Η απουσία αισθητικής είναι αυτή που επιτρέπει στην κυρία Κεραμέως να επαναλαμβάνει τη φράση “θα κάνουμε ό,τι μας πουν οι ειδικοί”, 18 φορές στη διάρκεια μιας συζήτησης. Ελάχιστη αν διέθετε, θα αντιλαμβανόταν πόσο θλιβερό ακούγεται αυτό.
Η απουσία αισθητικής είναι αυτή που επιτρέπει μια εικονογράφηση σαν αυτήν [βλ. κάτω] σε ένα κείμενο που δημιουργεί ούτως ή άλλως αίσθηση.
Δεν είμαι σε θέση να κρίνω το αν και πόσο δίκαιη είναι η απόφαση υπαγωγής του συνόλου του ιατρικού, νοσηλευτικού, παραϊατρικού και λοιπού προσωπικού των νοσοκομείων του ΕΣΥ στα βαρέα και ανθυγιεινά. [για πληροφορίες: https://www.in.gr/2020/04/30/greece/sta-varea-kai-anthygieina-epaggelmata-olo-prosopiko-ton-nosokomeion/].
Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι το στήσιμο της φωτογραφίας, και όσα αυτό υποδηλώνει: ότι η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης θα είναι από δω και πέρα η ρουτίνα μας. Ότι “επιστροφή στην κανονικότητα” σημαίνει “μετάβαση στη νέα κανονικότητα”. Κι ότι στο πλαίσιο μιας πολεμικής κανονικότητας, όπου όλοι είμαστε “απ’ την ίδια πλευρά” [Bill Gates] ενάντια σ’ ένα “αόρατο εχθρό” [The Donald] οι αποφάσεις της εκτελεστικής εξουσίας θα αποτελούν απλώς μεταφορά διάφορων φετφάδων, από το λεξιλόγιο των “ειδικών” στο πολιτικό [βλ. πολιτικάντικο] λεξιλόγιο.
Το φοβερό ρητό του Λόρδου Άκτον “η εξουσία διαφθείρει, και η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα” …ισχύει άραγε για τους “ειδικούς”, ή εξαιρούνται; γιατί δεν βλέπω πώς μπορεί κανείς να αντιπαρατεθεί με την “ειδημοσύνη” τους, ακόμα κι αν εν ονόματί της ισχυρίζονται τα πιο γελοία πράγματα…
Σα να βλέπω μου φαίνεται τη μπούργκα με άλλο μάτι..
Πλάκα θα έχει να “δέσει” σιγά-σιγά το πράμα κατά κει μεριά…
Ακούγεται τραβηγμένο, το καταλαβαίνω. Από την άλλη βέβαια μια αισθητική επικράτηση των gay/hooker αρχετύπων είχε παρομοίως – αρχικώς ανεπαίσθητα και για λόγους επιφανειακώς άσχετους – προηγηθεί της κυριαρχίας του αδερφάτου και των πορνιδίων σε ιδεολογικό και κοινωνικό επίπεδο..
Αν τώρα στις μάσκες προσθέσεις τα μουσάκια, την επίσημη γελοιοποίηση της Εκκλησίας και την ισοπέδωση δημόσιου και ιδιωτικού από μια νέα “επιστημονική” θεοκρατία, έχεις ένα περιβάλλον οικείο και φιλικό στον ευρωμουσουλμάνο του μέλλοντος..
Και μην ακούσω πάλι τη γνωστή προπαγάνδα για τη “θέση της γυναίκας στο μουσουλμανικό κόσμο”. Ας μη μιλάμε καλύτερα για το ποιος κάνει κουμάντο στο σπίτι, για το τι φοράνε κάτω από την κελεμπία ή για τις επιδόσεις τους στον “ιδιωτικό τομέα”.. Οποιαδήποτε δυτική φεμινίστρια είναι μπροστά τους απλώς γελοιογραφία γυναίκας.
Ή πού εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στη σύγχρονη εποχή γυναίκες αρχηγοί κρατών..
Ή για το “τις ωφελείται” απο τη σεξουαλικοποίηση των μικρών κοριτσιών για την οποία μιλάγαμε τις προάλλες. Ο ίδιος ο προφήτης παντρεύθηκε την αγαπημένη του Άισα σε ηλικία 9 χρόνων…
Διόλου απίθανα μου φαίνονται όλ’ αυτά …
Πάντως, εμενα το κόλπο “μάσκες” μου φέρνει πιο πολύ προς ένα κόνσεπτ αποπροσωποποίησης προσώπων / μετατροπής τους σε προάγγελο των cyborgs…
Θα πρόσεξες φαντάζομαι τις ενισχυμένες μάσκες τύπου Darth Vader..
Αυτό σου λέω, το πράγμα ρέπει προς μια κατάσταση του τύπου “περπατάμε στην επιφάνεια αφιλόξενου πλανήτη…”
Αυτό ακριβώς, αλλά σε πολλά επίπεδα. Εξάλλου αν υπάρχει κάτι που μας διδάσκουν η τέχνη, τα όνειρα, η θρησκεία και η επιστήμη, αυτό είναι ότι ένα φαινόμενο μπορεί κάλλιστα να σημαίνει περισσότερα του ενός πράγματα και μάλιστα ταυτόχρονα και συμπληρωματικά.
Ούτε συζήτηση. Η ομοφυλοφιλία από τα early ’70s καθίσταται επαναστατική πράξη. Οι στίχοι του …Rebel Rebel είναι ενδεικτικοί του κλίματος μιας εποχής κατά την οποία “όλως τυχαίως”, η ομοφυλοφιλία αμομακρύνεται από το εγχειρίδιο των ψυχικών διαταραχών εκ μέρους της αμερικανικής ψυχιατρικής εταιρίας [1073]. Η μάχη για τον σεβασμό στη διαφορετικότητα έχει ξεκινήσει. Παρεμπιπτόντως ο Bowie, ασχέτως της τεράστιας αδυναμίας που του έχω, είναι αρκετά “περίεργη” φυσογνωμία στον τρόπο που ακολουθεί, στηρίζει ή ξεκινάει διάφορες τάσεις, καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του. Για να μη μιλησω για την αποκεκρυμμένη απ’ το “ευρύ κοινό” …τελετουργική παράμετρο του έργου του.
Αν ποτέ αποφασίσω να δημοσιεύσω το [σε μορφή σημειώσεων ακόμα] “βιβλίο” που έχω γράψει γι’ αυτόν, σου εγγυώμαι πολύ γέλιο…
Καλά περιττό να θυμίσουμε ότι την εποχή που τα γιουσουφάκια ήταν επίσημος θεσμός, οι Ευρωπαίοι βρίσκονταν κοινωνικά στην εποχή του καρπόσυλλέκτη..
Όσο για τον Bowie, μετά τα “φαινόμενα” για τα οποία σου είχα κάνει λόγο κατά την εποχή του θανάτου του, προσωπικά δεν θα με παραξένευε οτιδήποτε.
Pingback: ΑΠ'ΤΑ ΒΑΡΕΑ ΚΑΙ ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΑ ΣΤΟ ΑΚΑΤΑΔΙΩΚΤΟ - OANNES
Pingback: ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΡΕΑ ΚΑΙ ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΑ ΣΤΟ ΑΚΑΤΑΔΙΩΚΤΟ - OANNES