DOWN UNDER FIRE (ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ)

in COMMENTARY on Share 0

Πάνω: μήνυμα της αυστραλιανής κυβέρνησης προς επίδοξους λαθρομετανάστες – βιντεοσκοπήθηκε το 2014.

Η Αυστραλία έχει ιστορικό τεράστιων πυρκαγιών, οι οποίες ωστόσο ουδέποτε είχαν ξεκινήσει τόσο νωρίς, ούτε είχαν φτάσει στα φετινά ανεξέλεγκτα επίπεδα. Θεωρείται περίπου δεδομένο ότι εκεί [όπως και βασικά οπουδήποτε, όταν μιλάμε για τέτοιες εκτάσεις], οι πυρκαγιές οφείλονται κυρίως σε εμπρησμούς.
Σε επίπεδο συμπεριφοράς, βλ. συμμόρφωσης με τα επείγοντα της Παγκοσμιοποιητικής ατζέντας: climate change + μεταναστευτικό, η Αυστραλία είναι μια χώρα πολύ άτακτη. Και αν στο πρώτο δεν είναι η μόνη, στο δεύτερο η πολιτική της αποτελεί, χρόνια τώρα, μελανή εξαίρεση για μερικούς, και λύση/πρότυπο για άλλους. Πρόκειται για χώρα παραδοσιακά δεκτική στις μεταναστευτικές / προσφυγικές ροές, …μέχρι πρόσφατα, στη δεκαετία των ’00s, οπότε οι Αυστραλοί κατάλαβαν αυτό που κάποιοι “αρνούνται” να καταλάβουν: κάτι έχει πάει πολύ στραβά μ’ αυτή την υπόθεση. Και αποφάσισαν να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους, θεωρώντας ότι οι αρχές του δυτικού πολιτισμού δεν είναι διαπραγματεύσιμες…

Η μεταναστευτική πολιτική της Αυστραλίας έκτοτε συνοψίζεται στα εξής:
Άρνηση εισόδου σε οποιονδήποτε αλλοδαπό επιχειρεί να φτάσει δια της θαλάσσιας οδού χωρίς άδεια στη χώρα, ακόμη κι αν έχει προσφυγικό προφίλ.
Επιχείρηση εντοπισμού βαρκών που πλησιάζουν στην Αυστραλία, διεξαγωγή επιχειρήσεων αποτροπής και, όπου κρίνεται ασφαλές, επαναπροώθησης.
Παροχή καινούργιων βαρκών σε όσους σκίζουν τις δικές τους, προκειμένου να πάνε σε άλλο μέρος
Παροχή πόρων στις χώρες από όπου ξεκινούν ή περνούν οι βάρκες προκειμένου να τις σταματούν, να συλλαμβάνουν τους διακινητές και τους μετανάστες ή πρόσφυγες και να δέχονται να φιλοξενούν άτομα που επαναπροωθούνται
Μεταφορά και κράτηση όσων τελικά συλλαμβάνονται σε βάρκες από τις αυστραλιανές αρχές σε κλειστά κέντρα κράτησης εκτός Αυστραλίας. Τα κέντρα κράτησης χρηματοδοτούνται από την κυβέρνηση και τα λειτουργούν ιδιώτες.
Εξέταση των αιτήσεων ασύλου, ενόσω οι αιτούντες βρίσκονται στα κλειστά κέντρα κράτησης.
Άρνηση του καθεστώτος του πρόσφυγα σε όσους υπάρχει βάσιμη υποψία ότι κατέστρεψαν τα προσωπικά τους έγγραφα.
Ξεκαθάρισμα του ότι «υπάρχει μόνο ένας τρόπος να μπει κάποιος στην Αυστραλία, κι αυτός είναι η αυστραλιανή βίζα».
Απαγόρευση σε όλους όσοι προσπαθούν να εισέλθουν παράνομα στην Αυστραλία, είτε πρόσφυγες είτε μετανάστες, να μείνουν σε αυτήν ακόμη κι αν η βάρκα τους καταφέρει να φτάσει στις ακτές.
Μεταφορά τους, άμεσα, είτε πίσω στις χώρες από όπου ξεκίνησαν ή σε χώρες διέλευσης π.χ. Μαλαισία, Ινδονησία, Σρι Λάνκα , είτε στην πατρίδα τους είτε σε κλειστά κέντρα κράτησης στα νησιωτικά κράτη Ναούρου, Παπούα- Νέα Γουινέα και τη Νήσο των Χριστουγέννων. Προσωρινή μεταφορά στην ενδοχώρα δύναται να υπάρξει μόνο για ιατρική περίθαλψη κι αυτή σε εξαιρετικές περιπτώσεις.

‘Οχι τυχαία, ο Trump δηλώνει ότι “ο κόσμος μπορεί να μάθει πολλά από τη μεταναστευτική πολιτική της Αυστραλίας”. Αυτό ισχύει κυρίως για μια χώρα όπως η Ελλάδα, που με την ευγενική φροντίδα σύμπαντος του “πολιτικού της κόσμου”, προορίζεται για Νο 1 θύμα των μεταναστευτικών ροών παγκόσμια.
Όχι τυχαία επίσης, η ίδια πολιτική προκαλεί αντιδράσεις απ’ τους συνήθεις, politically correct υπόπτους [Ηνωμένα Έθνη, “οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων” κοκ]. οι οποίοι εγκαλούν σε πύρινους τόνους την [κάθε] αυστραλιανή κυβέρνηση, χαρακτηρίζοντας “ανθρωπιστική κρίση” τη συγκέντρωση μεταναστών / προσφύγων στα ανωτέρω κέντρα.
“Σκανδαλωδώς”, η αυστραλιανή κυβέρνηση, όχι μόνο δεν φάνηκε να συμμορφώνεται, αλλά αντίθετα: λίγες μέρες μετά την μαζική εκτέλεση 50 μουσουλμάνων από Αυστραλό white supremacist στην Νέα Ζηλανδία [Απρίλιος 2019], αποφάσισε να …ενισχύσει την προστασία των συνόρων, ενώ τον Οκτώβριο ανακοίνωσε ότι θα αυξήσει τις βίζες για ειδικευμένους εργάτες που θα εργάζονται εκτός μεγάλων αστικών κέντρων, ώστε να επιβραδυνθεί η αύξηση πληθυσμού που σημειώνεται εκεί. Κι αυτό εννοείται, αρνούμενη εξακολουθητικά να αυξήσει τον αριθμό των εισερχόμενων μεταναστών / προσφύγων.
Κατόπιν όλων αυτών, μια απλή απορία που δεν έχω δει να διατυπώνεται, είναι αυτή: με δεδομένα το “ποιον” και την ισχύ των “ανθρώπων” που προωθούν την Παγκοσμιοποίηση, γιατί το όργιο των πυρκαγιών να μην αποτελεί κάτι μεταξύ κυρώσεων και μαφιόζικου μηνύματος προς μια χώρα μη επιδεκτική συμμόρφωσης;
Ο κύριος Scott Morrison, ο Αυστραλός πρωθυπουργός, δεν θα μπορούσε να διατυπώσει τέτοια εικασία, φοβούμενος τη γελοιοποίηση.
Ένας απλός πολίτης απ΄τους αντίποδες της Γης, δεν έχει τέτοιο πρόβλημα.

0
(Visited 65 times, 1 visits today)

Leave a Reply