To singularity, οι πολιτικές του virtual, μέσα αντι-κοινωνικής δικτύωσης, η μουσική στην εποχή των ringtones…• Singularity, the politics of virtual, anti-social media, music in the age of ringtones…
Δεν λέγεται “άρνηση πραγματικότητας”. Λέγεται άρνηση να ασχοληθείς με την πραγματικότητα όταν γίνεται τοξική [βλ. φωτό]. Και όταν είσαι ανήμπορος να την επηρεάσεις.Αυτή είναι η διαδικασία του step-by-step, των συνεχών ανατροπών, των “αναλύσεων” και των αλληλοαναιρούμενων “ειδήσεων”. Ξυπνείστε με όταν θα έχει τελειώσει. (Visited 29 times, 1 visits today)
Ο Keith Emerson με το πρώτο του γκρουπ, The Nice, σε εποχές κοινωνικών κινημάτων και τραγουδιών διαμαρτυρίας [late ‘60s] αποδομούν το classic του Leonard Bernstein. Αφαιρώντας τους στίχους του Sondheim, οι Nice πρόσθεσαν τη φράση που ακούγεται στο τέλος του instrumental. “America is pregnant with promises and anticipation, but is murdered by the hand of the inevitable”. Στη διάρκεια παρουσίασής…
Ένα κομμάτι τελευταίας εσοδείας [2018] home made. A recent [2018] song, home made. (Visited 40 times, 2 visits today)
Ξυπνήσαν κι οι μαύροι …στα εξήντα *. Τι πιθανότητες υπάρχουν το ηλίθιο τσιτάτο να μη το έχει σύρει χρόνια ο ίδιος ο χρήστης; και τι είναι τούτο εδώ …αυτοκριτική, κοροϊδία ή virtue signaling; – το λένε και γλείψιμο… Αναρωτιέσαι αν θα ανασκευάσει ποτέ τα εμέσματα που εξαπολύει από καταβολής “πανδημίας”. Και για το πού θα μπει τότε η μάσκα του….
Τέσσερα χρόνια μετά [βλ. προηγούμενο post] ο Bowie βάζει την ηχητική του πινελιά στο μινιμαλιστικό αριστούργημα του Ray Davies. Από το άλμπουμ με διασκευές, Pin Ups, του 1973.Μαζί, η original version των Kinks, από το Kink Kontroversy, 1966. Four years later [see previous post] Bowie puts his sound signature on the Ray Davies‘ minimal masterpiece. It’s on his covers-only album,…
Μυστηριακό, ethereal goth από τα middle ’90s. Οι Canticum Funebris έχουν κυκλοφορήσει ένα και μοναδικό άλμπουμ. Mysterious, ethereal goth from the middle ’90s. Canticum Funebris has released a single album. (Visited 47 times, 1 visits today)
Υπαρξιακό καμπαρέ-τζαζ στη φλεγματική ερμηνεία της Peggy Lee. (Visited 17 times, 1 visits today)
Η πολιτική πλευρά του Βρετανού σαξοφωνίστα – συνθέτη Gilad Atzmon είναι πολύ ενδιαφέρουσα, άσχετα με το αν συμφωνεί κανείς μαζί του: πρόκειται για Εβραίο, γεννημένο και μεγαλωμένο στην Ιερουσαλήμ, μετοικήσαντα από τις αρχές της δεαετίας του ’90 στη Βρετανία και αποποιηθέντα την ισραηλινή υπηκοότηα. Ασκεί καυστική κριτική στην στάση της πατρίδας του έναντι των Παλαιστινίων. Ακόμα πιο ενδιαφέρουσα είναι η…
Σαν σήμερα, 4 Ιουνίου 1966, γεννήθηκε στη Ρώμη η σοπράνο Cecilia Bartoli, μια από τις πιο διάσημες, και δίκαια, τραγουδίστριες όπερας της εποχής μας. Η εντυπωσιακή έκταση [καλύπτει άνετα τις περιοχές της υψιφώνου και της μεσοφώνου] η ασυνήθιστη χροιά και η συχνά “σοκαριστική” αμεσότητα των ερμηνειών, κάνουν τη φωνή της Cecilia αλάνθαστα αναγνωρίσιμη. Δίπλα σ’ αυτά πρέπει κανείς να προσθέσει…
Πρέπει να είστε διαρκώς προσεκτικοί. Η κατάσταση είναι διαρκώς αβέβαιη. Ο κίνδυνος γίνεται μεγαλύτερος τη στιγμή ακριβώς που φαίνεται μικρότερος. Η ελπίδα είναι απατηλή, η μεγαλύτερη απειλή κρύβεται στη χαλάρωση. Ο συνάνθρωπός σας δεν είναι αυτό που δείχνει. Είναι είδος τοξικό, θα πρέπει να αποφεύγεται. Η χειραψία είναι συνήθεια που ο άνθρωπος πρέπει να ξεχάσει [Dr. Fauci, άκου παρακάτω]. Όχι…