Το σκεπτικό των “ειδικών” που βρίσκονται σε θέση συμβουλευτική της κυβέρνησης, αποτελεί μια παραλλαγή της ευθυνοφοβίας που διέπει τη λειτουργία του δημοσίου. Οι γραφειοκρατικοί κανόνες που ισχύουν εκεί αντικαθίστανται εδώ από μια ποικιλία σεναρίων, υπαγορευμένων από μαθηματικά μοντέλα. Η συχνότητα με την οποία οι προβλέψεις των ανωτέρω διαψεύδονται, ελάχιστα επηρεάζει την πίστη σ’ αυτά. Μπορεί το πράγμα να μη λειτουργεί, αλλά “είναι ό,τι καλύτερο έχουμε”. Η άλογη πίστη των “ειδικών” στα μοντέλα είναι το αντίστοιχο της άλογης πίστης μας στους εδικούς. Άλλωστε, το ίδιο το γεγονός της διάψευσης των αλγόριθμων, σπανιότατα, αν ποτέ, κοινοποιείται. Η άγνοια και η παραπληροφόρηση στην οποία είναι εκτεθειμένος ο κόσμος, στην “χρυσή εποχή της πληροφορίας” είναι μεγαλύτερη από οποιασδήποτε άλλης περιόδου, των dark ages, πιθανώς, μη εξαιρουμένων.
Κάποιοι από τους λοιμωξιολόγους / επιδημιολόγους ομολογούν: “δεν είμαστε σίγουροι για τίποτα. Είμαστε όμως υποχρεωμένοι να πηγαίνουμε με το worst case scenario”. Υπό συνθήκες όπως αυτές, ο γραφειοκράτης με PhD λειτουργεί δίκην αμόρφωτης, υστερικής μητέρας, που προσπαθώντας να σώσει το παιδί από υπαρκτούς και ανύπαρτους κινδύνους, καταφέρνει να το ευνουχίσει. Συζητώντας κανείς με άτομα 6,7,10,15 χρόνων, αντιλαμβάνεται ότι τα πράγματα κάθε άλλο παρά ρόδινα προδιαγράφονται, πέρα από οτιδήποτε άλλο, για την ψυχική υγεία τους.
Και όχι μόνο τη δική τους. Γιατί οι λοιμωξιολόγοι κάνουν και το άλλο ασυγχώρητο: εκθέτουν σε κοινή θέα τους φόβους τους, βομβαρδίζοντας και συγχύζοντας μ’ αυτούς ένα κόσμο που δεν έχει τον τρόπο να αντιληφθεί ότι τα …χιλιάδες κρούσματα τη μέρα για τα οποία ακούει, αποτελούν ακραία περίπτωση, από εκείνες που οι “ειδικοί” είναι υποχρεωμένοι να εξετάζουν, αλλά και να μην εκθέτουν σε ώτα ανειδίκευτων. Η έλλειψη αγωγής των “ειδικών” και η ευεργετική διαμεσολάβηση της τηλεόρασης ευθύνονται γι’ αυτό, μαζί και η ανάγκη των κυβερνητικών για άμεση συμμόρφωση.
Τη μεγαλύτερη πλάκα έχει το ρεφρέν με το οποίο όλοι οι παραπάνω [“ειδικοί”, mediaνθρωποι, κυβέρνηση] συνοδεύουν την εκστρατεία τρομοκράτησης: “πάνω απ’ όλα, δεν χρειάζεται πανικός…”