Όποιος θέλει το πιστεύει : η Ελλάδα συντάσσεται ενεργά με το μέρος του Ισραήλ, θέτοντας φρεγάτα στη διάθεση του νατοϊκού στόλου που πλέει στην ανατολική Μεσόγειο. Αυτό, με δεδομένη την παρουσία αγνώστου αριθμού, αγνώστων στοιχείων και εφιαλτικά γνωστών προθέσεων μουσουλμάνων, για τους οποίους πρόσφατα μόλις, προ εισβολής, γράφαμε ότι αποτελούν δυνάμει πέμπτη φάλαγγα.
(Visited 73 times, 1 visits today)
Ήταν λέει προγραμματισμένη συμμετοχή σε νατοϊκές δραστηριότητες της ευρύτερης περιοχής. Πριν από καμιά δεκαριά μέρες εντωμεταξύ χτύπησαν πανελλαδικά σειρήνες πολέμου στα πλαίσια προγραμματισμένων στρατιωτικών γυμνασίων. Κάτι δεν μου αρέσει σε αυτό το “προγραμματισμένα”🤔
Ναι, εδώ που μένω ειδικά μας είχαν σπάσει τ’ αρχίδια επί ώρα [ώρες;] σταμάτα-ξεκίνα οι σειρήνες, ενώ κάποιοι ηλίθιοι καντηλαναύτες βάραγαν και τις καμπάνες προσθέτοντας το δικό τους τόνο. Αυτό που σκεφτόμουν ήταν ότι σε περίπτωση αληθινής εκτάκτου ανάγκης, με όλο αυτό τον σαματά είναι αδύνατο όχι να λογαριάσεις τι θα κάνεις για να σωθείς, αλλά ακόμα και να “ακούσεις τη σκέψη σου”.
Δεν ξέρω, εμένα μου δημιούργησαν μια πολύ άσχημη αίσθηση έτσι όπως τις άκουγα περπατώντας. Η πρώτη σκέψη μου ήταν “μα τι τους έπιασε τώρα?” Γιατί δεν θυμόμουν κάτι αντίστοιχο στο παρελθόν.
Είχαν υπάρξει και στο παρελθόν αλλά ήταν ηπίου επιπέδου. Τώρα, το άκουγες, το σύνθημα ήταν “δώστε τους να καταλάβουν”. Γενικά το σύνθημα που προκύπτει από πλήθος επικοινωνιακών φαινομένων [για να μη μιλήσουμε για …showbiz] είναι αυτό : “ο κόσμος στη μπρίζα”.
Και μόνο να αναλογιστεί κανείς τον τοξικό ρόλο που παίζει η ασφυκτικά μετρονομημένη [ή αποχαυνωτικά “ευφορική”] μουσικούλα που συνοδεύει τα πάντα θα καταλάβει. Αλλά είναι αργά πλέον, το πράμα κυλάει στις φλέβες μας.