Ας παρακάμψουμε τη βλακεία της χυδαιότητας που κινητοποιεί εκδηλώσεις όπως η του ελληνικού προξενείου στη Ουάσινγκτον [θέμα της έκθεσης : η γυναικοκτονία στην Ελλάδα…]
Ούτως ή άλλως, το θέμα για τους “δημοσιογράφους μας” [διαλεγόμενους με τον κύριο Ιγνατίου, δοξάζοντα τα ελληνικά χρώματα – όχι το ροζ – στο εξωτερικό] δεν είναι αυτό, καθιερωμένο πλέον στα εκ των ων ουκ άνευ για τον δημόσιο διάλογο.
Δεν είναι ούτε η “καλλιτεχνική” παρέμβαση σε ένα σύμβολο το οποίο, θεωρητικά τουλάχιστον, είναι αντικείμενο σεβασμού απ’ όλες τις πλευρές, ανεξαρτήτως σεβασμού της μιας για την άλλη, μη επιδεκτικό ως εκ τούτου οικειοποίησης από καμιά τους.
Το θέμα είναι οι “υπερβολικές” …ομοφοβικές βεβαίως, αντιδράσεις εις τα καθ’ ημάς και εις την ομογένεια. Τις οποίες τα δυο όντα [το εξ αριστερών ιδίως] ειρωνεύονται, στην υπηρεσία φυσικά της αντικειμενικότητας. Η οποία επιβάλλει για όσους προσβάλλονται από την αλλοίωση του εθνικού συμβόλου τον τίτλο του ακροδεξιού τουλάχιστον. Και αυτό σε μια χώρα όπου η Αριστερά πραγματοποιεί κοινοβουλευτική καριέρα δεκαετίες τώρα με κύριο επιχείρημα την “πατριωτική αντίστασή” της.
Το αγωνιώδες ερώτημα “πώς αντέδρασε η εικαστικός;” παρέμεινε αναπάντητο.
ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΜΟΥ Η ΣΗΜΑΙΑ ΕΧΕΙ ΧΡΩΜΑ ΡΟΔΑΛΟ…
(Visited 98 times, 1 visits today)
Ασχέτως με το δεοντολογικόν του ζητήματος πάντως – που κατά κανόνα δεν καταλήγει πουθενά – επειδή κάθισα και τα έψαξα τα νούμερα, κατέληξα στο συνηθισμένο μου συμπέρασμα ότι κίνητρο της κυβέρνησης δεν ήταν τόσο κάποια πατριωτική ευαισθησία όσο το γεγονός ότι φαίνεται πράγματι να υπάρχει πρόβλημα – και ως γνωστόν στην Ελλάδα του Μητσοτάκη τέτοια πράγματα δεν συμβαίνουν. Με άλλα λόγια τα δύο τελευταία χρόνια έχουν υπερδιπλασιαστεί τα ενδοοικιακά εγκλήματα με κυρίαρχο τη “γυναικοκτονία”, τη δολοφονία δηλαδή μιας γυναίκας είτε από ζηλοτυπία είτε γιατί ζήτησε διαζύγιο ή χωρισμό. Κι αυτό σε μια Ελλάδα όπου οι μισοί γάμοι καταλήγουν πλέον σε διαζύγιο που, στο βαθμό που είμαι σε θέση να γνωρίζω, το ζητάνε συνήθως οι γυναίκες. Μπορεί φυσικά να πρόκειται για μια παροδική στατιστική διακύμανση, αλλά παραείναι μεγάλη για να είναι τυχαία και – το κυριότερο – παρατηρείται αποκλειστικά και μόνο στην Ελλάδα.
Για να το λες έτσι θα είναι. Όπως όμως η “ευαισθητοποίηση” της Κουλοκυβέρνησης έχει αιτία τον υπερδιπλασισμό των ενδοοικιακών εγκλημάτων με κυρίαρχο την “γυναικοκτονία”, έτσι και αυτά τα τελευταία θα έχουν την αιτία τους, η αναζήτηση της οποίας εντέχνως παραλείπεται, ή απλώς υποκαθίσταται από τις παπαρολογίες περί τοξικού αρσενικού και παραδοσιακού τρόπου ανατροφής του νεοέλληνα.
Εν πρώτοις τα δυο τελευταία χρόνια υπήρξαν, μην ξεχνάμε, περίοδος “κορωνοϊού”, με τη βάσει σχεδίου καλλιεργούμενη ένταση [φόβος και τρόμος, μάσκες, κοινωνικές αποστάσεις, κυρίως lock down] να εγκυμονεί προβλήματα όπως η αύξηση των κρουσμάτων “ενδοοικογενειακής βίας”.
Τώρα, αυτή δεν μπορεί να προέρχεται, κυρίως, παρά από αυτούς που κατ΄αρχήν μπορούν να την ασκήσουν. Αυτοί συνήθως είναι οι άνδρες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι γυναίκες & παιδιά δεν θα την ασκούσαν, αν το “προνόμιο” της μυϊκής υπεροχής ήταν δικό τους.
Εκτός άλλωστε από την πανδημική πηγή προέλευσης των προβλημάτων, ο ίδιος ο “λόγος” που αναπτύχθηκε στα μίντια, από “ειδικούς” και “δημοσιογράφους” περιλάμβανε την, αναμενόμενη αρχικά, …διαπιστούμενη στη συνέχεια έξαρση της βίας, παίζοντας ένα τελείως επιτελεστικό / μαγικοτελετουργικό ρόλο. Γεννηθήτω φως και εγένετο φως.
Κι αυτά, αφήνοντας έξω το κατά πόσο μπορούμε να εμπιστευτούμε τις σημερινές στατιστικές των παρατηρητηρίων.
