Η “Ημέρα της Γυναίκας”, στη σημερινή της μορφή, είναι μια ακόμα νεοεποχίτικη ανοησία, όπως όλες οι παρόμοιες. Πριν βιαστεί κάποιος να αντιτείνει ότι οι πρώτοι εορτασμοί της “Ημέρας” σημειώθηκαν στις αρχές του 20ου αιώνα, επισημαίνω ότι ο όρος “Νέα Εποχή” πρωτάρχισε να ακούγεται σχεδόν ταυτόχρονα, για την ακρίβεια στα τέλη του 19ου. Έτσι κι αλλιώς, μετά από δεκαετίες μονοπώλησης του θέματος από την εμπροσθοφυλακή της αριστεράς, ο επίσημος εορτασμός “αποφασίστηκε” από τον ΟΗΕ στα 1975.
Αδυνατώ να περιγράψω τα “συναισθήματά μου” κάθε φορά που ακούω κάποιον να εύχεται …χρόνια πολλά στις γυναίκες, με τις γυναίκες – νοσηλεύτριες, να έχουν φέτος την τιμητική τους, ποζάροντας καμαρωτές καμαρωτές με τις μάσκες και τα σκάφανδρά τους.
Εν πάση περιπτώσει, ουδέν κακόν αμιγές καλού, θα εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία για να ακούσουμε αγαπημένες φωνές και singers / songwriters, άλλες λησμονημένες, άλλες [ακόμα] στην επικαιρότητα. Πάντα με αυστηρά υποκειμενικά [βιωματικά] κριτήρια.