Η συνταγή είναι η ίδια με εκείνη της πανδημίας.
Και εκεί εξ αρχής μιλούσαν για “νέα κανονικότητα”, η οποία δεν έχει σχέση με την παλιά, στην οποία [παλιά] δεν έχει νόημα να περιμένουμε ότι θα επιστρέψουμε. Το ίδιο μήνυμα ακούγεται και εδώ, απ’ όλες τις πλευρές, από τον “επαγγελματία” που ικετεύει ήδη για επιδόματα ώστε να ζήσει ο ίδιος και η μικρή του επιχείρηση, και τον “δημοσιογράφο” που σιγοντάρει [“κι αυτό είναι μόνο η αρχή, οι αναλυτές λένε ότι ο πόλεμος θα κρατήσει ακόμα πολλές εβδομάδες, ίσως και μήνες”] μέχρι την κυβέρνηση που υπόσχεται να είναι …ξανά κοντά στον πολίτη, κάνοντας ότι μπορεί για να ελαφρύνει μια κρίση στην οποία η ίδια έχει συμβάλλει – στο ασήμαντο μερίδιο που της αναλογεί. Και φυσικά, από τον …Πλανητάρχη.
Διά της ατερμόνου επαναλήψεως καίριων λέξεων φράσεων [οι γυναίκες, τα μικρά παιδιά, οι ισοπεδωμένες πόλεις, οι πύραυλοι του Πούτιν που σκοτώνουν αμάχους] το επίσημο, κατασκευασμένο αφήγημα γίνεται σιγά σιγά μια αλήθεια την οποία “όλοι ξέρουμε” [=όλοι έχουμε “δει και “ακούσει” τα ίδια πράγματα 100.000 φορές] ως εκ τούτου δεν τίθεται καν ως θέμα συζητήσεως. Όταν ο ίδιος ο τέως πρόεδρος των ΗΠΑ ανοίγει το στόμα του και λέει ότι τα εγκλήματα πολέμου που συντελούνται στην Ουκρανία είναι τα μεγαλύτερα από την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, χωρίς κουβέντα για τον “πρόεδρο” αυτής της χώρας, για Τάγμα Αζόφ κτλ. κτλ. καταλαβαίνει κανείς ότι το κόλπο έχει χοντρύνει.
Στο βίντεο, κάτω, μια συζήτηση ανάμεσα στον Tucker Carlson και την Candace Owens, δίνει μια εικόνα της κατάστασης στο “δημοσιογραφικό” μέτωπο : ο άνθρωπος που θα επιχειρήσει αυτή τη στιγμή να κάνει κριτική στον “ηρωϊκό πρόεδρο Ζελένσκυ” [νέο Τσόρτσιλ*] αντιμετωπίζει επίθεση από τα mainstream media ως άνθρωπος που αναπαράγει τη Ρωσική προπαγάνδα, έχοντας “προφανώς”, συμφέρον απ’ αυτό.

* On second thought, η παρομοίωση μπορεί να αδικεί τον Ουίνστον από πλευράς κυβικών, αλλά επί της ουσίας, δεν είναι άδικη : ο σκοτεινός ρόλος του εν λόγω …και στους δυο Παγκόσμιους Πολέμους είναι καταγεγραμμένος, όχι σε ντοκιμαντέρ και ταινίες, αλλά σε βιβλία γραμμένα από σοβαρούς ιστορικούς – και ομοεθνείς του.