Το tweet του James Woods επαναλαμβάνει με άλλα λόγια, …το προ-προηγούμενό μου post.
Είναι εξακριβωμένο: οι άνθρωποι που συμπαθείς δεν παύουν να “δικαιώνουν” τη συμπάθειά σου. Το ίδιο συμβαίνει και με εκείνους που σιχαίνεσαι.
Ξανά: το θετικό τεστ του DT δεν είναι “η ευκαιρία” που περίμεναν τα δημοκρατικά blobs. Είναι, πιθανά, ακριβώς το αντίθετο.
(Visited 102 times, 1 visits today)
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Καταρχήν είμαστε σίγουροι ότι το θέμα δεν είναι στημένο είτε από τους δημοκρατικούς είτε από τον ίδιο τον Τραμπ? Είναι το πρώτο που μου πέρασε από το μυαλό με το που το άκουσα. Λίγο περίεργο είναι να κολλήσει κι αυτός και η γυναίκα του λίγο πριν τις εκλογές..
Εννοείται ότι η πρώτη σκέψη που μου ήρθε κι εμένα ήταν αυτή. Εν πάση περιπτώσει, είτε σχέδιο είναι, είτε τύχη, δεν βλέπω πώς μπορεί να μην ωφεληθεί απ’ αυτό: γίνεται πιο συμπαθής, “συσπειρώνει” τον κόσμο: οι συνεχείς αναφορές γύρω απ’ την πορεία της υγείας του – μαζί με τις ευκόλως εννοούμενες συγκινητικές κορώνες, θα είναι πολύ πιο διεισδυτικές απ΄ότι θα ήταν η καμπάνια. Ιδίως με λίγο “γαργαλιστικό” σασπένς. Επίσης θα βλάψει έντονα την εικόνα των democrats που ήδη έχουν αρχίσει να ασχημονούν στα [social] media. Άλλωστε υπάρχει και η περίπτωση μέσω αυτού να θέλει και να μπορεί να …αναβάλλει τις εκλογές, πράγμα που είναι γνωστό ότι ήθελε να κάνει.
Μπορεί φυσικά να υπάρξει μια τέτοια εξέλιξη, μπορεί όμως και όχι. Για να γίνει συμπαθής ο Τραμπ στους αναποφάσιστους, θα πρέπει οπωσδήποτε να νοσήσει κάπως βαριά, πράγμα που αφενός μεν είναι λίγο απίθανο, αφετέρου δε ακυρώνει τη ρητορική του για την αντιμετώπιση του προβλήματος – τουτέστιν χλωροκίνη, επανεκίνηση της οικονομίας, χαλαρά μέτρα κλπ – ενώ αν πάλι το περάσει στο ντούκου, θα επιβεβαιώσει της φήμες περί αλαζονείας και ύβρεως απέναντι στους “νεκρούς της πανδημίας”. Εδώ που τα λέμε, ο Τζόνσον που αρρώστησε υποτίθεται για τα καλά, καμία συμπάθεια δεν κέρδισε από τους αντιπάλους του, που ακόμα του κοπανάνε την αρχική του “επιπολαιότητα’, ενώ οι οπαδοί του από την άλλη τον θεωρούνε – και δικαίως – προδότη. Ο Μπολσονάρο πάλι που το έπαιξε άνετος, εξαφανίστηκε παντελώς από το προσκήνιο και τα μόνα νέα που μας έρχονται πλέον από τη Βραζιλία είναι τα “πρωτοφανή ρεκόρ θανάτων” και τα σχετικά. Σε περίπτωση τώρα ο Τραμπ σχεδιάζει αναβολή των εκλογών μήπως και προλάβει ως τότε το εμβόλιο (γιατί οποιοσδήποτε άλλος λόγος δεν προοιωνίζεται τίποτε το θετικό για την πάρτη του) πλανάται πλάνην οικτράν: το εξ αριστερών ελεγχόμενο επιστημονικό κατεστημένο είναι ικανό να το καθυστερήσει μέχρι και τις επόμενες εκλογές, ενώ συγχρόνως ήδη ακονίζει τα επιχειρήματα περί αναποτελεσματικότητας του εμβολίου, που είναι και η μόνη αλήθεια της όλης υπόθεσης. Το πιο ανησυχητικό σημάδι για τον Τραμπ σε αντίθεση με τις προηγούμενες εκλογές είναι η αμυντική του στάση απέναντι στον αντίπαλο, που αφήνει την αίσθηση ότι παίζει εκτός έδρας εναποθέτοντας τις ελπίδες του στις καθυστερήσεις και τα πέναλτι. Προφανώς και είναι παράλογο να χάσει από τον Μπάιντεν, αλλά η λογική δεν είναι και στα φόρτε της την εποχή που διανύουμε..