Για να το διευκρινίσω, και σε άλλες χώρες υπάρχει αύξηση των “γυναικοκτονιών” στα πλαίσια μιας γενικότερης αύξησης των δολοφονιών που παρατηρήθηκε μετά το 2020 (τη χρονιά εκείνη στην Αμερική έγινε η μεγαλύτερη αύξηση του ποσοστού των δολοφονιών σε όλη την ιστορία της) αλλά όχι σε τόσο εντυπωσιακό ποσοστό. Γιατί εδώ δεν μιλάμε για στατιστικά τρικ του τύπου “100% αύξηση των γυναικοκτονιών στην Ελλάδα” εννοώντας πχ ότι πέρυσι έγινε μία δολοφονία και φέτος δύο. Αν θυμάμαι καλά τα νούμερα, η αύξηση είναι από 70 περίπου το 2021 σε 180 το 2022 ή κάτι παρόμοιο.
…Αυτό που θέλω να πω ειναι, μιλώντας με όρους εργαστηρίου : δημιουργώντας συνθήκες υπερβολικής έντασης σε μια μελετώμενη ομάδα από lab rats, πυροδοτούμε εκ των πραγμάτων τα επιθετικά / δολοφονικά τους ένστικτα. Με την εξέλιξη ουσιαστικά προδιαγεγραμμένη, εμείς εξάγουμε το χρησιμότερο για μας συμπέρασμα : ότι πχ. τα αρσενικά lab rats έχουν δολοφονικές τάσεις.
Και μένα μου πέρασε από το μυαλό η εξήγηση της αυτοεκπληρούμενης προφητείας μαζί με πολλές ακόμα, όπως αυτές που ανέφερες παραπάνω. Η αλήθεια είναι όμως ότι δεν ξέρω. Το πιθανότερο είναι να πρόκειται για συνδυασμό παραγόντων. Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνω στην παλαιότερη παρατήρησή σου ότι το αντρικό φύλο σήμερα ωθείται προς το δίπολο “αδερφές – ούγκανοι” με τη.. μεσαία τάξη να τείνει προς εξαφάνιση.
Και αυτό ισχύει, εξακολουθώ να πιστεύω, αλλά εκτός από τα προαναφερθέντα υπάρχει και άλλη παράμετρος. Η ακραία ενθάρρυνση των γυναικών να καταγγέλουν κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας σε διάφορα red lines, από τα οποία κρούσματα ουδείς γνωρίζει πόσα έχουν σχέση με πραγματική βία και πόσα με σκέτη υστερία. Εκτός αν μπορούμε να εμπιστευτούμε πχ. τη μαρτυρία για ο,τιδήποτε, ενώπιον δικαστηρίου ατόμων όπως οι “φεμινίστριες” που χόρευαν στο Σύνταγμα.
Εδώ ας πούμε, https://youtu.be/cOctsLTs4Ig?si=cfIhSOIJtgHaHSJg έχεις την περίπτωση ενός “60χρονου” ο οποίος …καταδικάστηκε σε 10 μήνες φυλάκιση [με αναστολή] για “παρενόχληση” 22χρονης. Με μοναδικό “λόγο” που μπορώ να φανταστώ γι αυτό, την διαφορά ηλικίας, καθότι κανενός είδους έκνομη συμπεριφορά δεν αναφέρεται. Λες και πρόκειται περί ανήλικης, ας πούμε. Και με τους “δημοσιογράφους” να προβαίνουν σε σχόλια όπως “ωραίος τύπος”, “πρόκειται για παιδί”, “δεν ντρέπεσαι λίγο ρε” και τέτοια.
Το ξέρεις κι εσύ ότι τα περισσότερα παρόμοια περιστατικά είναι καθαρές μαλακίες. Γιαυτό κι εγώ περιορίστηκα στις δολοφονίες γυναικών που, για όποιο λόγο και αν έγιναν, ως γεγονότα είναι κάτι το αδιαμφισβήτητο. Η γενικότερη αίσθησή μου πάντως είναι ότι τα woke φαινόμενα βρίσκονται στη δύση τους και πως η αντίδραση απέναντί τους έχει αρχίσει να παίρνει το πάνω χέρι. Συχνά μάλιστα με την κυριολεκτική σημασία.
That’s not necessarily bad, imho 😇😇😇
Βασικά έσκαψαν το λάκκο από μόνοι τους. Η επιτάχυνση εντωμεταξύ των κάθε είδους εξελίξεων τα τελευταία χρόνια παρέχει τη δυνατότητα στον αντικειμενικό παρατηρητή να παρακολουθήσει τη διαδικασία “δράση-αντίδραση” σε όλη την αμείλικτη αναγκαιότητά της, πράγμα που καθιστά την πρόβλεψη του μέλλοντος λιγότερο αδύνατη σε σχέση με το παρελθόν και την τήρηση αποστάσεων από παρατάξεις – για μένα τουλάχιστον – επιτακτικότερη από ποτέ. Γιατί θύματα και θύτες αλλάζουν θέσεις από τη μια μέρα στην άλλη.
Συμφωνώ. Νομίζω είναι χρήσιμο ένα είδος “ευέλικτης εναλλαγής προτιμήσεων” – ανάλογα με την [μεταβαλλόμενη] απόσταση καθενός απ’ τις “αρχές μου”. Εκτός αν είναι αποδεδειγμένα αφερέγγυος.
Στην πολιτική πάντως είναι αδύνατο να κρίνεις τον άλλο από τα λεγόμενά του. Στην εξουσία φαίνεται ο πραγματικός χαρακτήρας του και όχι στην αντιπολίτευση.
Η πείρα βοηθάει σ’ ένα βαθμό, τουλάχιστον στην ανίχνευση προθέσεων – καμιά φορά και ικανοτήτων.