Οι καλλιτεχνικές εξελίξεις, ιδίως εκείνες που αφορούν στο μουσικό [και λογοτεχνικό] πεδίο υπήρξαν πάντα ποικιλοτρόπως πρωτοπόρες : η άνοδος πχ. στην εξουσία ανθρώπων όπως οι G W Bush ή ο Joe Biden είναι η “πολιτική” βερσιόν * της κυριαρχίας στα mainstream charts [σε κάποιο βαθμό και στα independent] ατόμων όπως η Madonna, η Lady Gaga και οι ακατέργαστες ορδές των “gangsta” rappers. Η [εξακολουθητικά δυσκολοχώνευτη] προσφώνηση του Dementia Joe ως “President Biden” είναι το αντίστοιχο της αντιμετώπισης των ανωτέρω εν πλήρη σοβαρότητι σαν να πρόκειται για καλλιτεχνικές οντότητες. Όλο αυτό, εν ονόματι του διακινούμενου χρήματος και …του Σχεδίου μετάβασης στην Νέα Τάξη Πραγμάτων, την οποίοι κάποιοι εξακολουθούν να ειρωνεύονται ως συνωμοσιολογική θεωρία.
Η διαδικασία είναι σε εξέλιξη, δεκαετίες τώρα, και στο πολιτικό πεδίο [δεν εννοώ τον …Ρέιγκαν]. Γίνεται απλώς κραυγαλέα φανερή στις μέρες μας. Και πάλι, μόνο σε μια μερίδα ανθρώπων – όχι στο mainstream, μήτρα των εξελίξεων. Η ιδέα που διέπει την πολιτική σήμερα είναι η ίδια που διέπει τα καλλιτεχνικά απ’ τα ‘80s [από ενάρξεως κυριαρχίας MTV] : έχουμε τα μέσα να κατασκευάσουμε εκ του μηδενός, και να επιβάλλουμε, τον δικό μας άνθρωπο. Ο οποίος δεν υπάρχει παρά για να περιφέρεται σαν ζωντανή διαφήμιση του δικού μας κοσμοειδώλου.
Ο Joe Biden πχ., σε επικοινωνιακό επίπεδο, καρπώνεται την εμπιστοσύνη των liberals ως [παρηκμασμένο, ως εκ τούτου] ακίνδυνο …μη τοξικό, αρσενικό. Σαν επιβεβαίωση αυτού, επικοινωνιακά πάντα, προκύπτει η αντιπαράθεση με τον αληθινό κίνδυνο …Putin, επιτομή του toxic masculinity, φορέα όλων ανεξαιρέτως των ελαττωμάτων του τοξικού του είδους : πατριαρχία, εθνικισμός, “ομοφοβία”, macho attitude, bullying σε βάρος του αδύνατου [Ζελένσκι] …όλα είναι εδώ προς ενίσχυση, δίκην παράπλευρης απώλειας πολέμου, του κυρίαρχου αφηγήματος : ο παρωχημένος πατριωτισμός, ρίζα κάθε κακού στην ιστορία της ανθρωπότητας, πρέπει επιτέλους να πεθάνει. Μαζί και ο λευκός άνδρας, κατεξοχήν φορέας του.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι ελπίδες, κάποιων τουλάχιστον, στρέφονται στην [όχι ευκαταφρόνητη] μερίδα γυναικών με ακμαίο ηθικό και διανοητική επάρκεια.

* Κοινός παρονομαστής η μέσω mass media απογύμνωση από κάθε ανθρώπινο στοιχείο, της σχέσης καλλιτέχνη και οπαδού, όπως κι εκείνης εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου. Αλλιώς, η αποκοπή των πρώτων από μια “λαϊκή” βάση που έχει πάψει να λειτουργεί ως τέτοια.