Το ότι το κατευθυνόμενο trend του “ελληνικού” #MeeToo αποτελεί κίνηση αντιπερισπασμού για μια σειρά απίθανων πρωτοβουλιών της κυβέρνησης, έχει συζητηθεί εδώ επαρκώς, νομίζω [βλ. προηγούμενα posts]. Δεν είναι φυσικά αυτή η μόνη αποστολή του : ένα από τα ενδιαφέροντα στοιχεία της υπόθεσης είναι ότι οι καταγγελλόμενοι είναι άνθρωποι κάποιας ηλικίας. Εγκατεστημένοι και, προφανώς, αμετακίνητοι, άλλοι εμφανώς, άλλοι αφανώς, σε επιτελικές θέσεις στο χώρο της “showbiz”. Η οποία, κατά την συνήθεια των ερπετών, ετοιμάζεται για την καθιερωμένη αλλαγή δέρματος. Η αποχώρηση, κακήν κακώς, της παρούσης κλίκας που “είναι στα πράγματα” σηματοδοτεί τον ερχομό της νέας, η οποία, είναι δεδομένο από πριν και μη επιδεκτικό συζήτησης, θα αποτελείται από αψεγάδιαστα διαμάντια. Και φυσικά …ακόμα μεγαλύτερου καλλιτεχνικού διαμετρήματος από τους προηγούμενους.
Κι από καθαρά κουτσομπολίστικη άποψη να το δεις, το “κίνημα” δεν παρουσιάζει κανένα ενδιαφέρον. Τα περισσότερα “θύματα” προσωπικά δεν τα έχω ακούσει ποτέ στη ζωή μου, ενώ στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι “σοκαριστικές αποκαλύψεις” τους δεν είναι, όχι σεξουαλικές, αλλά ούτε καν παρενοχλήσεις. Κάτι σαν την “ενημέρωση” για τον κορωνοϊό σε μικρογραφία. Οι πραγματικά ζουμερές ιστορίες δεν πρόκειται να δουν το φως της δημοσιότητας (όχι ότι δεν τις ξέρουμε) γιατί απλούστατα οι πρωταγωνιστές τους είναι απόλυτα ευχαριστημένοι από την έκβαση.
“Απόλυτα” you can say that again…😃
Για να πω πάντως την αλήθεια, ίσως επηρεασμένος από το παραφουσκωμένο τίποτα της Μπεκατώρου και το άλλο με τον Μούτση, δεν έχω κάτσει να διαβάσω ούτε μισή από τις καταγγελίες. Ουτε και ξέρω για τί ακριβώς κατηγορείται ο Φιλιππίδης ή ο …Λιγνάδης [μιλάμε για τον τύπο που είχε βάλει τον Ρουβά στις Βάκχες, ο οποίος πήρε και βραβείο γι’ αυτό]
Εγώ στην αρχή τα διάβαζα, μετά το “σκάνδαλο” με το Λιγνάδη όμως τα παράτησα: ένα ξεφωνημένο πουστράκι τον κατήγγειλε λέει γιατί στο πρώτο τους “επαγγελματικό” ραντεβού ο.. Μαρκήσιος του ζήτησε να κάνει πίπα σέναν άγνωστο κι ο νεαρός φυσικά το δέχτηκε.
Μου έχει μείνει η ατάκα, σε ανύποπτη στιγμή, του Ρουβά, που ασφαλώς δεν είναι αποκλειστικοτητά του – το ακριβώς αντίθετο: “θα κάνω ό,τι χρειαστεί για να πετύχω”. Είναι προφανές ότι ο εν λόγω δεν έχει παρενοχληθεί ποτέ σεξουαλικά από καμία “μεγαλοκοπέλα” του κυκλώματος, εξ ου και δεν έχει προβεί σε καταγγελίες.
Ως προς τον Λιγνάδη, πάντως, είναι δεδομένο: το πράγμα επιχειρείται να παγώσει, ο τύπος είναι “δοτός” εξ αρχής, πεφιλημένος της οικογενείας Μητσοτάκη – για μια φορά έχουν δικιο οι “πολιτικοποιούντες το θέμα δι’ ίδιον όφελος”
Καλά όχι ότι θα μας λείψουν κωμικοί του διαμετρήματος Φιλιππίδη και τραγικοί του βεληνεκούς του Λιγνάδη. Στο τελευταίο που στηρίχθηκαν είναι το ανύπαρκτο ταλέντο τους. Πέραν εξάλλου του ότι δεν τηρούσαν τις όποιες υποσχέσεις τους, αυτό που κυρίως ενοχλούσε ήταν η ανερμάτιστη αλαζονεία τους. Να φανταστείς ότι πριν από χρόνια μια γνωστή μου που είχε δουλέψει παλιότερα ως ηθοποιός με διάφορα γνωστά ονόματα, μου εκμυστηρεύτηκε ότι απόλους τους μαλάκες που είχε γνωρίσει στη ζωή της, ο Χαϊκάλης ήταν ο μόνος που είχε φτάσει σε σημείο να θέλει πραγματικά να τον σκοτώσει.
Ειδικά αυτόν μου ήταν πάντα επώδυνο να τον βλέπω έστω για δευτερόλπετα. Είναι κάτι σαν τον Biden πρόεδρο των ΗΠΑ. Αναλογιζόμενος ότι έχει ψηφιστεί από δεκάδες χιλιάδες κόσμου και έχει διατελέσει “πολιτικός” εκτός από “ηθοποιός”, εγκαταλείπεις κάθε ελπίδα.