Αν δεχτούμε ως υπόθεση εργασίας ότι πρόκειται για κόλπο, τίποτα δεν εμποδίζει η ασθένεια να παρουσιαστεί ακριβώς όσο βαριά χρειάζεται. Οι αναποφάσιστοι άλλωστε είναι οι κατεξοχήν λειτουργούντες “με το συναίσθημα”, δηλ. τελικά καθ’ υπαγόρευση.
Η σχέση του Τζόνσον με τη “βάση του” δεν έχει καμία σχέση με εκείνη του Τραμπ με τη δική του. Υπάρχουν πολιτείες όπου ο Τ λατρεύεται σαν ήρωας.
Δεν μπορώ να μιλήσω για τον Μπολσονάρο, γιατί εκείνο που μετράει γι’ αυτόν είναι όχι το τι μαθαίνουμε εμείς, αλλά το κλίμα στη χώρα του, και αυτό δε το ξέρω. Δεν θα έλεγα πάντως επ’ ουδενί ότι ο Τραμπ κρατάει αμυντική στάση προς τον Μπάιντεν. Δεν προκύπτει από πουθενά αυτό, ούτε από το debate.
O λόγος που θα ήταν χρήσιμη για τον Τ. η αναβολή των εκλογών θα μπορούσε να αφορά την [σε διαδικασία ολοκλήρωσης] δικαστική έρευνα γύρω από το plot του “Russian Collusion” η οποία βγάζει απίστευτους λαγούς, και την οποία διάφοροι προσπαθούν να μπλοκάρουν, με το επιχείρημα ότι “παραείναι κοντά στις εκλογές”…
Εννοείται ότι βεβαιότης δεν υπάρχει για τίποτα, απ’ την πλευρά μου τουλάχιστον. “Όλα παίζουν”… Είναι πολύ πιθανό έτσι απλά ο τύπος να αρρώστησε, οπότε περιμένουμε να δούμε τι μέλλει γενέσθαι.
Ούτε κι εγώ είμαι βέβαιος για τίποτα, η αμυντική στάση του Τραμπ είναι πάντως κατά τη γνώμη μου εμφανής, εκτός κι αν οι προσωπικές επιθέσεις και η φραστική επίκληση της νομιμότητας συνιστούν αποτελεσματική τακτική. Δεν έχει πια τίποτε να αντιπαραθέσει επί της αρχής στη ρητορική του κορωνοϊού, της κλιματικής αλλαγής, των BLM και της πολιτικής ορθότητας εν γένει πέραν κάποιων δευτερευουσών αντιρρήσεων πρακτικής φύσεως, ενώ η εξωτερική του πολιτική στερείται παντελώς κατεύθυνσης και σκοπού, συμπεριλαμβανομένου και του προβλήματος της Κίνας, στην οποία χρεώνει απλώς πάσα νόσο και πάσα μαλακία. Αυτός δεν είναι ο Τραμπ της προηγούμενης αναμέτρησης. Από την άλλη ο Μπάιντεν, ή μάλλον αυτοί που τον χρησιμοποιούν, δεν χρειάζεται να δικαιολογήσει τις θέσεις του, γιατί αυτές θεωρούνται απλούστατα δεδομένες. Για να έχει κάποια σημασία η επανεκλογή του Τραμπ, θα πρέπει να πραγματοποιηθεί με σχετικά μεγάλη διαφορά ως ψήφος διαμαρτυρίας και τεκμήριο ύπαρξης της “σιωπηλής πλειοψηφίας”. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα έχουμε πάλι τα ίδια και χειρότερα.
Δεν διαφωνώ επί της ουσίας [εκτός από την αμυντική στάση. Εδώ είναι φανερό ότι “βλέπουμε διαφορετικό έργο”]. Απλώς έχω, όσο πλησιάζουν οι εκλογές, αρχίσει να “πορώνομαι” υπέρ του Trump, γιατί απ’ την άλλη πλευρά παρα-γίνονται σημεία και τέρατα. Σε επίπεδο “άσπρου-μαύρου” εξακολουθώ να θεωρώ ότι δεν τίθεται καν θέμα επιλογής μεταξύ των δύο.