Καθώς ετοιμάζω [προς δημοσίευση αύριο – μεθαύριο, Θεού θέλοντος] ένα θέμα για την “επανάκαμψη” του ιού και την αποτελεσματικότητα μέτρων & προβλέψεων , βλέπω στην τηλεόραση τις δυσάρεστες φιγούρες των λοιμωξιολόγων, να “προειδοποιούν” τρομοκρατώντας τον κόσμο [“εαν δεν κάνουμε εγκαίρως κάτι, ούτε το lockdown δεν θα μας σώσει…”] ενώ τα δημοσιογραφικά μαντρόσκυλα γαυγίζουν από δίπλα κουνώντας την ουρά τους.
Δεν είναι τυχαίο το ότι, η πλειονότης των γιατρών που έχω γνωρίσει [όχι ακριβώς ευάριθμοι] δεν διαθέτουν αυτό που λέμε “καλλιέργεια”, μεγαλύτερη εκείνης ενός “απλού ανθρώπου”. Για την ακρίβεια, τυγχάνουν αστοιχείωτοι εκτός του κύκλου των εδικών τους γνώσεων. Αυτό είναι κάτι που ισχυρίζονται για την πλειονότητα των συναδέλφων τους …οι ίδιοι οι γιατροί που διαφέρουν.
Το ερώτημα είναι: πώς θα υπάρξεις ως δημόσιος λειτουργός αν δεν διαθέτεις στοιχειώδη παιδεία πέρα απ’ τα τεχνικά ζητήματα;
Η απάντηση: όπως λειτουργούν οι περισσότεροι λοιμωξιολόγοι με δημόσιο βήμα, 6 + μήνες τώρα.
Γιατί ο κύριος Τσιόδρας έχει αγγίξει status Ιησού Χριστού, εν Ελλάδι και όχι μόνο; Γιατί όλοι σχεδόν οι υπόλοιποι, γυναίκες και άνδρες, είναι σαν να τους έβγαλαν από το ιατρείο κακήν κακώς και να τους αμολύσανε, άγριους και ακατέργαστους, να κυνηγούν τον κόσμο.
Η ανάγνωση “ανησυχητικών ειδήσεων” όπως
“Δύο ακόμα θάνατοι σημειώθηκαν από κορωνοϊό στη χώρα μας, μέσα σε λίγες ώρες, καθώς κατέληξαν ένας 87χρονος από τη Χαλκιδική και ένας 82χρονος στη Θεσσαλονίκη. Ο 87χρονος νοσηλευόταν στο Γενικό Νοσοκομείο Χαλκιδικής. Είχε πολλά προβλήματα με εικόνα μη αντιστρέψιμη. Ο 82χρονος νοσηλευόταν στη ΜΕΘ του ΑΧΕΠΑ από τις 2 Αυγούστου, με υποκείμενα νοσήματα”.
μπορεί “να σε φτάσει μακρυά”, εκεί που υπάρχει μόνο ο πιο άσχημος εαυτός σου. Μπορεί όμως και να αποτελέσει μορφή διαλογισμού / εξάσκησης στη στωικότητα απέναντι στο ψέμα, την κακία και την ηλιθιότητα των ανθρώπων.
Ελπίζουμε, κάποιοι, να μας συμβεί το δεύτερο.
Δεν χρειάζεται κανείς να μπει σε διαδικασία σοβαρού σχολιασμού μέτρων όπως το κλείσιμο των μαγαζιών στις 12. Παρατηρούμε απλώς δυο πράγματα στα οποία οι πάντες εξακολουθούν να παραλείπουν κάθε αναφορά, και τα οποία είναι:
1. Το άνοιγμα των συνόρων σε τουρίστες από τις πιο βεβαρυμένες χώρες. Για να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα, επιστρατεύονται συλλογιστικές του τύπου “ενώ στη αρχή τα περισσότερα κρούσματα ήταν εισαγόμενα, τώρα έχουμε όλο και περισσότερα σε Ελληνες”…!
2. Η ανεξήγητη, απαράδεκτα ανεξέλεγκτη [σύμφωνα με τη λογική τους πάντα] κυκλοφορία λαθρομεταναστών σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας, σε δρόμους, ΜΜΜ κοκ. χωρίς μάσκες ή άλλα μέτρο προστασίας.
Ο κόσμος αρχίζει να ξυπνάει, να ενημερώνεται, να δυσπιστεί στον τρόπο διαχείρισης της κρίσης.
Πόθεν προκύπτει αυτό; από την κάθετη άρνηση [“δεν υπάρχει περίπτωση…”] της Εκκλησίας να συζητήσει καν την πιθανότητα απαγόρευσης των λιτανειών.
Οι ιεράρχες μιλούν εκ του ασφαλούς και μετά λόγου γνώσεως. Προτού μιλήσουν, έχουν “αφουγκραστεί”… και ξέρουν ότι αυτός ο κόσμος βράζει.
