Από τη χτεσινή ομιλία του “πρωθυπουργού της χώρας” στη Σόφια, στο πλαίσιο της τελετής έναρξης της λειτουργίας του αγωγού φυσικού αερίου IGB :
“Με χαροποίησε ιδιαίτερα το γεγονός ότι άκουσα την Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να υπογραμμίζει την ανάγκη για ισχυρότερη ευρωπαϊκή συνεργασία για την αντιμετώπιση του ανοικτού εκβιασμού εκ μέρους της Ρωσίας, σε ό,τι αφορά την ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού της Ευρώπης.Και ασφαλώς αυτό δεν είναι μόνο πρόβλημα που σχετίζεται με τη φυσική προμήθεια φυσικού αερίου. Είναι επίσης ένα πρόβλημα που σχετίζεται με την τιμή του φυσικού αερίου που πληρώνουν οι ευρωπαϊκές χώρες. Ολοι γνωρίζουμε ότι αυτή τη στιγμή οι κοινωνίες μας, οι επιχειρήσεις, τα νοικοκυριά, σηκώνουν μεγάλο βάρος όσον αφορά τις πολύ υψηλές τιμές ενέργειας.Όλοι γνωρίζουμε, επίσης, ότι οι εθνικοί προϋπολογισμοί έχουν πεπερασμένη δυνατότητα να απορροφήσουν αυτές τις αυξήσεις. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μία ευρωπαϊκή λύση, που ελπίζω ότι θα οριστικοποιηθεί κατά τις επόμενες ευρωπαϊκές Συνόδους Κορυφής στην Πράγα και στις Βρυξέλλες, είναι τόσο σημαντική. Αγαπητή Ursula, αυτό που κάναμε με τον Covid πρέπει να το επαναλάβουμε με το φυσικό αέριο. Χρειαζόμαστε μια ενιαία ευρωπαϊκή στρατηγική. Πρέπει να αποφύγουμε τον κατακερματισμό της ευρωπαϊκής αγοράς ενέργειας. Και πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι βάζουμε την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη πάνω από τα επιμέρους εθνικά συμφέροντα. Η Ελλάδα θα είναι πάντα έτοιμη να συμβάλει σε αυτήν την προσπάθεια, στην οποία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει αναλάβει έναν πολύ σημαντικό ηγετικό ρόλο”.
Ο κύριος Μητσοτάκης εξακολουθεί να διακυβεύει το μέλλον του τόπου, κάνοντας όλο και πιο αγεφύρωτο το χάσμα με μια πανίσχυρη, παραδοσιακά φίλη χώρα. Αυτό, για το χατίρι ανθρώπων που επανειλημμένα [προ δεκαετίας μόλις] έχει φανεί πόσο μπορούμε να εμπιστευόμαστε. Παρακολουθεί κανείς το συλλογισμό περί τιμής του φυσικού αερίου, βάρους το οποίο σηκώνουν οι κοινωνίες, αδυναμίας των εθνικών προϋπολογισμών να απορροφήσουν τις πιέσεις και …μονόδρομου που αποτελεί η ευρωπαϊκή συνεργασία για την αντιμετώπισή τους.
Από τη μαγική εικόνα απουσιάζουν φυσικά οι δημιουργοί του προβλήματος : τα ενεργούμενα των Αμερικανών διευθυντήρια της EU, στα οποία ακριβώς ο κύριος Μητσοτάκης προσβλέπει για λύση. Οι άνθρωποι που ευθύνονται για τον πόλεμο στην Ουκρανία, και οι οποίοι αναγγέλλουν παρανοειδούς φύσεως μέτρα για την “αντιμετώπιση” της κλιματικής αλλαγής, μεταξύ άλλων την υποβάθμιση του αγροκτηνοτροφικού τομέα, εν όψει επιστιστικής κρίσης. Χωρίς να ενδιαφέρονται, όπως δεν ενδιαφέρεται κι ο κύριος Μητστάκης, για τον αντίκτυπο στον κόσμο, ή για την άποψή του. Γιατί έχουν τα “εργαλεία” να καταστείλουν κάθε αντίδραση : μιντιακή προπαγάνδα, οικονομικές πιέσεις, αστυνομική δύναμη.
Και γιατί έχουν προετοιμάσει, ή έτσι νομίζουν, τη διαφυγή απ’ τις ευθύνες, μαζί με το επόμενο στάδιο της άχαρης καριέρας τους.
Σαν να προκαλεί το συρρινούμενο ποσοστό των ανθρώπων που διατηρούν ίχνη κριτικής σκέψης, ο κύριος Μητσοτάκης ολοκληρώνει την ομιλία επαναδιατυπώνοντας γλοιωδώς τα σουρεαλιστικά περί “επιπέδωσης της καμπύλης” με τα οποία είχε παγώσει την υφήλιο η κυρία Von Der Leyen.
