Από χτες τα κανάλια RT και Sputnik έπαψαν να είναι διαθέσιμα στο ευρωπαϊκό [και αμερικανικό] κοινό, ενώ “πληθαίνουν οι φωνές” που ζητούν να ληφθεί μέριμνα για τα …fake news γύρω από την Ουκρανία – σε ελεύθερη μετάφραση, για ειδήσεις που δεν εκπορεύονται κατευθείαν από το State Department η τις Βρυξέλλες. Οι επιστολές των ηγετών της Βαλτικής, δημοσιευμένες στην ανεκδιήγητη Lifo είναι ένα παράδειγμα :

Σε κοινή επιστολή τους προς τους διευθύνοντες συμβούλους των τεσσάρων εταιρειών με ημερομηνία 27 Φεβρουαρίου, οι τέσσερις πρωθυπουργοί επέκριναν τους τεχνολογικούς κολοσσούς των ΗΠΑ, λέγοντας ότι αυτό που έχουν κάνει μέχρι τώρα είναι ανεπαρκές.
 «Παρόλο που οι διαδικτυακές πλατφόρμες έχουν κάνει σημαντικές προσπάθειες για να αντιμετωπίσουν την άνευ προηγουμένου επίθεση της ρωσικής κυβέρνησης, στην πραγματικότητα δεν έχουν κάνει αρκετά», ανέφεραν στην επιστολή τους.
Η παραπληροφόρηση της Ρωσίας, που ήταν ανεκτή στις διαδικτυακές πλατφόρμες εδώ και χρόνια, πλέον είναι ένα αξεσουάρ στον εγκληματικό επιθετικό πόλεμο που διεξάγει η ρωσική κυβέρνηση εναντίον της Ουκρανίας και του ελεύθερου κόσμου, σημείωσαν μεταξύ άλλων.
 Έκαναν επίσης λόγο για επίθεση στην αλήθεια ενώ κάλεσαν τις εταιρείες να αναστείλουν τους επίσημους λογαριασμούς ρωσικών και λευκορωσικών κυβερνητικών ιδρυμάτων, κρατικά ελεγχόμενα μέσα ενημέρωσης και προσωπικούς λογαριασμούς της ηγεσίας των χωρών, που διαδίδουν με συνέπεια ειδήσεις παραπληροφόρησης για την κατάσταση στην Ουκρανία.

Παρόμοια πρακτική ως προς τα δυτικά μέσα ενημέρωσης *, αλλά και τα δικά της αντιπολιτευτικά, δρομολογεί η ρωσική πλευρά “εις απάντησιν”. Αυτό που εντυπωσιάζει βέβαια είναι η πρωτοπορία της Δύσης που εξακολουθεί να μιλάει [από κεκτημένη ταχύτητα] στο όνομα της δημοκρατίας και της ελεύθερης έκφρασης.
Η ύπαρξη δυο παράλληλων “πραγματικοτήτων” που κάθε μια τους απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό αποκλεισμένη απ’ το άλλο, δεν εμποδίζει κάποια να πλησιάζει περισσότερο στην αλήθεια [πρόκειται φυσικά γι’ αυτή των Ρώσων].
Απ’ τη στιγμή που μιλάμε για πόλεμο με κάθε μέσο, άρα και με δηλώσεις / αφηγήσεις, η αποτροπή εκείνων του αντιπάλου [=λογοκρισία] γίνεται εύλογη όσο και κάθε άλλη αποτροπή. Αλήθεια και ψέμα γίνονται ένα, ως μέσα που ο ίδιος σκοπός “αγιάζει”.
Η πείρα όμως από τον δημόσιο διάλογο περί την “πανδημία” και το climate change διδάσκει ότι η λογοκρισία αποτελεί στάνταρ πρακτική οργανισμών και κυβερνήσεων, ανεξαρτήτως περιστάσεων, εμπόλεμων ή μη, απ’ τη στιγμή που η τεχνολογία άρχισε να τους παρέχει αυτή τη δυνατότητα.
Θα ήταν ακραίο να περιμένει κάποιος “κριτικά σχόλια” εκ μέρους των Ελλήνων δημοσιολόγων για τη λογοκριτική διάθεση της Δύσης εν καιρώ πολέμου, όταν δεν τη σχολίασαν ποτέ εν καιρώ ειρήνης.

* Δεξιά και αριστερά μέσα, περίπου εναρμονισμένα επί αμερικανικού εδάφους – ένα από τα κέρδη του reanimated corpse “πρόεδρος Biden” απ’ την παρούσα κρίση, εν όψει ενδιάμεσων εκλογών τον Νοέμβριο είναι η “συσπείρωση” του αμερικανικού λαού γύρω του. Και προφανώς ήταν ένα απ’ τα ζητούμενα πίσω απ’ τη δημιουργία των συνθηκών για το ξεκίνημά της.