Μη έχοντας ασχοληθεί με τα της Δημαρχίας, ήμουν έτοιμος να “χαιρετίσω” οποιοδήποτε αποτέλεσμα αρκεί να μην ξανάβγαινε ο ανεκδιήγητος Κώστας Μπακογιάννης.
Μαθαίνοντας περί νίκης Δούκα, έψαξα το βιογραφικό του ανδρός.
Αυτά που βρήκα τον φωτογραφίζουν ως πιθανά χειρότερο και απ’ τον προκάτοχό του.
Αυτός εδώ [βλ. απόσπασμα από το βιογραφικό του] έχει αποστολή να μετατρέψει την Αθήνα σε 15-minute city.
Όχι τυχαία, ο άνθρωπος είναι …ΠΑΣΟΚ.
Πάνω που σκεπτόμουν ότι, δίπλα στα τραγικά της …κυριαρχίας Κασσελάκη στην σκηνή, υπήρχε κι ένα θετικό : η εξαφάνιση του Νίκου Ανδρουλάκη.
Το πεδίο ειδίκευσης του Δρ. Χάρη Δούκα σχετίζεται με την ανάπτυξη συστημάτων υποστήριξης αποφάσεων για την ενεργειακή και κλιματική πολιτική, θέτοντας τον ανθρώπινο παράγοντα στον πυρήνα των διαδικασιών μοντελοποίησης και προωθώντας αυτή την φιλοσοφία σε επιστημονικά περιοδικά μεγάλη διάδρασης (όπως το Nature).
Τα μοντέλα πολιτικής που έχει αναπτύξει χρησιμοποιούν γλωσσικές μεταβλητές για να ενσωματώσουν στοιχεία της ανθρώπινης συμπεριφοράς στη χάραξη πολιτικής, επιτρέποντας τον σχεδιασμό πολιτικών που μπορούν και ακούνε «τί θέλουν οι πολίτες» και να συμπεριλάβουν «τί μπορούν να κάνουν οι πολίτες», στοιχεία σημαντικά για την επιτυχία τους.
Με αυτό τον τρόπο, τα μοντέλα και συστήματα υποστήριξης αποφάσεων που έχει αναπτύξει «ανοίγουν το μαύρο κουτί» των αποφάσεων πολιτικής, εισάγοντας με άμεσο και διαφανή τρόπο την ανθρώπινη αντίληψη, συνθέτοντας «από κάτω προς τα πάνω», για την ανάπτυξη σύγχρονων πράσινων πολιτικών. Αυτός είναι ο λόγος που έχουν τύχει σημαντικής αποδοχής από την επιστημονική κοινότητα (πχ, ειδικό αφιέρωμα του Research Features), και έχουν χρησιμοποιηθεί σε πλήθος εφαρμογών βιώσιμων πολιτικών σε εθνικό και τοπικό επίπεδο.
ΥΓ. Μόλις ανακάλυψα …αυτό – βλ. screen shot από iefimerida [εκπληκτικά ενδιαφέρων συνδυασμός φατσών!]. Ο κόσμος το’χε τούμπανο κι εγώ κρυφό καμάρι..
Φιλε δυσκολευτηκα να διαβασω μετα την δευτερη γραμμη διοτι μου ηρθε αναγουλα.. Κι ομως συνεχισα,.. Εχασα δυο λεπτα απ την ζωη μου . μονο ευτυχως.. Μιλαμε για ανθρωποειδες , διαφορετικο μοντελο απ τον πρωην Μπακογιανισκατσι , αλλα παντως κατι τετοιο ..
https://www.youtube.com/watch?v=3n_7acSpvuo
Xαμας που τους χρειαζεται στα ροδαλα ψηφιακα κωλαρακια τους ..
Αυτό που λες στο τέλος εν είδει αστείου είναι στην πραγματικότητα μεγάλη κουβέντα – check ένα κείμενο που ετοιμάζω και πιθανώς θα ανεβάσω σήμερα αναφορικά με το ρόλο των μουσουλμάνων [ουσιαστικά των …Αδελφών Μουσουλμάνων] στην “παγκόσμια σκακιέρα”.
Νύξεις περί αυτού, σε κείμενο του Αυγούστου – ρίξε αν θες μια ματιά εδώ:
https://oannes.gr/islamophobia-vs-transphobia-%ce%ae-%cf%80%cf%89%cf%83-%ce%b7-barbie-%cf%86%ce%b5%cf%81%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%ce%b9%cf%83%ce%bb%ce%b1%ce%bc-%ce%b1%cf%80%ce%bf-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%80/
…Όσο για τον τύπο, πράγματι. Δεν είχα ασχοληθεί καθόλου με τα δημοτικά για ευνόητους λόγους. Απλώς εξεπλάγην με την ήττα του λιμοκοντόρου και ως εκ τούτου το έψαξα.
