Τα περί “αγάπης” είναι μια πονεμένη ιστορία αιώνων. Επιφυλάσσομαι για κείμενο επί του θέματος εντός του Σ-Κ.
Προς το παρόν μένω στο μονολεκτικό σχόλιο που συνοδεύει τη φωτογραφία, το οποίο και με “καλύπτει” απολύτως.
5 (Visited 97 times, 1 visits today)
Τουλάχιστον είχαν τη λεπτότητα να βάλουν στη φωτογραφία το παιδί με γυρισμένες τις πλάτες από το φόβο του κοινωνικού στιγματισμού. Από περιέργεια πάντως αναζήτησα “έρευνες”(ερωτηματολόγια δηλαδή) για παιδιά που μεγάλωσαν με δύο πούστηδες και διαπίστωσα ότι αυτό που λένε στην πραγματικότητα χρησιμοποιώντας την πλέον εξεζητημένη “επιστημονική” ορολογία, είναι ότι αυτά τα παιδιά γράφουν τους “γονείς” τους σταρχίδια τους.
https://childandfamilyblog.com/children-adopted-gay-fathers/
Μια θεμελιώδης διαφορά μεταξύ των ανδρών και των γυναικών ως γονέων είναι ότι γενικά οι άντρες έχουν την τάση να θέλουν το παιδί να βγει σαν τα μούτρα τους – να διαιωνίσουν τα γονίδιά τους που λένε και οι δαρβινιστές – που σημαίνει ότι ουαί κι αλίμονο έτσι και κλίνει προς άλλη ποδοσφαιρική ομάδα, πολιτικό κόμμα ή σεξουαλική προτίμηση. Από την άλλη τώρα οι μανάδες κρατάνε μια πιο “let it be” στάση απέναντι στα παιδιά – παιδί νάναι κι ότι νάναι δηλαδή – πράγμα που εξηγεί και την έμφυτη αδιαφορία τους για τα κοινά.
Υποθέτω ότι το φαινόμενο αποτελεί ευφάνταστη βερσιόν του κλασικού κανόνα “μετατροπής της ποσότητας σε ποιότητα” – περάσματος στο next level. Ο βαθμός εκφυλισμού της παραδοσιακής οικογένειας [γονείς που ενδιαφέρονται για καριέρες και εξωσυζυγικές σχέσεις πιο πολύ απ’ ότι για τα “παιδιά τους”] εγκυμονούσε αυτό που συμβαίνει σήμερα με τα πουστοπαντρολογήματα και τις πουστοϋιοθεσίες. Κάτι αντίστοιχο με το βαθμό εκφυλισμού της μουσικής που εγκυμονούσε την κυριαρχία του [r’n’b] σκυλάδικου, της δημοσιογραφίας που εγκυμονούσε το διαδικτυακό “έθνος δημοσιογράφων” και της πολιτικής που εγκυμονούσε τον Ζελένσκι.
Έβλεπα τις προάλλες ένα είδος ντοκιμαντέρ που παρουσίαζε το δράμα ενός ζευγαριού [around 50 both] λόγω των προβλημάτων υγείας του παιδιού τους. Αυτά οφείλονται όπως λένε στην ελλιπέστατη και με …απόκρυφο τελικό αποτέλεσμα δοκιμή του εμβολίου της Pfizer, στην οποία συμμετείχε.
Αυτό που φυσικά κρατούσε πίσω από την κλαψομουρμούρα των γονέων ένας άνθρωπος με στοιχειώδη λογική και ευαισθησία, ήταν ότι αυτοί οι άνθρωποι, έσπρωξαν το παιδί τους να λάβει μέρος σ’ αυτή τη δοκιμή. Έχοντας μείνει άναυδος, αναρωτιόμουν, έτσι απλά : ο Κασσελάκης και ο “Whatshisname”, θα επέτρεπαν στο “δικό τους παιδί” να συμμετάσχει; Δεν νομίζω.
…Ως εκ τούτου, το φαινόμενο των παιδιών που γράφουν τους γονείς σταρχίδια τους, ξεκινάει ήδη από τις δικές μας γενιές, και από πιο πριν.
Ως προς τις γυναίκες δεν το συζητάμε. Εννοείται ότι το πράγμα είναι λιγότερο “ανώμαλο” γι’ αυτές – αν όχι τίποτα άλλο το παιδί έχει μια “μητρική” παρουσία στη ζωή του που, όπως και να’ χει, στα πρώτα στάδια τουλάχιστον είναι πιο απαραίτητη από την “πατρική” – ανεξαρτήτως φύλου.
Ως προς το τι στάση κρατάνε βέβαια για τη σεξουαλική του προτίμηση, δεν έχω ιδέα. Έχω την εντύπωση ότι οι λεσβίες είναι πιο υστερικές / υπερασπιστικές της ιδιαιτερότητάς τους, λόγω του προαιώνιου μίσους για τον τοξικό κυρίαρχο.
Δεν νομίζω να υπάρχει βιβλίο γραμμένο από άνδρα με τίτλο “Γυναίκες : Τι τις χρειαζόμαστε;” Το αντίθετο υπάρχει όμως.
