Δηλώσεις Μητσοτάκη μετά τη συνάντησή του με τον Τούρκο Πρόεδρο :
“Ήταν μια συνάντηση που έγινε πρέπει να σας πω σε καλό κλίμα.
Νομίζω ότι συμφωνήσαμε ότι αντιμετωπίζουμε τόσες προκλήσεις ως ανθρωπότητα, αλλά και ως δύο χώρες σύμμαχοι αυτή την εποχή στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, που είναι πιο σημαντικό να εστιάζουμε σε αυτά που μας ενώνουν και λιγότερο σε αυτά που μας χωρίζουν.
Προφανώς επαναλάβαμε τις πάγιες εθνικές μας θέσεις.
Δώσαμε όμως έμφαση στην οικοδόμηση μίας θετικής ατζέντας, κυρίως στον τομέα της οικονομίας, όπου νομίζω ότι μπορούμε να κάνουμε μία σημαντική πρόοδο τους επόμενους μήνες.
Και εφόσον όλα πάνε καλά, πιστεύω ότι θα μπορέσουμε να συγκαλέσουμε ένα Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας στην Ελλάδα πια. Είναι η σειρά μας να το διοργανώσουμε με το καλό. Με το καλό το φθινόπωρο.
Οπότε νομίζω ότι ήταν μια ευκαιρία για μια πολύ ανοιχτή. Πολύ ειλικρινή συζήτηση και πιστεύω ότι βάλαμε τα θεμέλια, είμαι προσεκτικός στις διατυπώσεις μου γιατί όπως ξέρετε έχουμε μεγάλες διαφορές που δεν γεφυρώνονται από τη μία στιγμή στην άλλη.
Βάλαμε τα θεμέλια για τη βελτίωση των σχέσεών μας και κυρίως για να συνεργαστούμε στα μεγάλα ζητήματα, τα οποία αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζουμε τεράστια προβλήματα.
Είδατε και σήμερα τις τραγικές εικόνες από την Ουκρανία με αμάχους να χάνουν τη ζωή τους. Αυτά πρέπει να μας απασχολούν”.
Δεν είναι μόνο τα μέτρα για την ενεργειακή / οικονομική κρίση που πρέπει να ληφθούν ένεκα ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, η οποία, ως “αιτία της πάντων θεώσεως”, παίρνει κεφάλι από “πανδημία” και “κλιματική αλλαγή” – περιοριζόμενες σε επικουρικό ρόλο.
Υπάρχουν και οι εκκρεμότητες που η ίδια η εισβολή επιτείνει και οι οποίες πρέπει να διευθετηθούν το συντομότερο. Μια από αυτές, η εξασφάλιση ηρεμίας στην ανατολική Μεσόγειο, εν όψει θριαμβευτικής επανόδου των ΗΠΑ σ’ αυτήν, στο πλαίσιο αναβίωσης του ψυχροπολεμικού σκηνικού των μέσων του 20 αι.
Η ανάγκη ωστόσο για ηρεμία, αποτελεί …ανέλπιστη ευκαιρία για μια σειρά κινήσεων της “εληνικής κυβέρνησης”, αδιανόητες υπό διαφορετικές συνθήκες.
Ίσως να φταίει η έντονη αντιπάθεια που κάποιοι έχουμε αναπτύξει για τον Κυριάκο Μητσοτάκη – δεν ήταν εκεί εξ αρχής, με το σπαθί του την κέρδισε – και η καχυποψία μας γι’ αυτόν.
Δύσκολα πάντως θα πιστέψουμε ότι η επίσκεψη του στην Τουρκία είναι άσχετη με την αναβάθμιση της τελευταίας εκ μέρους των ΗΠΑ. Και ότι [η επίσκεψη] δεν αφορά σε παραχωρήσεις που έχουν απαιτηθεί από τον ανεκδιήγητο γιες μαν πρωθυπουργό της χώρας.
Πλάκα πλάκα πάντως ο ΓΑΠ (από μικρό κι από τρελό κλπ) είπε άθελά του την μόνη σωστή κουβέντα: η Ρωσία δεν μας απάντησε όταν της ζητήσαμε λεφτά. Με άλλα λόγια στην Ευρώπη χρωστάμε – και μιλάμε τώρα για μισό τρις υποτίθεται – όχι στη Ρωσία. Και όπως πάνσοφα είπε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, όπου βρίσκεται ο θησαυρός σου, εκεί βρίσκεται και η καρδιά σου..
Να σε πω το κρίμα μου, ουδέποτε είχα ιδιαίτερη ιδιαίτερη αδυναμία στους Ρώσους [ούτε στις …Ρωσίδες] εξαιρουμένων των καλλιτεχνών της υποθέσεως.
Ούτε θυμάμαι από την ιστορία να μας έχουν ξηγηθεί ποτέ ιδιαίτερα καλά, εις πείσμα των “κοινών μας παραδόσεων”.
Ούτε με την “μαγκιά” και την “αντροσύνη” του ΒΠ έχω ποτέ τσιμπήσει. Αλλά ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για τη Ρωσία την κατάλληλη στιγμή.
Και εδώ βγάζει μάτια το τι παίζεται, καθώς εξ αρχής έχει ξεκαθαρίσει τη θέση του περί κόκκινων γραμμών κλπ. και οι άλλοι εκεί, το χαβά τους.
