Με την κυριαρχία στη επικαιρότητα χυδαιοτήτων του τύπου “ήξερε ο Κανάκης για τον Παναγιωτόπουλο;” * ή “η γυναικοκτονία και τα αίτιά της” υποθέσεις όπως του [ασυμμάζευτου επικοινωνιακά αλλά – ίσως – ηρωϊκού επί της ουσίας] “αρνητή – δικηγόρου” Αντωνιάδη αφήνονται ασχολίαστες, πέρα από τις κοφτές, “αντικειμενικές” αναφορές των δελτίων ειδήσεων.
Μια απόπειρα σχολιασμού της πρότασης του εισαγγελέα εφετών Γιώργου Οικονόμου στο Συμβούλιο Εφετών της χώρας, όπως παρουσιάζεται στο sιte των Νέων:
«Eξαιρετικά επικίνδυνη» χαρακτηρίζει τη συμπεριφορά γνωστού αντιεμβολιαστή δικηγόρου ο εισαγγελέας εφετών, ο οποίος εισηγείται προς το δικαστικό συμβούλιο να απορριφθεί η προσφυγή του με την οποία ζητά να μην δικαστεί στις 14 Ιανουαρίου για διασπορά ψευδών ειδήσεων.
Ο εισαγγελέας εφετών Γιώργος Οικονόμου στην πρότασή του, την οποία υπέβαλε άμεσα στο Συμβούλιο Εφετών της Αθήνας, επισημαίνει πως όσα ισχυρίζεται για τα εμβόλια ο ποινικά ελεγχόμενος δικηγόρος είναι αναληθή και αβάσιμα και, εάν υιοθετηθούν έστω κι από μέρος του πληθυσμού, υπάρχει κίνδυνος να έχουμε γενικευμένη εξάπλωση του ιού. **
Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει: «Η παραπάνω αξιόποινη συμπεριφορά του κατηγορουμένου παρουσιάζεται εξαιρετικά επικίνδυνη διότι εν μέσω πανδημίας στη χώρα μας διαθέτει και διασπείρει προφανώς ψευδείς και αβάσιμες ειδήσεις ικανές να προκαλέσουν σοβαρές ανησυχίες και φόβο στους πολίτες της χώρας και να κλονίσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών στην δημόσια υγεία και το κυριότερο τα γεγονότα τα οποία παραθέτει μέσω του διαδικτύου είναι προφανώς αναληθή *** χρησιμοποιεί υβριστικές εκφράσεις για τους ιατρούς και τα στελέχη του υγειονομικού προσωπικού οι οποίοι καθημερινά προσφέρουν τις υπηρεσίες τους με κίνδυνο της υγείας τους ακόμη και τη ζωή τους ενώ εκφέρει και ακραίες αντιεπιστημονικές απόψεις παντελώς ατεκμηρίωτες για το εμβόλιο κατά του Covid προτρέποντας με ευθύ τρόπο τους πολίτες να μην εμβολιάζονται διότι με τις υποτιθέμενες παρενέργειες τους οδηγεί στο θάνατο.****
Όλα τα παραπάνω στις κρίσιμες για τη χώρα μας περιστάσεις πέραν του ότι είναι αναληθή και αβάσιμα διότι συνοδεύονται και από περιστατικά τα οποία ουδέποτε έχουν συμβεί – εκατοντάδες ασθενείς διακομίστηκαν με παρενέργειες του εμβολίου, που αποκρύπτονται από το ιστορικό τους ***** – εμφανίζουν και τον κίνδυνο εάν υιοθετηθούν από μέρος του πληθυσμού να έχουμε γενικευμένη εξάπλωση του ιού…».
Τον τελευταίο λόγο επί της προσφυγής του έχει το Δικαστικό Συμβούλιο, το οποίο θα αποφανθεί με βούλευμά του τις αμέσως επόμενες ημέρες.
Την ίδια ώρα, ο δικηγόρος έδωσε σήμερα εξηγήσεις ως ύποπτος για μία σειρά σοβαρών αδικημάτων που σχετίζονται με τον θάνατο από επιπλοκές του κοροναϊού 54χρονης ανεμβολίαστης γυναίκας στον Ευαγγελισμό τον περασμένο Σεπτέμβριο, η οποία αρνήθηκε να διασωληνωθεί.
Ως φυσικός αυτουργός των συγκεκριμένων πράξεων καλείται αύριο να δώσει εξηγήσεις ο σύζυγος της 54χρονης.
