To singularity, οι πολιτικές του virtual, μέσα αντι-κοινωνικής δικτύωσης, η μουσική στην εποχή των ringtones…• Singularity, the politics of virtual, anti-social media, music in the age of ringtones…
Από το κουαρτέτο εγχόρδων του Antonin Dvorak σε Ρε Ελάσσονα έργο 34 διαλέγουμε το ιδιαίτερα συγκινητικό τρίτο μέρος, Adagio. Το ακούμε από το κουαρτέτο Stamitz. From Antonin Dvorak’s string quartet in D minor op. 34 we pick the particularly moving third part, Adagio. We hear it from Stamitz Quartet.
Κάτω, η ανακοίνωση με την οποία συνόδευσε ο κύριος Γεροτζιάφας την “ηχηρή” αποχώρησή του απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ. «Οι πολιτικές Υγείας βρίσκονται στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος για λόγους που σχετίζονται με την πανδημία, την τεχνολογική και φαρμακευτική επανάσταση, την κλιματική κρίση κλπ. Η Ελλάδα έχει επιπλέον ιδιαιτερότητες που καθορίζονται από την όξυνση των οικονομικών ανισοτήτων, την αναμενόμενη επιδείνωση των δεικτών…
Ενώ ο Β. Ζελένσκι παραδίδει μαθήματα οικολογικής συνείδησης στα UN, στο μέτωπο τα πράγματα ακολουθούν προδιαγεγραμμένη πορεία : ο πόλεμος δεν διεξάγεται, από πλευράς Ουκρανών, με το όραμα μιας τελικής νίκης. Διεξάγεται με σκοπό τη διαιώνισή του – 1984 style. Άλλωστε, δεν πρόκειται παρά για πόλεμο “δι’ αντιπροσώπου” των ΗΠΑ με …στρατηγικό στόχο την αποδυνάμωση της Ρωσίας με τις ελάχιστες…
Οι Pretenders δεν υπήρξαν ποτέ απ’ τα αγαπημένα μου συγκροτήματα. Ίσως γιατί δεν κατάφεραν, στ’ αυτιά μου τουλάχιστον, να κρατήσουν την “υπόσχεση” που άφηνε το πρώτο τους άλμπουμ, απ’ το οποίο το τραγούδι που ακούμε. Προς τιμήν της Chrissie Hynde φυσικά – γεννημένης αυτόν το μήνα πριν από 72 χρόνια. The Pretenders have never been one of my favorite bands….
Οφείλω κατ’ αρχήν να ομολογήσω, σαν κάποιος όχι ταγμένος στην ιδεολογία της αγάπης, ότι μεγάλος αριθμός ανθρώπων, πραγμάτων και καταστάσεων με κάνει να ενδίδω σε μια γκάμα αρνητικών συναισθημάτων, από την απλή αντιπάθεια μέχρι κάποιες ακραίες καταστάσεις. Ωστόσο δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που αντιπάθησα τόσο πολύ κάποιον [άγνωστό μου] όσο αυτόν τον άνθρωπο. Όχι μόνο για όσα…
Μπορεί σήμερα να φαίνεται εκτός τόπου, αλλά στο Παρίσι των μέσων του 18ου αι. έργα όπως η όπερα Κάστωρ και Πολυδεύκης γίνονταν αφορμή για πολώσεις και αντιπαραθέσεις …λεκτικές τουλάχιστον. Το έργο του Rameau είχε την πρεμιέρα του στις 24 Οκτωβρίου του 1737. Aντίπαλοι εδώ ήταν οι μοντερνιστές οπαδοί του μεγάλου συνθέτη-θεωρητικού [ο Diderot ανάμεσά τους] και οι συντηρητικοί υποστηρικτές του…
Βλέποντας το βίντεο [κάτω], δεν έχω αυταπάτες. Ξέρω ότι είμαι ένα με την Ελένη Λουκά …στο μυαλό του κυρίου Κασσελάκη και των μυστικοσυμβούλων του. Ο επικοινωνιακός σκοπός της προβολής του στιγμιότυπου, είναι ευδιάκριτος : ταύτιση κάθε κριτικής στο νέο ηγέτη με το state of mind της συγκεκριμένης κυρίας. Λέξη – κλειδί, η “ανωμαλία” για την οποία κραυγάζει, χαμένη μέσα στο…
Στην ερωτική ιστορία της βιρτουόζου – συνθέτριας Clara Wieck και του μεγάλου Robert Schumann, διάσημων καλλιτεχνών της εποχής τους, συνοψίζεται το ρομαντικό πνεύμα που δίνει στην εποχή το όνομά της. Αξίζει να ψάξει κανείς την ιστορία, ακούγοντας το κονσέρτο της για πιάνο και ορχήστρα. Η Clara Schumann, όπως πέρασε στην ιστορία, ήταν μια από τις πολλές περιπτώσεις δημιουργικών γυναικών δημιουργών…
Η νίκη Κασσελάκη αποτελεί μια ακόμα εκδήλωση ενός φαινομένου που επισημαίνεται μονότονα απ’ τον “υποφαινόμενο” τις τελευταίες δυο δεκαετίες – από εποχές ΗΧΟΥ και 4Τ : θρίαμβος του virtual επί της πραγματικότητας. Η νίκη Κασσελάκη είναι ο Τζο Μπάιντεν Πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Τραμπ πράκτορας των Ρώσων, η καταστροφή του πλανήτη σε 10 χρόνια αν δεν πεθάνουμε όλοι, το εμβόλιο…
Και μια βαθιά υπόκλιση από μένα στη βλακεία της χρήστριας.
Πίσω στον συνθέτη του μήνα, Antonin Dvorak με ένα από τα πιο οικεία σε μένα έργα του, εκείνο με την πιο ευφρόσυνη διάθεση και την πιο εμφατική αναφορά στη μουσική της πατρίδας του. Είναι η Όγδοη Συμφωνία της οποίας ακούμε το εξαίσιο Allegretto Grazioso – ο Yehudi Menuhin διευθύνει την Royal Philharmonic Orchestra. Back to the composer of the month,…
Ο Manchurian Candidate – λαγός του Klaus Schwab Κυριάκος Μητσοτάκης, εξεφτελίζει τη χώρα που υποτίθεται εκπροσωπεί, θέτοντας θέμα Παγκόσμιας Διακυβέρνησης για την αντιμετώπιση ανύπαρκτων κινδύνων. Αυτά, από του ζοφερού βήματος του ΟΗΕ – βασικό εργαλείο άσκησης πολιτικής αυτού, ο Παγκόσμιος Οργανισμός “Υγείας” του Tedros Gebreyesus. Για τη μελλοντική εγκαθίδρυση των υπερεξουσιών του οποίου [βλ. εδώ], ο κόσμος δεν δείχνει να…