Δεν ξέρει κανείς που να πρωτοϋποκλιθεί. Στα ελληνικά του κυρίου Γεωργιάδη [“εγώ είμαι πολιτικός που ψήφισα το μνημόνιο…”], στη διαλεκτική δεινότητα ή στη διαχρονική συνέπειά του. Γιατί ο κύριος Γεωργιάδης είναι επίσης ο πολιτικός που έχει συγγράψει βιβλίο με τίτλο “ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ Ο ΜΥΘΟΣ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ”
Κυκλοφόρησε προ 20ετίας περίπου, απ’ τις δικές του εκδόσεις – ίσως, δεν το έψαξα, και να μπορεί κανείς να το κατεβάσει δωρεάν. Εκεί γίνονται σαφείς οι “απόψεις” του για το φαινόμενο – όχι ακριβώς φαιδρές, όσο αυτές τουλάχιστον με τις οποίες γελοιοποιείται* σήμερα.
Παρεμπιπτόντως το …κουοτάρισμα του Σκέρτσου, είναι παραπλανητικό ή αποτέλεσμα συγχύσεως. Γιατί το επιχείρημα του ΑΓ [“κάνε όπως Αμερική και είσαι μέσα”] είναι το ίδιο ακριβώς μ’ εκείνο με το οποίο ξιφουλκούσε υπέρ των εμβολίων – βλ. post προ τριετίας, εδώ, με τίτλο ΝΑΝΟΓΙΛΕΚΑ ΚΑΙ ΕΜΒΟΛΙΑ.
* “Θα είχε γελοιοποιηθεί” είναι η σωστή έκφραση – αν είχε απέναντί του ένα διαφορετικό ακροατήριο.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Συμφωνώ απόλυτα με τον Μπουμπούκο. Γιαυτό και από το 2010 φωνάζω συνέχεια ότι πρέπει επειγόντως η Ελλάδα να εγκαταλείψει το δυτικό σαπιοκάραβο και να προσεγγίσει την Ανατολή.
Στο σύγγραμμα του τύπου περιλαμβάνονται προτάσεις όπως :
“Στη Νορβηγία ως δείγμα μεγάλης προόδου της κοινωνίας προβλήθηκε ο γάμος ενός Υπουργού της Κυβερνήσεως με τον φίλο του. Στην Ολλανδία δε, ως πρόοδος επίσης παρουσιάσθηκε νόμος που επιτρέπει στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια να μπορούν να υιοθετούν παιδιά. Αναλογίζεται άραγε κανείς πόσο καταστρεπτικές συνέπειες έχουν όλες αυτές οι πράξεις σε παραδοσιακούςθεσμους όπως η οικογένεια;” [σελ. 15]
Δεν είναι τυχαίο ότι, και στο πλαίσιο της προηγούμενης πανδημίας του κώλου [2009] ο ΑΓ εξέφραζε υγιέστερες απόψεις [περί “τρομοκράτησης του κόσμου”, “περίεργων δοσοληψιών με τις φαρμακευτικές” κοκ] από εκείνες που υιοθέτησε ως κυβερνητικός παράγων.
Ο μόνος λόγος που ο κάθε άσχετος δηλώνει πίστη στις “δυτικές αξίες” και τα σχετικά, είναι ότι θέλει να τρώει από τα έτοιμα. Και καλά όταν υπήρχαν λεφτά. Μπορούσαμε να παριστάνουμε τουλάχιστον τη γκόμενα του εφοπλιστή που τον εκτιμάει και καλά για τη γοητεία του. Τώρα μοιάζουμε με κάτι Βουλγάρες που παντρεύονται δικούς μας παππούδες για να τσιμπάνε κανά ψιλό από τη σύνταξη.
Πρόκειται εκτός αυτού και για φοβία. Την έχω ανιχνεύσει μέσα μου, εποχές Βαρουφάκη, όταν σοκ και δέος διοχετευόταν για το τι θα συνέβαινε έτσι και βγαίναμε από το ευρώ, ας πούμε. Εν τέλει, μέσω της προπαγάνδας και του lockstep που αυτή ενεργοποιεί, όντως επιλογή απ’ το να προσδεθείς στο άρμα κάποιου δεν υπάρχει.
Παρεμπιπτόντως, οι χώρες στις οποίες διεξάγονται τα πιο προωθημένα κοινωνικά πειράματα, είναι οι …αναδυόμενες, που αποτελούν το αντίπαλο δέος “μας”, οι Brics.
…Και δεν εννοώ φυσικά πειράματα σχετικά με πουστοποίηση. Η τελευταία κάθε άλλο παρά συνδέεται, ως προϋπόθεση τουλάχιστον, με ολοκληρωτικές μεθόδους [παρακολουθήσεις, ψηφιακό χρήμα κοκ]. Σκοποί τους οποίους εξυπηρετεί στις “ανεπτυγμένες” χώρες είναι η παλιά καλή μείωση του πληθυσμού / κυριαρχία A.I. / παράλυση αντίστασης στη μετανάστευση.
Το πρόβλημα με τον Βαρουφάκη δεν ήταν ότι σκόπευε να μας βγάλει από το ευρώ, αλλά ότι δεν σκόπευε να μας βγάλει από το ευρώ. Πίστευε απλά ότι με διάφορες οικονομίστικες ταχυδακτυλουργίες θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε να τρώμε από τα έτοιμα και να έχουμε και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο. Γιαυτό ακριβώς ο κόσμος ψήφισε “ΟΧΙ” στο γελοίο δημοψήφισμα και γιαυτό ακριβώς εγώ ψήφισα “ΝΑΙ”. Όχι γιατί συμφωνούσα με το Μπουμπούκο και το “μνημόνιο”, αλλά γιατί αυτό που προβαλλόταν ως εναλλακτική δεν ήταν παρά κουβέντες του αέρα.
Εγώ ως άσχετος περί τα οικονομικά, είχα μια χονδροειδή προσέγγιση στο ίδιο θέμα. Η όποια “λεπτοφυία μου” εξαντλείτο στην αποκρυπτογράφηση των μηνυμάτων που στέλνει η φυσιογνωμία / γλώσσα του σώματος του Β. Τα οποία βέβαια ήταν σαφέστατα. Και εξακολουθούν να είναι, με απτές πλέον αποδείξεις.
Καλά μιλάμε το δήθεν σε όλο του το μεγαλείο. Anyway κι αυτά που λέω εγώ λόγια του αέρα είναι από τη στιγμή που δεν γίνεται να εφαρμοστούν έτσι όπως τα έχω στο μυαλό μου. Άσε που δεν υπάρχει και ιστορικό προηγούμενο. Πάντα εξαρτημένη χώρα ήταν η Ελλάδα και αυτός ακριβώς είναι ο δικός της τρόπος επιβίωσης. Και λειτουργεί.