[Από Ethnos.gr] Πολύ κοντά στο να ζήσουμε «για πάντα» φαίνεται πως πιστεύουν ότι είμαστε οι επιστήμονες σύμφωνα με την Daily Mail. Πώς όμως θα μπορούσαμε να πετύχουμε ένα… ψηφιακό πλήγμα στον θάνατο;
Σύμφωνα με τον Δρ Πράτικ Ντεσάι, ιδρυτή πολλών startups, αν υπάρχει αρκετό υλικό από video και ηχητικές καταγραφές των αγαπημένων τους, υπάρχει «100% πιθανότητα» οι συγγενείς μας να «ζουν μαζί μας για πάντα».
Η διαδικασία είναι η εξής: μέσω video, ηχητικών καταγραφών, εγγράφων και φωτογραφιών ενός ατόμου θα μπορούσαμε να τροφοδοτήσουμε ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης που θα μάθει έτσι τα πάντα για το εν λόγω άτομο. Οι χρήστες τότε μπορούν να σχεδιάσουν ένα avatar που μοιάζει και συμπεριφέρεται ακριβώς όπως ο άνθρωπος «πρότυπο».
Ο Ντεσάι, που έχει δημιουργήσει μια πλατφόρμα παρεμφερή με το ChatGPT, έγραψε μάλιστα στο Twitter πως «θα μπορούσε να είναι δυνατό μέχρι το τέλος του χρόνου».
Το project «Live Forever»
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό: Το ChatGPT έχει επιτρέψει τη δημιουργία του project Live Forever, ενός ρομπότ εικονικής πραγματικότητας που υιοθετεί τον τρόπο ομιλίας και την συμπεριφορά του ανθρώπου που καλείται να μιμηθεί. Ο Άρτουρ Σούκοφ, ιδρυτής του εν λόγω project, που είχε πει το 2022 πως η συγκεκριμένη τεχνολογία θα κυκλοφορούσε σε 5 χρόνια, τώρα λέει πως λόγω των πρόσφατων βημάτων προόδου της ΑΙ, αυτό θα γίνει γρηγορότερα.
Μια άλλη εταιρία που ειδικεύεται στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης, η Rememory, έχει δημιουργήσει έναν «χώρο μνήμης», που επιτρέπει την επανασύνδεση με ανθρώπους που δεν βρίσκονται πλέον κοντά μας σε μια εμπειρία «βύθισης». Η εταιρία χρησιμοποιεί βίντεο και φωτογραφίες, όπως και μια συνέντευξη 7 ωρών με τον άνθρωπο, ενόσω αυτός ζούσε, προκειμένου να βασιστεί στη δόμηση του «εικονικού» ατόμου, που θα εμφανιστεί σε μια οθόνη 400 ιντσών, έχοντας υιοθετήσει όλες τις εκφράσεις, την ομιλία και την συμπεριφορά του ατόμου με το οποίο επιθυμούμε να επικοινωνήσουμε.
Το 2020, ένα τηλεοπτικό σόου στη Νότια Κορέα έδειξε την εικονική επανένωση μιας μητέρας με την επτάχρονη κόρη της, που είχε φύγει από τη ζωή το 2016. Αλλά και ο Ray Kurzweil, πρώην μηχανικός της Google που επιχειρεί να δημιουργήσει ένα ψηφιακό αντίγραφο των ανθρώπων που θα επιτρέψει την – κατά κάποιο τρόπο – αθανασία τους είχε πει πως ο πατέρας του έφυγε από τη ζωή όταν ήταν 22 ετών και πως «ελπίζει να του ξαναμιλήσει» μέσω αυτής της «αναδημιουργίας» του.
Υποθέτω ότι μια προσέγγιση στο μυστήριο της ζωής και του θανάτου όπως η παραπάνω, εν όψει μάλιστα Μεγάλης Εβδομάδας [το κείμενο δημοσιεύθηκε το Σ-Κ], μπορεί με ασφάλεια να θεωρηθεί αντιπροσωπευτική του πνευματικού status της εποχής. Ας ευχαριστήσουμε τον “Δρ Πράτικ Ντεσάι, ιδρυτή πολλών startups”. Αλλά και γενικότερα τους ιερείς και προπαγανδιστές της “εφαρμοσμένης τεχνολογίας” αυτοπαρουσιαζόμενης ως επιστήμης-με-θρησκευτικές-φιλοδοξίες.
Αν κάπου είχε απόλυτη υπεροχή η παραδοσιακή θρησκεία απ’ αυτήν, ήταν η ελπίδα [συχνά ήταν απλώς το εμπόριό της] για μετά θάνατον ζωή – νίκη πάνω στο θάνατο. Αυτό το “άβατο” της πίστης παραβιάζεται σήμερα, από ένα πολυπλόκαμο οργανισμό [επιστήμονες, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, συγγραφείς και εν γένει καλλιτέχνες…] πολύ χυδαιότερο στη ευκολία των υποσχέσεών του από τον πιο αμόρφωτο ιεροκήρυκα του πιο σκοτεινού μεσαίωνα.