Υπάρχουν φυσικά και οι λεσβίες που αναφέρεις, έχω την εντύπωση όμως ότι στην πλειοψηφία τους οι λεσβιακές “οικογένειες” αποτελούνται από άτυπους γονείς που μεγαλώνουν τα όποια παιδιά τους χωρίς ιδιαίτερες φανφάρες. Τα ιδεολογικά ζητήματα ήταν και παραμένουν αδιάφορα για τις περισσότερες γυναίκες – και οι λεσβίες δεν παύουν να είναι τόσο γυναίκες όσο αντίστοιχα και οι πούστηδες άντρες. Ο LGBTQ “δικαιωματισμός” αποτελεί κατά τη γνώμη μου αντρική ως επί το πλείστον υπόθεση – αριστερή τρόπον τινά εκδοχή της δεξιάς αναβίωσης του macho man – και συμμετέχοντας στην υποτιθέμενη “κοινότητα” οι γυναίκες υπηρετούν ουσιαστικά.. την πατριαρχία.
Εννοείται φυσικά ότι το φαινόμενο αποτελεί κατάληξη μιας πολυσχιδούς προϊούσας διαδικασίας, εξ ου και το γνωστό επιχείρημα των υποστηρικτών του: “αυτό σας πείραξε?”
Άρα σύμφωνα με την έρευνα είναι ζήτημα χρόνου να δούμε στην κοινωνία “τοξικά” gay παιδιά
Προφανώς θα χρησιμοποιούν διάφορους ευφημισμούς – όπως καληώρα η έρευνα – για να δικαιολογήσουν τη συμπεριφορά των “διπάτερων” παιδιών, επί της ουσίας όμως.. ναι.
Το άσχετο εντωμεταξύ, αλλά, επειδή τελευταία έχω κάτι παρεδώσε με γιατρούς και νοσοκομεία, όλο και συχνότερα πιάνει το αυτί μου διάφορα “κουτσομπολιά” περί θεαματικής αύξησης των αυτοάνοσων και των καρκίνων για.. ευνόητους λόγους.
Ως προς καρκίνους και αυτοάνοσα …βοά το αμερικάνικο section του διαδικτύου. Απλώς, τη συγκεκριμένη περίοδο έχω βαρεθεί κάπως το ειδησεογραφικό / σχολιαστικό τμήμα του blog, εν ονόματι του μουσικού. Αυτό είναι ένα απ’ τα πολλά στα οποία έχω παραλείψει να αναφερθώ.
Η πιο αισχρή πλάκα είναι ότι στο φαινόμενο αναφέρεται με …απορημένη ανησυχία [“γιατί άραγε;”] η ίδια η Pfizer. Η οποία, guess what, έχει ήδη έτοιμο …εμβόλιο γι’ αυτό.
Πάντως,αν τύχαινε να ανήκω στο δικηγορικό team της Pfizer🙃,θα χρησιμοποιούσα αυτή την “απορημένη ανησυχία” αντιστοιχίζοντάς την με την ανάλογη που επιδεικνύεται από γονείς για τα ενήλικα παιδιά τους όταν αυτά “αποτυγχάνουν” ή “παρανομούν”,με το εμβόλιο στο ρόλο του γενετικού υλικού που τους έχουν κληροδοτήσει.Ποιά η ευθύνη των γονιών;
Θα έλεγε κανείς ότι οι γονείς έχουν [ακόμα] μεγαλύτερη ευθύνη καθότι, όχι μόνο κληροδότησαν στα παιδιά τα τοξικά γονίδια, αλλά επέλεξαν να τα κάνουν κατ΄ αρχήν, χωρίς να τα “ρωτήσουν”. Και κάποιος άλλος θα απαντούσε ότι το πράγμα πάει σκοινί κορδόνι από γενεά σε γενεά, καθότι οι ίδιοι οι γονείς ήρθαν στον κόσμο χωρίς κανείς να τους “ρωτήσει” επίσης.
Στα σοβαρά τώρα, οι εταιρίες παρασκευής εμβολίων ενέχονται σε απάτη, τουλάχιστον, καθότι οι “placebo trials” που κάνουν δεν περιλαμβάνουν placebo. Το placebo group παίρνει στην πραγματικότητα το προηγούμενο αντίστοιχο σκεύασμα [βιβλίο : Turtles All The Way Down, Vaccine Science And Myth]
Πολύ “ψυχρή” η λογική του βιβλίου,σε αντίθεση με αυτήν του-“επιστημονικότατου”- chat gpt για παράδειγμα.”Η Αγάπη κάνει την Επιστήμη”🤖….
Κάποιοι ίσως να θυμούνται το ψυχωτικό mumble mumble με τον οποίο ο αλήστου μνήμης Τσοβόλας [-δώστα όλα] αντιδρούσε στη διάρκεια της δίκης του, early ’90s, οσάκις κάποιος κατέθετε υπέρ του στοιχεία :
“Έεεεετσιέτσιέτσιέτσιέτσιέτσιέτσιέτσιέτσι…”
Το πράγμα γινόταν τελείως κωμικοτραγικό εκ του ότι αποτελούσε απλή ηχητική παρείσφρηση / υπόκρουση, με τον ίδιο τον Τσοβόλα off-camera. Εν πάση περιπτώσει, είχε αποτελέσει private joke της τότε παρέας μου και, αυτή την απάντηση [έεεεετσιέτσιέτσιέτσιέτσιέτσιέτσιέτσιέτσι] έχω υιοθετήσει έκτοτε για κάθε σχόλιο όπως το παραπάνω. 🤣🤣🤣
Παρεμπιπτόντως, το περί “αγάπης που κινεί τον κόσμο” ανήκει στο οπλοστάσιο συνθημάτων της Μασονίας, παρακαλώ, από τον καιρό του …Mozart.
Έτσι…και ειδικά σήμερα που η αγάπη,ως καύσιμο της προόδου,προσφέρεται και επιστημονικά διυλισμένη,ποιός μας πιάνει; Ο “λαγός” θα νικήσει την “χελώνα”.Όλοι οι μύθοι θα ανατραπούν🙃…