Ένα θέμα με πρόσθετο ενδιαφέρον ως προς τα εμβόλια είναι το παρακάτω. Σκόπευα να αναφερθώ σ’ αυτό, το ξέχασα, και το θυμήθηκα βλέποντας την εξυπναδούλα του ΦΚ στο Twitter:
Ως εξήγηση για την πρωτοφανή ταχύτητα με την οποία παρασκευάστηκαν τα εμβόλια προτάσσονται οι πρωτοφανείς δυνατότητες, από πλευράς ταχύτητας και αποτελεσματικότητας που “πλέον παρέχει η συσσωρευμένη γνώση” της νέας τεχνολογίας mRNA *. Το κατά πόσο είναι ασφαλή έχει συζητηθεί αρκετά, από επαΐοντες και μη, από αναζητητές της αλήθειας, από εύλογα επιφυλακτικούς πολίτες, και από “ειδικούς” συμφέρον έχοντες. Το συμφέρον προκύπτει εκ του ότι οι φαρμακευτικές αναμένεται έως και να διπλασιάσουν τα δισεκατομμύρια του τζίρου τους. Με δεδομένες δε τις σχέσεις στοργής των “ειδικών” μαζί τους, η περιποιητικότητα την οποία απολάμβαναν δεν μπορεί παρά να τύχει εύλογης αναβάθμισης. “Για να το πούμε λαϊκά”, έχουν και αυτοί το κάτι τι τους να λαμβάνουν, έμμεσα ή άμεσα.
Αλλά το θέμα για το οποίο μιλούσα στην αρχή είναι άλλο, και αφορά στην ταχύτητα: είναι γνωστό ότι το ρωσικό εμβόλιο και όλα τα υπόλοιπα πλην Moderna και Pfizer δεν φτιάχτηκαν με τη νέα τεχνολογία αλλά με την …παραδοσιακή. Από αυτό προκύπτουν δυο ερωτήματα: πρώτον, πώς με την παραδοσιακή τεχνολογία κάποιοι πέτυχαν την ταχύτητα που “μόνο στις μέρες μας, με την συσσωρευμένη γνώση της νέας τεχνολογίας, επιτυγχάνεται”. Και δεύτερον, γιατί άραγε να μην προτιμήσουμε τα παραδοσιακά εμβόλια, που και το ίδιο γρήγορα είναι, και [πάνω κάτω] το ίδιο αποτελεσματικά, και μικρότερο ρίσκο αντιπροσωπεύουν; μήπως γιατί έρχονται με μοτοσυκλέτα με καλάθι, όπως τουιτάρει ανοήτως ο κύριος Κρανιδιώτης;
* για λόγους άγνωστους στο ευρύ κοινό, η εν λόγω τεχνολογία ήταν απαγορευμένη επί δεκαετίες, για να ενεργοποιηθεί εφέτος μόλις, υπό συνθήκες έκτακτης ανάγκης, ακριβώς για λόγους …ταχύτητας.
Βασικά “το εμβόλιο” (ένα είναι το εμβόλιο!) δεν είναι παρά μόνον η αρχή. Αφού ο ιός μεταλλάσσεται συνεχώς, θα χρειαζόμαστε κάθε τόσο την καινούρια “ενημερωμένη” έκδοση όπως με το εμβόλιο της γρίπης. Ο βασικός λόγος εξάλλου που “η μετάλλαξη” (μία είναι η μετάλλαξη!) εμφανίστηκε ως διά μαγείας μαζί με την πρώτη εφαρμογή του εμβολίου, είναι για να προκαταλάβει τις διαμαρτυρίες για την αναμενόμενα περιορισμένη του αποτελεσματικότητα και να δικαιολογήσει τη διαιώνιση των ακόμα πιο ανούσιων μέτρων προφύλαξης. Όταν οι μεταλλάξεις θα δημιουργήσουν τελικά μια μορφή του ιού που δεν θα είναι πλέον αναγνωρίσιμη ως απλή παραλλαγή, τότε θα έχουμε μια “νέα και άγνωστη απειλή που απαιτεί πρωτοφανή εγρήγορση σε παγκόσμιο επίπεδο” κοκ. Κι όλα τα παραπάνω χωρίς να υπάρχει στην πραγματικότητα κανένας απολύτως κίνδυνος..
Δεν ξέρω ποιος εχέφρων και παρατηρητικός άνθρωπος θα διαφωνούσε με τα παραπάνω.
Άκουσα άλλωστε έναν “ειδικό” να περιγράφει πόσο πρωτοφανώς εύκολο θα είναι τώρα, με τη νέα τεχνολογία, να “προσαρμόζεται” το εμβόλιο σε χρόνο dt στις απαιτήσεις της εκάστοτε μετάλλαξης. Που σημαίνει, δουλειά δεν είχαμε δουλειά βρήκαμε με τα γ@@@εμβόλια.
Και υποθέτει κανείς ότι ο “δωρεάν εμβολιασμός” [με τα λεφτά του κράτους δηλ. τα “δικά μας”] δεν θα κρατήσει για πάνω από μια μετάλλαξη …max.
Με την κωμικοτραγική αμέλεια που με διακρίνει σ’ αυτά τα θέματα, διαπίστωσα …μόλις ότι εχτές ήταν η ονομαστική εορτή σου. Χρόνια πολλά!
Thanks man! Take it easy πάντως, γιατί ανέκαθεν ως υποχρέωση την έβλεπα τη “γιορτή” αλλά ούτε και σαν όνομα θεωρούσα ότι μου ταίριαζε ιδιαίτερα. Ο σχετικός άγιος από την άλλη μου φαινόταν αρκετά συμπαθής φυσιογνωμία ως πρώιμη ρομαντική μορφή αναξιοπαθούς νεαρού ήρωα..😇
Πράγματι κι εμένα μου ήταν πάντα πολύ συμπαθης φυσιογνωμία ακριβώς ως τέτοιος…
Ως προς τη γιορτή …εγώ να δεις. Ούτε μια φορά, μα το Θεό όμως, δεν έχω καταφέρει να συγκρατήσω την ημερομηνία της υποτιθέμενης ονομαστικής γιορτής μου, περί την ύπαρξη της οποίας πληροφορήθηκα τυχαία, a full grown up man στα …early ’90s. Μου τη θυμίζουν κάθε φορά φιλότιμα 2-3 κοντινά μου πρόσωπα και αμέσως την ξαναξεχνάω.
Ως προς το όνομα, σε αντίθεση με το κλισέ που ακούω μια ζωή [“ωραίο όνομα” κλπ.] από παιδί αντιπαθούσα τη γελοία σοβαροφάνεια που μου έβγαζε. Κι αυτό δεν άλλαξε ούτε μετά την εξοικείωσή μου με τον “original” Σωκράτη, τον οποίο κάθε άλλο παρά αντιπαθώ ομολογουμένως.