Το να εκθέτεις ένα παιδί σε ένα θέαμα σαν αυτό [κάτω], ισοδυναμεί με καταστροφή της εικόνας του για τον κόσμο εν τη γενέσει.
Τα θλιβερής κακογουστιάς ταμπλό βιβάν του Gay Pride, αφορούν σε, σεβαστές κατά τα άλλα, επιλογές αντίδρασης ενήλικων ανθρώπων σε [πάλαι ποτέ] πρακτικές άλλων ενήλικων, καταπιεστικές της σεξουαλικής τους δραστηριότητας. Ένα από τα χαρακτηριστικά αυτής της τελευταίας είναι ότι η ολοκληρωμένη εμπειρία της δεν νοείται πριν από κάποια ηλικία. Και, πάντως, ακόμα και σήμερα υποθέτω, όχι στο 5ο ή το 10ο έτος της ζωής ενός ανθρώπου.
Υπό αυτή την οπτική, η εκβιαστική μετατροπή ενός παιδιού σε θεατή ενός θεάματος σαν το παρακάτω, είναι τουλάχιστον εξ ίσου περίεργη, ανάρμοστη και δυνάμει καταστροφική με το να του δώσεις να δει ένα “παραδοσιακό” πορνό. Ή να το υποχρεώσεις να διαβάσει Μπατάιγ και Χένρι Μίλερ. Ή εν τέλει …οποιοδήποτε θέαμα / ανάγνωσμα για ενήλικους, άσχετα αν έχει σχέση με το σεξ ή όχι.