Ο δικηγόρος προσερχόμενος στον πταισματοδίκη δήλωσε πως, σε αντίθεση με ό,τι του αποδίδεται, αυτός συνέστησε στη γυναίκα να διασωληνωθεί.
Ισχυρίζεται, δε, πως ευθύνες πρέπει να αναζητηθούν στους γιατρούς οι οποίοι, ενώ πήραν εισαγγελική εντολή στις 12 το μεσημέρι, διασωλήνωσαν την ασθενή στις 8 το βράδυ. ******
* Με την προϊούσα ΛΟΑΤΚΙ-οποίηση του ελληνικού [και παγκόσμιου] πληθυσμού, το ρόλο του “αρσενικού” έχουν αναλάβει τύποι σαν το νηστικό αρκούδι των Αρβύλα.
** Αναρωτιέται κανείς πώς μπορεί ο εισαγγελέας εφετών να πραγματοποιεί ιατρικού τύπου εικασίες για γενικευμένη ή μη εξάπλωση του ιού σχετιζόμενη με ο,τιδήποτε. Αναρωτιέται επίσης [ως εκ τούτου], αν θα επικαλεσθεί απόψεις κάποιων απ’ τον ιατρικό χώρο, και ποιους σε αντιπαράθεση απ’ τον ίδιο χώρο θα επικαλεσθεί ο “αρνητής δικηγόρος”.
[Αναρωτιέται] τέλος : αν το πράγμα μπει στο σωστό πλαίσιο [“οι επιστήμονες διατυπώνουν εκτιμήσεις, οι ανειδίκευτοι επιλέγουν”], πόθεν προκύπτει ποινική ευθύνη για οποιονδήποτε; Και οι μεν και οι δε για το κοινό καλό πασχίζουν. Από πότε η υποστήριξη μειοψηφικής άποψης συνιστά ποινικό αδίκημα;
*** Πώς θα αποδείξει κάτι τέτοιο ο εισαγγελέας όταν υπάρχουν οι μαρτυρίες των ασθενών ή των συγγενών τους; Προφανώς όλα τα μέχρι στιγμής διατυπωθέντα αποτελούν κούφιες απειλές, προς αμφισβητίες γενικώς και αορίστως.
**** Ο εισαγγελέας εκτίθεται ως εγκληματικά αδαής : οι παρενέργειες δεν είναι υποτιθέμενες. Διαφωνία υπάρχει ως προς τη συχνότητα, όχι την ύπαρξή τους.
***** Η συγκεκριμένη κατηγορία του Εισαγγελέα μπορεί εύκολα να καταπέσει με παρέλαση πλήθους μαρτύρων.
****** Αυτό, η απαγγελία κατηγοριών για “ηθική αυτουργία” σε άρνηση διασωλήνωσης είναι κάτι που με ξεπερνάει. Σύμφωνα με τον ιατρικό κώδικα, όπως έχω επανειλημμένα αναφέρει, ο ασθενής, με σώας τας φρένας [αν το επιθυμεί, άμα τη εισαγωγή του στο νοσοκομείο], έχει δικαίωμα να αρνηθεί οποιαδήποτε ιατρική πράξη, με το επιχείρημα ότι επιλέγει το ρίσκο της άρνησης από εκείνο της αποδοχής της.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΕΦΕΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ “ΑΡΝΗΤΗ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ”
(Visited 127 times, 1 visits today)
Όσον αφορά πάντως την υπόθεση Παναγιωτόπουλου – ένας από τους βασικούς λόγους παρεμπιπτόντως που ποτέ δεν διάβαζα το Ποπ & Ροκ – κάπου έχουν και τα δίκια τους οι κοπέλες που τον ξεμπροστιάζουν, έστω και καθυστερημένα. Η αδερφή μου εγκατέλειψε δυο τουλάχιστον δουλειές (η μία με σύμβαση στο δημόσιο) για κάτι τέτοιους λεχρίτες απορρίπτοντας επανειλημμένα μάλιστα τις προτάσεις μου να με αφήσει να λύσουμε το ζήτημα “πολιτισμένα”. Και αυτή δεν είναι παρά μια σταγόνα στον ωκεανό σε σχέση με τις περιπτώσεις που γνωρίζω από γνωστές και φίλες. Το πιο εξωφρενικό είναι δε ότι μια χαρά γαμάνε στο τέλος οι τύποι με τη γουρουνιά τους. I mean really τώρα, με τον Παναγιωτόπουλο?? Θα μου πεις εδώ τόσες και τόσες δεν είχαν πρόβλημα με τον Φιλιππίδη και τον Χαϊκάλη, αν και τελικά μάλλον είχαν.
