Το μεταλλαγμένο μαλάκιο “Manos Voularinos” με έθεσε σε …αποκλεισμό, για ένα τελείως [μα εντελώς τελείως μιλάμε] πολιτισμένο σχόλιο.
Το ενδιαφέρον στην υπόθεση κρύβεται πίσω από τη θυμηδία που προκαλεί το γεγονός. Μιλάμε για ένα είδος μετα-φασισμού, ο οποίος καλλιεργείται όχι από “εσφαλμένη χρήση”, αλλά από τη φύση των social media : στο πλαίσιο αυτό, δεν είναι μόνο η εξουσία που μοιράζει εντολές εκτελεστέες άμα τη εμφανίσει, εν ονόματι της δημόσιας υγείας ή της δημόσιας ασφάλειας. Είναι και οι προβεβλημένοι [=οι κατά τεκμήριο χειρότεροι] της “δημοσιογραφικής κοινότητας” : οι αναρτήσεις των τελευταίων αποτελούν βαρυσήμαντες εξαγγελίες από απροσπέλαστα ύψη, στα αρνητικά σχόλια επί των οποίων απαξιούν να δώσουν απάντηση. Αντ’ αυτού …μπλοκάρουν εκείνους που τα κάνουν, αφήνοντας άθικτους τους κεκράκτες τους, ώστε να παρουσιάζεται ως τελικό αποτέλεσμα μια εικόνα λαοπρόβλητου ηγέτη.
Περιστασιακά, όποτε κρίνεται σκόπιμο …μπαίνουν στη μέση ανώνυμοι φαν του “δημοσιογράφου”, με τον “δημοσιογράφο” να περιορίζεται στο στόλισμα με καρδούλες των αποσταγμάτων της σοφίας τους. Διασκέδασα πρόσφατα με ένα τέτοιο φουκαρά που χρησιμοποιεί [υποθέτω] ως “βαρύ πυροβολικό” αντ’ αυτού ο …Μπογδάνος.
Το παιδί έχει μείνει λίγο πίσω από τις εξελίξεις. Εδώ μιλάμε ότι έχουν περάσει στις τάξεις των αντιφρονούντων η Ακρίτα και ο Χωμενίδης.. Άχαρη δουλειά να γίνεσαι βασιλικότερος του βασιλέως όταν ο βασιλιάς είναι πλέον γυμνός.
Τώρα μόλις, που γύρισα απ΄το συνδυασμό σκύλος + ψώνια [= δυο sms στο Χαρδαλιά, 6 και 2 αντιστοίχως] διάβασα και τον Χωμενίδη. Δεν είναι ακριβώς εναντίον των μέτρων. Περιγράφει με “ψυχρή, αποστασιοποιημένη γλαφυρότητα” [στο μυαλό του τουλάχιστον] το “αντικειμενικό” αδέξοδο μιας κατάστασης για την οποία δεν ευθύνεται κανείς. Και πάντως όχι η κυβέρνηση.
Εννοείται ότι από λυσσασμένα ροτβάιλερ τύπου Ψαριανού καλύτερος είναι.
Θα πρέπει να κάψω λιβάνι και να κάνω ειδικό διαλογισμό για να διαβάσω και την Ακρίτα. Κάποια στιγμή…
Το ενδιαφέρον δεν βρίσκεται στις απόψεις τους καθεαυτές, αλλά στην αυξανόμενη κοινωνική δυσαρέσκεια που αντικατοπτρίζουν. Προσωπικά ήλπιζα ότι μια κλιμάκωση των μέτρων θα ξυπνούσε ορισμένους κοιμίσηδες, ενώ το γεγονός ότι κανένας δεν έχει δει με τα μάτια του ανθρώπους να πεθαίνουν από κοροϊδοϊό και όχι από γεράματα δεν θα μπορούσε να περνάει απαρατήρητο για πάντα, έστω και σε ασυνείδητο επίπεδο. Κάπου εκεί στο πέμπτο λοκντάουν ίσως ανανήψει τελικά και ο Τατσόπουλος. Για διάφορους κακοήθεις οπορτουνιστές δεν διατηρώ αυταπάτες.
Δεν ξέρω, μακάρι. Προς τα παρόν η αυξανόμενη κοινωνική δυσαρέσκεια έχει ως πεδίο τιμής “το Twitter” με εξυπνοκωλιές που γίνονται viral. Φοβάμαι ότι όταν “η μάζα” ξυπνήσει θα είναι απ’ την πείνα, οπότε μάλλον δεν θα γίνεται τίποτα. Το ότι διάφοροι Ψαριανοί και Χαρδαλιάδες θα περαστούν στη σούβλα δεν ξέρω πόση παρηγοριά είναι για μας.