Προσωπικά, και για να πω το κρίμα μου, δυσκολεύομαι να διακρίνω τη συνεπαγωγή, το “βέλος” που συνδέει την προσδοκία μετά θάνατον ζωής με την πίστη σε ένα Θεό – υπερδικαστή – υπερχωροφύλακα του Σύμπαντος.
Νομίζω ότι πρόκειται για α-νοησία, ή μάλλον για διαχρονική επιχείρηση παραπλάνησης : Πόσο λογική είναι η sine qua non προϋπόθεση Θεϊκής Παρουσίας για τη μετά θάνατο ζωή, αν δεν είναι για την ύπαρξη επίγειας; Και γιατί η πίστη σε ένα Θεό τροφοδοτείται όπως μας λένε οι πάντες [πιστοί τε και άπιστοι] απ’ το φόβο του θανάτου;
Εν ολίγοις, τι είναι αυτό που “λογικά” αποκλείει απ’ την πίστη στο afterlife, έναν καθώς πρέπει άθεο;
AFTERLIFE & ARTIFICIAL INTELLIGENCE
(Visited 163 times, 1 visits today)
Βασικά ο περισσότερος κόσμος, αν μπορούσε να διαλέξει μεταξύ “αυτόματης” μετά θάνατον ζωής και απλής ύπαρξης του Θεού – whatever these things mean – θα διάλεγε το πρώτο. Προσωπικά και τα δύο ενδεχόμενα με γεμίζουν ανησυχία.
Το ερώτημα περί υπάρξεως Θεού, απότοκο μιας πίστης a priori παράλογης, είναι η προσπάθεια “εκλογίκευσης” ενός παραλογισμού, as in προσπάθεια τετραγωνισμού του κύκλου. Η ίδια η αδυνατότητα απάντησης φωτογραφίζει το ερώτημα σαν υποκατάστατο επιθυμίας, που αφορά πιστεύω για τους περισσότερους, σε καταφατικό σενάριο : ένας Πατέρας είναι βολικότερος απ’ την προοπτική ενός αγώνα εναντίον ανεξέλεγκτων στοιχείων της [“μετα-“]φύσης. Ως προς τις [επίφοβα] “ανεξερεύνητες βουλές του”, η ίδια η σύλληψη του ως Πατέρα είναι προσδιοριστική μιας bottom line ευμένειας.
Στην πραγματικότητα η σύλληψη Ενός Θεού ως a priori καλοκάγαθου Πατέρα είναι αποκλειστικά χριστιανική και δημιουργεί αξεπέραστες λογικές δυσκολίες, τις οποίες δεν γνώριζαν οι προγενέστερες θρησκείες που φόρτωναν στους θεούς τους τα πιο απίθανα και αντιφατικά χαρακτηριστικά. Η πράξη μάλιστα του να χαρακτηρίζεις ως “καλά” λίγο πολύ τα πάντα, υπήρξε η γλωσσική συνθήκη της πιο απόλυτης και καταπιεστικής κυριαρχίας που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα. Το ανησυχητικό είναι ότι μια παρόμοια ισοπέδωση των λέξεων έχει αρχίσει να γιγαντώνεται και σήμερα.
…και εβραϊκή και ισλαμική, και ζωροαστρική to name but a few. Μην τα φορτώνουμε όλα στους καημένους τους Χριστιανούς, μέρες που είναι. 😄
Δεν θα το έλεγα, γιατί ο δικός τους Θεός δεν είναι αποκλειστικά “καλός”. Μεγαλύτερη ομοιότητα προς τη χριστιανική αντίληψη στο σημείο αυτό έχουν ίσως ο ταοϊσμός και ο βουδισμός, των οποίων οι ανώτερες τουλάχιστον εκδοχές καταλήγουν στο ανάλογης φιλοσοφίας “όλα καλά”. Και μπορεί να έχουν και δίκιο.
Ούτε ο “δικός μας” Θεός είναι αποκλειστικά καλός. Μια χαρά μοχθηρός και εκδικητικός είναι whenever he feels like it.
Καλά στη θεωρία λέμε πάντα. Στην πράξη.. συζητιέται😉
Ασχέτως πάντως από το γεγονός ότι κατά καιρούς οι άνθρωποι χρησιμοποίησαν την έννοια του θείου προς ίδιον όφελος – και μήπως τι έχουν αφήσει αμόλυντο; – αυτό δε σημαίνει ότι σώνει και καλά η έννοια καθεαυτήν είναι αέρας κοπανιστός. Το βασικό σκεπτικό της θρησκείας είναι κατά τη γνώμη μου σωστό. Κάτι θα πρέπει να υπάρχει πέρα και πάνω από τον άνθρωπο – λεπτομέρειες όμως δεν γνωρίζω!😇
Ως προς το ότι υπάρχει είμαι κι εγώ σίγουρος. Είμαι επίσης [περίπου] σίγουρος ότι δεν πρόκειται για κάποια “Υπερδύναμη” [που έλεγε και η φουκαριάρα η Έφη Θώδη] από το “Υπερπέραν”, αλλά ότι έχει μεγαλύτερη σχέση με τον ίδιο τον άνθρωπο απ’ ότι γενικώς νομίζεται.