Όπως έχω γράψει από καιρό, μια απ’ τις ελπίδες μου είναι ότι κάποιοι γιατροί, με το που θα βρεθούν με την πλάτη στον τοίχο [με την εκκίνηση της διαδικασίας αναστολής …η στιγμή έφτασε] θ’ αρχίσουν να μιλάνε, αποκαλύπτοντας πράγματα και θάματα.
Ιδού λοιπόν μια περίπτωση που εύχομαι να είναι πρώτη από πολλές παρόμοιες.
Αναρωτήσεις τύπου “γιατί δεν έκαναν τόσο καιρό αυτό που κάνουν τώρα”, περιττεύουν …αυτή τη στιγμή τουλάχιστον.