Τα παραπάνω, για όσους εξακολουθούν να έχουν ενδοιασμούς και απορίες…
Η βρίθουσα σημείων και τεράτων* ομιλία του κυρίου Γεραπετρίτη στον ΟΗΕ είναι διαθέσιμη στην ολότητά της εδώ.
Ο ομιλητής τοποθέτησε στο επίκεντρο της κλιματικής κρίσης την …λεκάνη της Μεσογείου, δίνοντας το στίγμα της φερεγγυότητάς του, και ανακοινώνοντας ταυτόχρονα το τρίπτυχο Κλίμα-Ειρήνη-Ασφάλεια ως προτεραιότητα της υποψηφιότητάς της “χώρας μας” για τη θέση του μη μόνιμου μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την περίοδο 2025-2026.
ΥΓ. Νομίζω ότι η φωτογραφία είναι όλο το χαρτί. Οι εικονιζόμενοι, του κου Γεραπετρίτη συμπεριλαμβανομένου, δεν κάνουν τίποτα να κρύψουν το αληθινό τους attitude, συμπυκνούμενο σε 4 λέξεις : “στην υγειά των κορόιδων”.
* …από την αύξηση της θερμοκρασίας μέχρι την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, και από την επισιτιστική ανασφάλεια μέχρι την απειλούμενη κοινωνική συνοχή, μία είναι η λύση για τον ΥΠΕΞ – Πολίτη του Κόσμου.
Αν μετέφρασα σωστά τις αερολογίες του, τώρα που τελειώνουν τα λεφτά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επεκτείνουμε τη ζητιανιά μας και σε παγκόσμιο επίπεδο.
Εννοείται! μέχρι και με το καθάρισμα των ωκεανών από τα πλαστικά ασχολούμαστε [άλλη μούφα αυτή, όπως έχει αποδείξει ο Dr. Patrick Moore, ανανήψας co-founder της Green Peace].
Η φάση μου θύμισε τον αλήστου μνήμης Yanni [τον “συνθέτη” όχι τον Βαρουφάκη], σε τηλεοπτική συνέντευξη τον καιρό της δόξης [νομίζω θα έπαιζε στο …Ηρώδειο or something]. Ο τύπος με τα σπαστά ελληνικά του διηγιότανε ρεμβάζοντας πώς του ήρθε η έμπνευση στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου του στην Καλαμάτα :
“Ήταν λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ο ΩΚΕΑΝΟΣ ήτανε ήσυχος…”
Το ανθρωπάκι [Γεραπετρίτης] είναι απίστευτο. Το είχα πρωτοπροσέξει πριν κάτι χρόνια όταν δήλωσε ως αγαπημένο του τραγούδι το …”Number Of The Beast”. Υποθέτω, ως πάνω-κάτω συνομηλικός μου θα άκουσε το άλμπουμ in time – φαντάσου τον Γεραπετρίτη μεταλά στα early ’80s!
Γενικώς τα ESG politics διέπουν τα πάντα κατά απίστευτο τρόπο, από τη συμπεριφορά μεμονωμένων ατόμων μέχρι την πολιτική [πολυεθνικών και μη] εταιριών, και βεβαίως κρατών. Οι πάντες ειναι υποχρεωμένοι να επαναλαμβάνουν το ίδιο μάντρα, αλλιώς …λεφτά γιοκ.
Εδώ ο Μακρόν την είδε ξαφνικά πολέμαρχος, εν όψει ευροεκλογών εννοείται. Εις απάντησιν, ο κυρ-Βλαδίμηρος μετακινεί αυτή τη στιγμή πυρηνικές κεφαλές στα σύνορα.
Και υποτίθεται ότι ο Μακρόν είναι από τους εξυπνότερους του χώρου τρομάρα του. Θα πρέπει να είναι πολύ απελπισμένοι πάντως για να θεωρούν ότι με τέτοιες ανοησίες θα τσιμπήσουν καμιά ψήφο παραπάνω. Πράγμα όμως που τους κάνει περισσότερο επικίνδυνους.
Ειδικά αυτή η κουραδίτσα, με δεδομένη την πρωτοπορία της “ακροδεξιάς”, όπως και παντού στην Ευρώπη εν όψει ευρωεκλογών [“Ελλάδος” εξαιρουμένης] δεν μπορεί παρά να προσδοκά κάποια ενίσχυση της καμπάνιας του από WEF, Open Society etc / ή έτσι απλά να δίνει εξετάσεις για το πόσο hardcore globalist είναι, προς εξασφάλιση του “επόμενού του βήματος” – είναι ακόμα νεότατος.
