Ο κύριος Καπραβέλος, διευθυντής Β’ ΜΕΘ του νοσοκομείου “Γ. Παπανικολάου” έχει δώσει ευδιάκριτο στίγμα, με κινδυνολογίες που αφήνουν χιλιόμετρα πίσω ακόμα και τα “στάνταρ” ασυναρτησίας των υπολοίπων συναδέλφων του.
Αλλά και με μια χρήση των ελληνικών, επίσης τόσο …ιδιάζουσα που σε βάζει σε σκέψεις περί το αν θα επιδίωκες την επικοινωνία με άνθρωπο τέτοιου επιπέδου, επί οιασδήποτε βάσεως.
Για όσους παρακολουθούν την επικαιρότητα, θα είναι γνωστές οι αποστροφές του περί …ενός χρόνου τουλάχιστον ακόμα υπό αυστηρή επιτήρηση και βλέπουμε, περί θυμάτων που θα θρηνήσουμε αν δεν τα κλείσουμε όλα κτλ. κτλ.
Ο λόγος που αναφέρομαι τώρα σ’ αυτόν είναι άλλος : στο πρόσφατο post με τίτλο ΚΑΝΕΙ COMEBACK Η ΚΟΛΧΙΚΙΝΗ αναφερόμουν στην αναλογία της σχέσης που, “πιθανώς”, θα έχει η πορεία της με εκείνη της χλωροκίνης : η τελευταία, αφού υμνήθηκε από ουχί ευάριθμους δημοσιολογούντες από το ιατρικό προσωπικό της χώρας – του Αγίου Τσιόδρα μη εξαιρουμένου – εξηφανίσθη στη συνέχεια από τα φαρμακεία, με την χορήγησή της να γίνεται πλέον μόνο με συνταγή [το ίδιο έχει συμβεί ήδη με την Κολχικίνη]. Στη συνέχεια άρχισε να παρουσιάζει επικίνδυνες παρενέργειες και να αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο για τον ασθενή, για να εξαφανιστεί τελικά εντελώς απ’ το προσκήνιο.
Τι λέει λοιπόν σήμερα κύριος Καπραβέλος; μα …ότι η Κολχικίνη “είναι ένα φάρμακο το οποίο είναι στη φαρέτρα μας, ωστόσο είναι βιαστικό να βγάζουμε συμπεράσματα καθώς πρόκειται για ένα φάρμακο με πολλές παρενέργειες που μπορεί να δημιουργήσει πολλές επιπλοκές”. Αυτά ισχυρίζεται ο καλός μας επιστήμων …ακυρώνοντας την πολυεθνική μελέτη που μόλις ολοκληρώθηκε για την Κολχικίνη [δες το ίδιο post], χωρίς να δίνει περαιτέρω λεπτομέρειες. Αυτές θα ακολουθήσουν, υποθέτω, σε επόμενη βαρυσήμαντη δήλωση.