Μέσα από ένα μπαράζ / μπαζάρ εκτιμήσεων από Οθωμανολόγους, Τουρκολόγους, Κουρδολόγους, σύγχρονους Σουν-Τζου και Κλαούζεβιτς, με την πληροφορία να περισσεύει και τη λογική, συχνά, να απουσιάζει, παρακολουθεί κανείς κατά βάση, το πολλοστό επεισόδιο του σίριαλ “γελοιοποίηση/δυσφήμιση του Αμερικανού προέδρου” – όποιος πιστεύει ότι η κουστωδία των media θα δίσταζε να χρησιμοποιήσει νεκρούς αμάχους γι’ αυτό, είναι αφελής.
Επαρκή γνώση της ιστορίας της περιοχής δεν έχω. Ούτε και θα έμπαινα στον κόπο να γράψω δυο γραμμές, αν δεν είχα έντονη εξ αρχής μια αίσθηση η οποία έγινε εντονότερη μετά το γεγονός του κατά λάθος βομβαρδισμού [ή έτσι παρουσιάζεται]
Έχοντας ως δεδομένα
1. Την έκπαλαι, έμπρακτα εκφρασμένη επιθυμία των ΗΠΑ για αλλαγή καθεστώτος στην Τουρκία…
2. Την προεκλογική ατμόσφαιρα στην οποία έχει εισέλθει η Αμερική, στο πλαίσιο της οποίας ο Τραμπ πουλάει στο εσωτερικό της χώρας τα νεοαπομονωνιστικά του δόγματα [τίποτα πιο παραπλανητικό από αυτά: “America first” είναι μια φράση …πλανητικού βεληνεκούς, με τον Ντόναλντ να ενσαρκώνει την θηριώδη επιστροφή στο μοντέλο της αμερικανοκεντρικής παγκοσμιοποίησης, με αντίπαλο δέος την Κίνα]
3. Την δεδομένη ύπαρξη “δεσμών κατανόησης” Τραμπ – Πούτιν
4. Την σταθερή στήριξη Πούτιν στον Άσαντ
5. Την στοχοπροσήλωση του Ισραήλ στην δημιουργία ανεξάρτητου Κουρδικού κράτους, εξασφαλιστικού των συμφερόντων του [πετρέλαια, υδάτινοι πόροι]
6. Την ταύτιση σε βαθμό υπερθεμάτισης του Τραμπ με τα εβραϊκά συμφέροντα
Η μόνη εξήγηση που μπορώ να σκεφτώ [πέραν μιας τρικυμίας εν κρανίω, που δεν μπορεί να αποκλεισθεί] είναι:
Ο πρόεδρος μπορεί να εγκατέλειψε τους Κούρδους – ως ένα βαθμό και μόνο, αν λάβουμε υπόψη τον Ισραηλινό παράγοντα. Αυτός όμως τον οποίο έχει “κληρώσει”, είναι ο Ερντογάν. Αφήνοντάς τον αρχικά ανεξέλεγκτο και προειδοποιώντας τον να μην περάσει τα όρια, δείχνει να έχει αποφασίσει την ανατροπή του …με κάθε τρόπο.
Το πρόβλημα είναι ότι αυτό, όσο αριστοτεχνική παρτίδα σκακιού και αν αποδειχτεί ότι είναι, αφήνει ολόκληρους πληθυσμούς εκτεθειμένους στα χειρότερα σενάρια.
Ανάμεσά τους κι εμάς.
