Έχω άποψη περί το τι συμβαίνει με την περίπτωση Κουφοντίνα, και εννοώ τα νομικά τρικ που μετέρχονται η συνήγορός του και τα επιδιδόμενα σε “προοδευτικό” virtue signaling μέλη της δικαστικής κοινότητας. Αλλά ως …παρ’ ολίγον νομικός, δεν έχει νόημα να την διατυπώσω.
Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι η στάση του πολιτικού κόσμου, …υπόπτως συνδυάζουσα την αναφορά σε νομικές διατάξεις, με την επίκληση του ύψιστου αγαθού για τη δημοκρατία μας, την ανθρώπινη ζωή.
Μόλις πριν άκουγα την γελοιογραφία πολιτικού ανδρός “Θάνος Ηλιόπουλος” να προβαίνει σε μια ακόμα από τις χαρακτηριστικές, ξύλινες τοποθετήσεις που κάνουν διασκεδαστικό * το είδος του : “η Ελλάδα ετοιμάζεται να γίνει η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα μετά από 40 χρόνια, που θα υπάρξει νεκρός απεργός πείνας. Ακριβώς μπροστά σ’ αυτό το ενδεχόμενο πρέπει όλοι να τοποθετηθούμε. Πρέπει να αναρωτηθούμε αν αυτό θα κάνει καλό στη Δημοκρατία μας. Εμείς λέμε ξεκάθαρα ότι η ανθρώπινη ζωή σε μια δημοκρατική πολιτεία είναι το ύψιστο δικαίωμα, μ΄αυτό το σκεπτικό έχει τοποθετηθεί η Ένωση Δικαστικών και Εισαγγγελέων, η Διεθνής Αμνηστεία, ο Συνήγορος του Πολίτη, η Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου…”
Η στάση αυτή, των υποστηρικτών του Κουφοντίνα είναι της ίδιας ακριβώς υφής με την στάση …του ίδιου του Λουκά της 17Ν, γνωστού και ως “φαρμακοχέρη”: μια διαδικασία …on-off αναφοράς στη δικαιοσύνη: ξεκινάμε διατυπώνοντας ένα αίτημα “εύλογο και σύννομο”. Με το που αυτό μένει ανικανοποίητο, αντί να προχωρήσουμε στο επόμενο “εύλογο και σύννομο”, μεταπηδάμε στο χώρο του ακτιβισμού, ξεκινώντας απεργία πείνας.
Η στάση των συγγενών του Κ. απ’ την άλλη, να αρνούνται την υποχρεωτική σίτιση …σεβόμενοι την επιθυμία του, είναι άλλο ένα στοιχείο “ενδιαφέροντος”. Αν το υπέρτατο αγαθό είναι η ανθρώπινη ζωή όπως πρώτοι ισχυρίζονται, τι είδους ιδεολογικό μπλοκάρισμα τους εμποδίζει να παραβιάσουν αυτή την επιθυμία; και γιατί θα έπρεπε να γίνει, και από ποιον θα γινόταν, σεβαστή η επιθυμία ενός ανθρώπου που είναι έτοιμος να πηδήξει από τον 11ο όροφο, ας πούμε;

* μέχρι …εφιαλτικής αποδείξεως του εναντίου…