Έχω κι εγώ κατά νου πλειάδα περιπτώσεων τύπου Παναγιωτόπουλου, και πολύ χειρότερες [I mean …ακραίες, οι οποίες αφορούν “ιερές αγελάδες” της δημοσιογραφίας]. Εννοείται ότι γυναίκες έχουν περάσει των παθών τους τον τάραχο από τέτοια όντα που αποτελούν όχι ακριβώς μειονότητα στον ανδρικό πληθυσμό. Από κει και πέρα όμως, όπως ξέρεις καλά, το πράγμα γίνεται …εξαιρετικά περίπλοκο.
Δεν είναι μόνο οι γυναίκες που ενοχλούνται. Και για μένα τέτοιοι τύποι (μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται άφθονοι ομοφυλόφιλοι και δευτερευόντως γυναίκες) αποτελούσαν ανέκαθεν κόκκινο πανί ως αθέμιτοι ανταγωνιστές και χονδροειδής προσβολή του στοιχειωδέστερου γούστου. Προφανώς το ζήτημα έχει ξεφύγει πλέον σε ακρότητες τύπου metoo, με το κάθε πουτανάκι να ζητάει τα ρέστα του για δεκαπέντε λεπτά δημοσιότητας, από την άλλη όμως δεν με αφορά ούτε και με αφορούσε ποτέ προσωπικά και δεν βλέπω το λόγο να υποστηρίξω τέτοιους λεχρίτες για ιδεολογικούς υποτίθεται λόγους καταλήγοντας ουσιαστικά συνήγορος του εκάστοτε νεκροθάφτη μου.
Απόλους αυτούς παρεμπιπτόντως ο μόνος που φαίνεται να είχε μια δόση αξιοπρέπειας και να δικαιολογεί κάπως τον οίκτο μας ήταν παραδόξως ο Λιγνάδης. Δεν ξέρω πώς κατέληξε όπως κατέληξε, αλλά στο βαθμό που έχω μια στοιχειώδη εποπτεία της υπόθεσης, πρόκειται στην καλύτερη περίπτωση για παρεξήγηση.
Συμφωνώ. Εδικά ως προς τον οίκτο δε, θα τον λυπόμουν λίγο περισσότερο μ’ όλο αυτό το όργιο, αν δεν μου ήταν ιδιαίτερα αντιπαθής ως “καλλιτέχνης”.
Καλά στη δουλειά του πρέπει να την είχε ψωνίσει πέραν κάθε φαντασίας. Ως προς αυτά που του καταλογίζουν όμως, προσωπικά δεν έχω καταφέρει να προσδιορίσω κάτι πραγματικά επιλήψιμο, εκτός κι αν αποτελεί επαρκή λόγο καταδίκης το να σε κατηγορούν επαγγελματίες του αγοραίου έρωτα ότι προτίμησες τις υπηρεσίες τους.
Επ’ αυτού ούτε συζήτηση. Με προεξάρχοντες κατάπτυστους τους “γείτονες” που άκουγαν τις κραυγές των βασανιζομένων και τις αγνοούσαν γιατί νόμιζαν ότι ήταν πρόβες… Σκέφτομαι ώρες ώρες, τι απομνημονεύματα θα μπορούσαμε να γράψουμε κάποια στιγμή, άμα δε βαριόμασταν – εγώ τουλάχιστον…
Θα μπορούσα κι εγώ να συνεισφέρω άνετα one thing or two με τη με την επιφύλαξη ενδεχόμενων (= σίγουρων) δικαστικών τραβηγμάτων. Μέχρι να το απαγορέψουν πάντως, ένα τέτοιο βιβλίο γραμμένο σε ύφος κατάλληλο για το αντικείμενο θα έβαζε πιστεύω τα γυαλιά και στα “νοσταλγικά” καληώρα της απομνημονεύματα τής μακαρίτισσας τής Ροζίτας.