Για τους Ευρωπαίους πιστεύω χωρίς υπερβολή ότι το έχουν χαμένο. Από τη στιγμή βέβαια που είμαστε απόλυτα εξαρτημένοι από το μαγικό τους λεφτόδεντρο, δεν έχουμε και πολλά περιθώρια επιλογής. Εδώ κοτζάμ Βενιζέλος έτρεξε πρώτος να δέσει τα υποδήματα των “συμμάχων” του στην Ουκρανία (συμβάλλοντας τα μέγιστα στην αποτυχία της Μικρασιατικής Εκστρατείας) και μεις θα κολλήσουμε τώρα στο Μητσοτάκη?
Καλά, ο Βενιζέλος ήταν επαγγελματίας …υποδηματοδέτης, αλλά πράγματι, μιλάμε για μεγα-οντότητα σε σχέση με τα όντα που “κυβερνάνε” σήμερα. Φαντάζομαι διάφορα ερπετά σε ευρωπαϊκά “φόρα” να ανταλλάσσουν μυστικά χαμόγελα άμα τη ολοκληρώσει μιας “επαφής” με τον ανεκδιήγητο.
Τη μεγαλύτερη όλων πλάκα έχουν εκείνοι που μισούσαν τον πατέρα του [εν ονόματι του Ανδρέα Παπανδρέου!] και πίνουν νερό σήμερα στο όνομα του Κούλη. Ξέρω, ίσως εκ συμπτώσεως, αρκετούς τέτοιους – αν δεν είναι σύμπτωση …πρόκειται για είδος εν ανησυχητική αφθονία.
Ο Κούλης απολαμβάνει τρόπον τινά υπερκομματικής συναίνεσης ένεκα του “κοσμοϊστορικού” χαρακτήρα των προβλημάτων που παριστάνει ότι αντιμετωπίζει. Θέλω να πιστεύω πάντως ότι ο γερο-Δρακουμέλ θα έφριττε αντικρύζοντας τα καμώματα του εγγονού του😉
Εγώ είμαι σίγουρος, άλλωστε συμπαθούσα αρκετά και εκτιμούσα τον “ψηλό” [ως αντίπαλο δέος στον εφιαλτικό Ανδρέα Παπανδρέου] πράγμα που όπως θα θυμάσαι δεν ωφέλησε και τόσο τη …σταδιοδρομία μου [παρατηρώ εντωμεταξύ ότι επαναφέρεις από την πίσω πόρτα την περί Τέρη Χρυσού θεωρία συνωμοσίας!]
…Εν των μεταξύ, against all odds, διαφαίνεται μια επαναφορά ΚΑΙ του “κορωναϊού” στο προσκήνιο. Απ’ τη μιά ο Ομπάμα, απ’ την άλλη ο Κεριάκος, απ’ την παράλλη κάτι τρέχει πάλι στην Αυστραλία [η οποία μπαίνει στη χειμερινή της σεζόν και …παραγγέλει εκατομμύρια εμβόλια] να δεις που οι καραπουσταράδες θα μας πηγαίνουν πίπα κώλο σε διπλό ταμπλό. Κι όποιος αντέξει.
Είδα κι εγώ σήμερα τον Μπουρλά να κραδαίνει απειλητικά την ένεση με την τέταρτη δόση καί άρχισε να με κόβιντ κρύος ιδρώτας. Η αλήθεια είναι ότι πράγματι περνάμε νέα περίοδο έξαρσης που δεν αποκλείεται σε λίγο να έχει αντίκτυπο και στον αριθμό των θανάτων, σε περίπτωση φυσικά που δεν έχουν αρχίσει να τον μαγειρεύουν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Anyway stay safe καλού κακού που έλεγαν και οι καραντινάκηδες, γιατί τα συμπτώματα διαφέρουν vastly από άτομο σε άτομο και μάλιστα με τρόπο απρόβλεπτο και χαοτικό.
Στην αρχή πάντως νόμιζα ότι μαζεύουν το θέμα της πανδημίας για να καθυστερήσουν την οικονομική μας καταστροφή. Τώρα όμως τους βλέπω να επιταχύνουν με ανανεωμένη διάθεση την πορεία προς το γκρεμό. Δεν βλέπω επομένως γιατί να μην επαναφέρουν στο προσκήνιο και το προηγούμενο πρόβλημα σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσουν ταδικαιολόγητα και συγχρόνως να μας δώσουν μια έξτρα ώθηση για το μεγάλο φούντο.
Υποθέτω, με πάσαν επιφύλαξιν βέβαια όπως πάντα όταν μιλάω για οικονομικά, ότι η καταστασούλα με την επάνοδο της “πανδημίας” έρχεται και δένει με εκείνη του νέου “πυρετού επανεξοπλισμών”. Αν η πολεμική βιομηχανία τείνει να καταστεί (ξανά) “ατμομηχανή της οικονομίας”, γιατί να δεχτούν να υστερήσουν σ αυτό τα ερπετά των big pharma; στο κάτω κάτω τα όρια μεταξύ μεταξύ των τομέων “εντός” και “εκτός” δραστηριότητας και των δύο είναι ασαφή.
Ακούγεται αρκετά εύλογο. Είμαι σίγουρος εξάλλου ότι ο Μπουρλάς πρέπει τελευταία να αισθάνεται σαν παιδάκι που σταμάτησαν ξαφνικά να το παίζουν. Η απορία μου είναι μόνο αν αρκούν οι ανεμογεννήτριες και τα ηλιακά για συναγωνιστούν οι δυτικές βιομηχανίες τις υπεράνω οικολογικών και λοιπών κολλημάτων ασιατικές ή μήπως θα χρειαστεί τελικά να μαζέψουμε τα μανίκια και να..
https://www.youtube.com/watch?v=2ccbTzkl2oY