Ο Mark E. Smith, λάβρος εναντίον της “ιατρικής κουλτούρας” των late ‘70s, λίαν φιλικότερης προς τον καταναλωτή – ασθενή απ’ τη σημερινή. Όπου “Rowche”, διαβάζει κανείς “Roche” …αντικαθιστώντας (όχι ότι η συγκεκριμένη φαρμκευτική έχει βγει απ’ το παιχνίδι) με Moderna και Pfizer. Ακούμε live ηχογράφηση του 1979.
Mark E. Smith, scathing against late ’70s “medical culture”, much friendlier to the consumer-patient than the present one. Where “Rowche” is written, one reads ”Roche”… replacing it (not that this particular company is out of the game) with Moderna and Pfizer. We listen to a 1979 live recording.
Rowche Rumble
Rowche Rumble
It’s valium
Valium
Valium
Roche Rumble
That’s rumble
For thousands of wives around the world
Are given out by doctors, to feed their little girls
The doctors need prescriptions
The wives need their pills
So Rowche Rumble
Menopause wives are hard to handle
No culture or love, no gamble
The dope addicts are especially smashed
On Rowche Rumble
Rowche Rumble
Physician, heal thyself
Our government’s built an expense account
Once in, never out
A step to Rowche
A force feeding
What are the people around you taking?
Rowche Rumble
Now I’ve tried crazy things
Abusing my body to a great end
But I’ll never never never never do it again
I said I’ll never never never never do it again
Rowche Rumble
Physician, heal thyself.
Musician, heal thyself.
Hey mister, heal thyself.
And loads of people across the land
Who do a prescribed death dance
While condemning speed and grass
They got an addiction like a hole in the ass
Rowche Rumble
Rowche Rumble
I send 70 pounds instead of 70 p to
Pharmaceutical company Rowche AG
The lorry arrived the next day
Swiss gnomes dealing out potions
Lend a hand
What is the fear for?
Whose do you think your body is?
Rowche Rumble
It’s valium
That’s rumble
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Smith’s singing reminds me of The lead singer of The Sultans of Ping.
Yes, among many others “influenced” by him. As for Mark, he didn’t consider himself as a singer. He didn’t consider rock&roll as music in general, for that matter. 😎
Aυτο με κανει να συμπαθησω ακομα περισσοτερο αυτο το στριμενο αντερο με την αναλογη φατσα βεβαιως βεβαιως χα χα … Ανεπαναληπτη φιγουρα στα Αγγλικα, μουσικα δρωμενα ..
Και δεδομενης της αποψης του για το ροκ το μουσικα επρεπε να το βαλλω σε εισαγωγικα χε χε ..
Χωρίς να το ξέρει ο Smith συμφωνούσε με την άποψη ενός από τους αγαπημένους μου μαέστρους, του Karl Bohm, ο οποίος εκεί στα early ’80s λίγο πριν αποβιώσει, είχε δηλώσει το εξής : “εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα με ακούσματα όπως το ροκ, η τζαζ κτλ. Αρκεί να μην ονομάζονται μουσική! Για μένα μουσική είναι μόνο αυτή που στηρίζεται στους κανόνες των μεγάλων κλασικών!” Ήταν κάπως γελοίο αλλά και συγκινητικό συνάμα : Καταλάβαινες ότι το γεροντάκι έλεγε μαλακία, αλλά καταλάβαινες ότι είχε και τα δίκια του…
Συμφωνώ x 10! Εκτός των άλλων, έχει δώσει μερικές από τις πιο απολαυστικές συνεντεύξεις που έχω διαβάσει ποτέ – ο εφιάλτης των “δημοσιογράφων”!
Πραγματι ,δεν πρεπει να χει βγει καλη κουβεντα απ το στομα του για κανεναν , κι η πλακα ειναι οτι σχεδον παντα ειχε δικιο , Θεος σχωρεστον ..
Έχει πει καλές κουβέντες για διάφορους, ακόμα και για τον Damon Albarn, που δε θα το περίμενες…
Aληθεια ?! Δεν το ξερα , παντως ο D.ALB. με την μακροχρονη πορεια του εχει αποδειξει οτι οντως δεν ηταν τυχαια περιπτωση για τα κυβικα του.. Δεν τραβηξανε εις μακρος πολλοι απ αυτην την γενια ..
Αφενός οι περισσότεροι ήταν τριτοδευτέρας διαλογής, έως completely fake. Αφετέρου, τη συγκεκριμένη περίοδο ολοκληρώθηκε (συνειδητά και σκόπιμα) η πτώση της δισκογραφίας “όπως την ξέραμε”, με χαριστική βολή την πανούκλα του free downloading.
Πιστεύω ότι η “άνθιση της Britpop” στα ’90s, όπως συνέβαινε πάντα με τα “μουσικά κινήματα”, υπήρξε γεγονός κατασκευασμένο. Σε co-ordination άλλωστε με την αρπαχτή του Beatles Anthology που έπεσε ακριβώς στα μέσα της δεκαετίας.
…Η britpop ήταν το αντίστοιχο της άλλης βιομηχανικής κατασκευής, ονόματι grunge, από την άλλη πελυρά του Ατλαντικού – δε θα σου έχει διαφύγει ότι κατά συντριπτική πλειονότητα και τα γκρουπ του είδους “τελείωσαν” πάνω-κάτω μαζί με το …millennium.
Αυτό που επί της ουσίας εξυπηρέτησε ο γελοίος ντόρος των ’90s με τους Blur και τους Oasis, τους “νέους Beatles”, ήταν να πουλήσουν ακόμα περισσότερους δίσκους …οι Beatles. Στη διάρκεια αυτής της δεκαετίας η εταιρία τους ενθυλάκωσε ποσό αντίστοιχο του 1/4 + εκείνων που είχε κερδίσει απ’ τις πωλήσεις τους στα ’60s!