Σίγουρα. Αρκεί η απέχθεια που [θα έπρεπε να] προκαλεί ένα τελείως κατασκευασμένο πράγμα όπως το #metoo να μη μεταφράζεται από κάποιους σε συνηγορία υπέρ των λεχριτών. Ο λόγος ύπαρξης τέτοιου τύπου κινημάτων είναι η αναδιάταξη […reset] χώρων που έχουν πάψει να λειτουργούν με όρους βολικούς για το σύστημα. Το οποίο μια χαρά το κορόιδο έκανε όσο καιρό [δεκαετίες ολόκληρες] επωφελείτο από τις υπηρεσίες τους. Το πιο ενδιαφέρον από όλα είναι η σύμπλευση, αν όχι και πρωτοπορία με το κίνημα των διάφορων “ομοφυλοφιλικών” κλπ. οργανώσεων, τη στιγμή που οι επιδόσεις των μελών τους στην προώθηση “ημετέρων” δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από εκείνη των beta males – το αντίθετο μάλιστα. Ως “καλλιτέχνης”, και “δημοσιογράφος” ασχολούμενος με τα του χώρου, θα μπορούσα να κάνω καριέρα στα πρωινάδικα, με όσα έχω δει και ακούσει.
Για να λέμε πάντως και του στραβού το δίκιο, σεσημασμένοι τύποι σαν τον εν λόγω κάπου τους παίρνει και τα κάνουν, αφού ποτέ δεν λείπουν οι καλοθελήτριες που βρίσκουν χαριτωμένη τη συμπεριφορά τους. Δεν είναι καν απαραίτητο να είσαι ματσωμένος και διάσημος. Προσωπικά μάλιστα γνωρίζω άφθονες περιπτώσεις τέτοιων υποκειμένων που για κάποιο ανεξήγητο λόγο έχουν παντρευτεί – όχι δηλαδή ότι ο μήνας του μέλιτος κρατάει για πολύ – μια χαρά κοπέλες, έξυπνες, όμορφες, ανεξάρτητες οικονομικά, που θα μπορούσαν πιθανότατα να έχουν οποιονδήποτε αν δεν είχαν αυτή την αλλόκοτη αυτοκαταστροφική κλίση προς τα σκατά.
Γενικά το θέμα χρήζει ανάλυσης “εις βάθος” για την οποία δεν αισθάνομαι επαρκής αυτή τη στιγμή. Αλλά είναι όντως γνωστή η έλξη σημαντικής μερίδας γυναικών προς τέτοιου είδους υποκείμενα. Οι οποίοι, στη σημερινή βερσιόν του είδους, δεν είναι καν αυτό που ονομάζαμε κάποτε “dangerous guys”, αλλά κάτι βουτυρολελέδες. Κάποιοι είναι πειστικότεροι, από τη “θέση εξουσίας” που έχουν κατακτήσει, όχι ως alpha males αλλά ως alpha ξέκωλα.
[Τα alpha males δεν ενδιαφέρονται ούτως ή άλλως για εξουσία, αλλά για την ησυχία τους – καμιά σχέση με το pattern του …φιλήσυχου πολιτη]
Αυτό που έλεγα πάντα σε φίλες μου που έμπλεκαν με τέτοιου είδους ατομάκια ήταν: ο “εν λόγω” σου έχει γίνει “ενδιαφέρων” αποκλεστικά μέσω της αποκλίνουσας συμπεριφοράς του. Έτσι και αυτή άλλαζε, θα τον έβρισκες αφόρητα πληκτικό, όπως και είναι, σε μια βδομάδα το πολύ.
Μια τύπισσα μού το είχε θέσει κάποτε αφοπλιστικά ως εξής: αν είναι ωραίος, του την πέφτουν οι λυσσάρες, αν είναι ξύπνιος, δεν τον έχεις του χεριού σου και αν είναι καλός, τον εκμεταλλεύονται και άλλοι..😁
Θα έλεγα ότι η εν λόγω ανάλυση [την έχω ακούσει κι εγώ σε παραλλαγές] είναι ελαφρώς pathetic – προϊόν γυναικείας νοοτροπίας ριζοσπαστικά απομακρυσμένης από την “παραδοσιακή”. Η τελευταία, είτε το θέλουν κάποιοι / -ες, είτε όχι, είχε ως σημείο αναφοράς το ζήτημα του procreation. Πάντα πίστευα ότι οι γυναίκες διαλέγουν άνδρες με κριτήριο το ποιος θα ήταν κατάλληλος για …πατέρας του παιδιού τους – συνειδητά ή όχι, και ακόμα κι αν [νομίζουν ότι, ή όντως] δεν θέλουν παιδιά. Εξ ου η τεράστια διαχρονική επιτυχία του young, rich, and famous στο γυναικείο κοινό [όλες θα ήθελαν τον “καλύτερο” πατέρα για το παιδί τους]. Τώρα, με την απομυθοποίηση του procreation ως βασικού ρόλου της γυναίκας, τα κριτήρια επιλογής συντρόφου είναι φυσικό να ξεπέφτουν σε ένα σκεπτικό …υπολογιστικό όπως αυτό.