Αναρωτιέται κανείς, με δεδομένη τη διαφθορά που χαρακτηρίζει το φαινόμενο “πολιτική” στο σύνολό του [πανθομολογούμενη, αν πιστέψεις ένα minimum απ’ τα εκτοξευόμενα από /προς όλες τις διευθύνσεις] τι εξυπηρετεί η παρότρυνση των γυναικών σε συμμετοχή σ’ αυτήν;
Την εξυγίανσή της ; …με δεδομένη την παραλληλία αύξησης γυναικείας συμμετοχής / “βαθέματος” της διαφθοράς, δύσκολα μπορεί να φανταστεί κανείς τη στελέχωση του πολιτικού προσωπικού κατά …50% από γυναίκες να φέρνει αυτή την εξυγίανση. Μιλάμε, μη ξεχνάμε, για γυναίκες επιπέδου Κεραμέως, Ακρίτα, Αγαπηδάκη.
Η απλή εξήγηση είναι ότι το θέμα υπάγεται, με τα ιδιαίτερα σημαινόμενά του, στο concept της δυσφήμισης [δεκαετίες τώρα], της παραδοσιακής οικογένειας, εκ των πραγμάτων προϋποθέτουσας …γάμο και τεκνοποίηση σε νεαρή ηλικία.
Περί το ότι υφίσταται η εν λόγω παρότρυνση / δυσφήμιση, αμφιβολία δεν υπάρχει. Το βλέπεις σε τίτλους όπως ο ανωτέρω [in.gr].
Το βλέπεις όμως και διαβάζοντας [εδώ] τους στόχους της “2030 Agenda For Sustainable Development” του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Ο 5ος απ’ αυτούς αφορά στην …εκπαίδευση και την …ενδυνάμωση των γυναικών, προϋποθέσεις απαραίτητες για την εκπλήρωση του “ζωτικού τους ρόλου” σε όλους τους τομείς της Βιώσιμης Ανάπτυξης.
Η διαδικασία συμμετοχής ξεκινάει απ’ την είσοδο σε όλα τα πολιτικά κλιμάκια [αναρωτιέται κανείς για ποιο “γυναικείο άγγιγμα” μιλάμε, όταν οι …στόχοι είναι υπερεθνικής ισχύος, απαράβατοι και προ πολλού υπαγορευμένοι] και φτάνει, πού αλλού, στο πεζοδρόμιο που, χάρη στη τεχνολογία, έχει περιέλθει πλήρως στην αρμοδιότητα του Πύργου Ελέγχου.
Παράδειγμα, το τελετουργικό νεοφεμινιστικής άνοιας [κάτω] στην Πλατεία Συντάγματος, on Woman’s Day.
Για να κρατάμε επαφή με το σκορ : οι μαχόμενες για το δικαίωμα των πάντων στην παραβίαση συνόρων, είναι οι ίδιες που αρνούνται την ύπαρξη, κατ’ αρχήν, δικαιώματος του κυοφορούμενου στη γέννηση.
On second thought, οι δυο στάσεις είναι όψεις του ιδίου νομίσματος. Κι αφήνουν να διαγράφεται, σαν φόντο, το ενιαίο σχέδιο για την αντικατάστασή μας.