Διατηρώ μια μικρή ελπίδα ότι μετά την ήττα του Τραμπ οι Αμερικανοί (που αποτελούν την πρωτεύουσα πηγή του κακού) θα μειώσουν τη ρητορική του κορωνοϊού και θα επιτρέψουν επιτέλους τη διανομή του εμβολίου. Αυτό σε περίπτωση πάντα που τους έχει απομείνει κάποιο ίχνος λογικής και με την προϋπόθεση ότι το φαινόμενο δεν έχει αποκτήσει δική του δυναμική, γιατί τότε μπορεί να συμβεί και το αντίθετο.
Η ίδια η ήττα Trump δείχνει την πλήρη εξανέμιση της λογικής από τη συγκεκριμένη χώρα. Παρεμμπιπτόντως υπάρχουν αρκετές πιθανότητες αυτό να αντιστραφεί στο δικαστήριο. Στις ψηφοφορίες και τις καταμετρήσεις έχουνε γίνει πράματα και θάματα.
Λίγο δύσκολο μου φαίνεται, όχι επειδή αποκλείεται να έγινε νοθεία (την οποία όμως είθισται να οργανώνει η κυβέρνηση και όχι η αντιπολίτευση) αλλά λόγω του πολιτικού χάους που θα δημιουργηθεί. Άσε κιόλας που δε θυμάμαι να υπάρχει προηγούμενο παρόμοιας δικαστικής απόφασης, και δε μιλάω μόνο για την Αμερική. Θα μου πεις βέβαια ότι και σε άλλα δεν υπήρχε μέχρι τώρα προηγούμενο..
Δεν τίθεται θέμα κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Οι διαχειριζόμενοι την υπόθεση στις πολιτείες είναι κράτος εν κράτει, σε βαθμό να μην επιτρέπουν, όπως έχει γίνει εξακριβωμένα σε συγκεκριμένες πολιτείες, ελέγχους καταμέτρησης από αντιπροσπωπους των Ρεπ. Γενικώς έχει υπάρξει μαζική κινητοποίηση νομικών γι’ αυτό το ζήτημα [θυμήσου το όνομα “δικαστής Αλίτο”, έχει και πλάκα] και επαναλαμβάνω δεν αποκλείεται να υπάρξουν εκπλήξεις.
Ούτως ή άλλως το χάος δεν αποκλείεται και εκ μέρους των ρεπ. που αισθάνονται ότι τους κλέβουν την εκλογή απ’τα χέρια. Και πολλοί απ’ αυτούς δεν είναι “κακαντράκια” τύπου Antifa. Είναι macho guys, βετεράνοι κλπ., βαρειά οπλισμένοι και δεν συμμαζεύεται.
Ακριβώς για το λόγο αυτό δε θάπρεπε να θέσει τέτοιο ζήτημα ο Τραμπ in the first place (λέμε τώρα). Νοθείες ή απόπειρες νοθείας δεν είναι ασυνήθιστα φαινόμενα σε όλα τα καθεστώτα, στις κοινοβουλετικές δημοκρατίες όμως ισχύει ο άγραφος κανόνας “κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει” με τη λογική ότι “δεν αποκαλύπτω τις απάτες του επαγγέλματος, ώστε να τις αξιοποιήσω την επόμενη φορά για δικό μου όφελος”. Φυσικά για τον Τραμπ δεν υπάρχει επόμενη φορά.
Δεν μπορούμε να ξέρουμε το μέγεθος του οργίου που έχει γίνει. Και γενικά όλη αυτή η φάση με τους “Δημοκρατικούς” και τον Trump εξ αρχής, δεν μπορεί να ενταχθεί σε κάποιο σύνηθες ή φυσιολογικό φαινόμενο. Για να μη μιλήσουμε για το τι σημαίνει ο ερχομός των συγκεκριμένων ατόμων στην εξουσία [δεν εννοώ το “άδειο κέλυφος” Joe Biden].
Πρέπει να ομολογήσω ότι βλέποντας τους κάφρους να πανηγυρίζουν έχω πάθει μεγάλη ήττα.
Εγώ να σου πω την αλήθεια το ψιλοπερίμενα και θα με εξέπληττε το αντίθετο αποτέλεσμα. Το γεγονός μάλιστα ότι έχασε από κάποιον σαν τον Μπάιντεν, κάνει την ήττα του ακόμα μεγαλύτερη, ενώ η εκδοχή να κατάφεραν οι αντίπαλοί του τέτοιας έκτασης νοθεία επί κυβερνήσεως του, την καθιστά επιπλέον κι εξευτελιστική, αφού αποκαλύπτει το μέγεθος της ανημπόριας του ως προέδρου, που αποτελεί και τον κυριότερο λόγο της αποτυχίας του.
Τι να πω…”διαφωνώ μ’ αυτό που λες αλλά θα υποστηρίξω κλπ. κλπ.”
Εγώ θεωρώ ότι λαμβάνει χώρα μεγάλη ανωμαλία αυτή τη στιγμή. Αυτό που λένε “THIS IS VERY WRONG”, και ότι θα φανεί στο μέλλον …άμεσο [με δικαστική ανατροπή] ή έμμεσο, the hard way [με Kamala πρόεδρο]