Εν τω μεταξύ χαρακτηριστικό του σε τι καιρούς ζούμε είναι ότι βλέπει κάποιος τη φάτσα του Κώστα Μπακογιάννη, αυτό το βλεμματάκι κι αυτά τα σουφρωμένα χειλάκια, και εννοεί να τον παίρνει στα σοβαρά. Όχι ως …δήμαρχο αλλά ως ο,τιδήποτε.
Ο νέος δήμαρχος, όπως προκύπτει από τη φωτογραφία στο “πόντιουμ” είναι ακόμα χειρότερος. Είναι ο Γιαγκούλας-που-χειρίζεται-μαθηματικά-μοντέλα. Καταφανώς βλαμμένος όπως όλοι του είδους του.
Εμείς “εδώ” (στη Δύση) έχουμε την τάση να πιστεύουμε αυτάρεσκα ότι όλοι αυτοί “εκεί” (τα δισεκατομμύρια των μουσουλμάνων που αυξάνονται συνεχώς) είναι απλά ηλίθιοι, απολίτιστοι και καθυστερημένοι. Παρόμοιες είναι οι αντιλήψεις μας για τους Κινέζους που δεν έχουν ανακαλύψει ακόμα την αληθινή δημοκρατία ή ακόμα (περισσότερο) για τους προγόνους μας που τους βλέπουμε σαν ένα σκαλοπάτι για να φτάσουμε στο σημερινό απόγειο της ανθρώπινης εξέλιξης. Η “δημοκρατία” όμως και τα “δικαιώματα” γοήτευαν τον κόσμο μέχρι πρότινος γιατί μεταφράζονταν σε καταναλωτικές δυνατότητες. Με αυτές τραβήξαμε τις τελευταίες δεκαετίες μετανάστες από την ανατολική Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή και όχι με την ανωτερότητα του πολιτισμού μας. Τώρα που οι δυνατότητες αυτές έχουν αρχίσει να στερεύουν, αρχίζουμε κι εμείς ακόμα να λοξοκοιτάζουμε σε σφιχτότερες μορφές κοινωνικής οργάνωσης..
Ελπίζω ότι υπάρχουν αρκετές εξαιρέσεις στον κανόνα της ηλίθιας αυταρέσκειας. Και βέβαια δεν εννοώ “εξαίρεση” τον μαζοχιστικό ρατσισμό των αυτομαστιγούμενων. Αλλά αρχίζει να παύει να έχει σημασία.
Αυτό που βλέπω είναι ότι η Δύση το κάνει …”μου” το κάνει εν πάση περιπτώσει, αδύνατο να αισθανθώ μέρος της στην τελική αναμέτρηση που έρχεται, ακόμα και αν στο αντίπαλο στρατόπεδο διακρίνονται ως βασικός παράγοντας [με προοπτική χτυπήματος ΚΑΙ εκ των έσω] οι Αλαχουακμπάρηδες.
Βρισκόμαστε στην εντυπωσιακά δυσάρεστη θέση ενός παρατηρητή ανήμπορου να αντιδράσει, βλέποντας την καταστροφή να έρχεται από χειρισμούς “δικών του ανθρώπων”. Οι οποίοι έχουν αποφασίσει την “τελική λύση” εν είδει απομείωσης του πληθυσμού…θυσιαστικών αποχρώσεων.
Κάποιος σαν τον Trump θα ήταν η μόνη σωτηρία με την έννοια αν μη τι άλλο μιας παράτασης. Εξ ου και δεν φαίνεται πιθανό να ξανακυβερνήσει. Ακόμα και αν ξεπεράσει τα νομικά εμπόδια, κάτι άλλο θα σκεφτούν οι ερπετάνθρωποι, δολοφονία, whatever. Πιθανά ο πόλεμος που πυροδοτείται αυτή τη στιγμή εξυπηρετεί και αυτό το σκοπό, πέρα από τα συμφέροντα δηλ. του military industrial complex που βλέπει τον πόλεμο στην Ουκρανία να βαίνει προς άδοξο τέλος. Α, και πέρα απ’ τη συντήρηση του “ζητούμενου” κλίματος κακοδαιμονίας, το οποίο δεν φαίνεται πλέον να εξυπηρετείται από την παπαρολογία περί κορωνοϊών και climate change.
Απ’ τη στιγμή που ο κόσμος άρχισε να ξυπνάει με τέτοιου είδους ψέματα, πρέπει να επιστρατευτεί ένα που δεν επιδέχεται “αναλύσεις” και διαψεύσεις – οι πάντες απλώς θα τρέχουν για τη προσωπική τους επιβίωση.
Συνεχίζω να πιστεύω πως είναι νωρίς ακόμα για την “τελική λύση” και πως οι περισσότεροι για την ώρα μπλοφάρουν. Λέγε λέγε βέβαια έχουμε ήδη αρχίσει να συνηθίζουμε στην ιδέα και αυτό από μόνο του δεν είναι καθόλου καλό. Άσε κιόλας που, ένας να βρεθεί που να το εννοεί, αρκεί για να γίνουν όλα γης μαδιάμ.
Από το στόμα σου και στου Θεού το αυτί – minus the last sentence!