Προσωπικά, ο τραπεζίτης – employee του Ρότσιλντ [R.I.P.😇], μου ήταν αντιπαθής from day one. Για ένα διάστημα υιοθέτησε σωστή προσέγγιση στο μεταναστευτικό, αλλά εξ ανάγκης [βλ. “καυτή ανάσα της Λεπέν στο σβέρκο”]. Αυτό γινόταν αντιληπτό σε όσους θυμούνται τα προεκλογκά συνθήματα με τα οποία είχε πρωτοκάνει αισθητή την παρουσία του, όπως το, αξιοσημείωτο για υποψήφιο Γάλλο πρόεδρο, “Δεν υπάρχει αυτό που λένε ‘γαλλική κουλτούρα’…”.
Συμφωνώ απόλυτα. Και στην χώρα μας πάντως φαίνεται να υπάρχει μια σχετική άνοδος του Βελόπουλου, καμία σχέση όμως με αυτό που γίνεται στην Ευρώπη.
Μου φαίνεται ότι πρώτα ο Θεός, σ’ αυτές τις εκλογές θα σπάσω το εμπάργκο 3 δεκαετιών για να ψηφίσω τον γκαγκούρη. Με όλη τη χοτροκοπιά που τον δέρνει ώρες ώρες, ο ΚΒ μου είναι συμπαθής – όχι απλώς συμπαθέστερος απ΄τους υπόλοιπους, συμπαθής-period.
Δεν θα κάνεις κι άσχημα. Εγώ απέχω πολύ προς το παρόν από το να ξαναψηφίσω και ιδιαίτερα στις ευρωεκλογές που έχουν καθαρά συμβολικό χαρακτήρα. Προφανώς και χρειάζεται να δοθεί ένα μήνυμα στην παρούσα κυβέρνηση, αν και πιθανότατα στις κανονικές βουλευτικές εκλογές τα εκ του ασφαλούς απολωλότα πρόβατα θα ξαναγυρίζουν φοβισμένα στο μαντρί.
Εν τω μεταξύ, μετά από όλα αυτά για τα οποία είναι ένοχη η συγκεκριμένη κυβέρνηση, πυροδοτητής της “λαϊκής οργής” είναι τα Τέμπη.
Λες και [θα] έκανε κάτι διαφορετικό πριν και μετά το δυστύχημα οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση.
Υποθέτω το πράγμα έχει να κάνει περισσότερο με την ψυχωτικού τύπου θανατολαγνεία που έχει κυριεύσει τα πλήθη, παρά με “πολιτικές σκοπιμότητες”. Κυρίαρχο hashtag στο Twitter, μέρες τώρα : #MamaErxomai 🤮🤮🤮 . Kάποιοι ελάχιστοι που πήγαν κάτι να ψελλίσουν …το φυσάνε και δεν κρυώνει.
Don’t get me started με τα Τέμπη. Μιλάμε για κλασικό παράδειγμα νεοελληνικού θεατρινισμού. Αυτό είχα κατά νου όταν έλεγα προηγουμένως περί προβάτων. Το ζήτημα δεν είναι αν ευθύνεται άμεσα η συγκεκριμένη κυβέρνηση. Προφανώς και δεν ευθύνεται περισσότερο από την προηγούμενη. Το ζήτημα είναι ότι όλοι αυτοί που την κατηγορούσαν, την απειλούσαν και δήλωναν δυσαρέσκεια και αγανάκτηση στις προεκλογικές δημοσκοπήσεις, έβαλαν την ουρά κάτω από τα σκέλια μόλις έφτασε η μέρα των εκλογών και ψήφισαν πανικόβλητοι ΕΝ ΚΡΥΠΤΩ αυτόν που μπροστά στους άλλους καταριόντουσαν. Και τώρα ξαναβγήκαν στους δρόμους κλαίγοντας με μαύρο δάκρυ μπας και πείσουν τον εαυτό τους ότι δεν είναι οι αναίσθητοι ψοφοδεείς που στην πραγματικότητα είναι.
Κανονικά όμως. Σε φάσεις σαν κι αυτήν το μυαλό μου πάει πάντα στον Joseph Conrad : “The horror! the horror!”.
Μην το συζητάμε. “Ζούμε ανάμεσά τους”.