο κομμάτι είναι από τον Trent Reznor, γράφτηκε ειδικά για το έργο, ο συνθέτης – και παραγωγός του compilation album – ακούγεται στο σαξόφωνο. Το δεύτερο είναι ένα Bowie classic παρμένο από το άλμπουμ του Outside (1995). Μαζί με το Eraserhead, το ‘Lost Highway’ (1997) είναι η αγαπημένη…
Τιμάμε τη μνήμη του κορυφαίου σκηνοθέτη που εγκατέλειψε μόλις τα εγκόσμια, με αποσπάσματα από soundtracks ταινιών του – η σημασία που έδινε ο ίδιος σ’ αυτά είναι γνωστή, όπως και η συμμετοχή του στη δημιουργία τους. Ξεκινάμε από το Eraserhead του 1977. Όχι γιατί ήταν η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους. Αλλά γιατί ανήκει, κατά την ταπεινή μου άποψη, στην…