Το άλμπουμ – ντεμπούτο των Νεοϋορκέζων κυκλοφόρησε 10 ημέρες πριν από το αντίστοιχο των Damned. Παρουσίαζε μια μουσική εκλεκτικότητα επίσης μακρυά από την πανκ πεπατημένη (εκείνη των Damned συχνά παραβλέπεται, ίσως γιατί συνοδευόταν από ένα ηχητικό attitude …πιο πανκ και απ’ το πανκ) και ένα στιχουργικό επίπεδο μοναδικό για τα δεδομένα του χώρου, on both sides of the Atlantic : η αυτοπεποίθηση που μαρτυρά το ψευδώνυμο του singer songwriter-lead κιθαρίστα-εγκέφαλου του γκρουπ, μόνο υπερφίαλη δεν ήταν.
Ακούμε το ομώνυμο κομμάτι από το κλασικό άλμπουμ, στεφανωμένο από ένα σόλο του Tom Verlaine που τον τοποθετεί, εκτός των άλλων, στο πάνθεον των μεγάλων της αμερικανικής κιθαριστικής παράδοσης.

The debut album by the New Yorkers was released 10 days before that of the Damned. It showcased a musical eclecticism far from the punk norm (that of the Damned is often overlooked, perhaps because it was accompanied by a sonic attitude … more punk than punk) and a lyrical level unique for the scene, on both sides of the Atlantic: the confidence reflected in the artistic pseudonym of the singer-songwriter-lead guitarist-mastermind of the band was anything but arrogant.
We’re listening to the title track from the classic album, crowned by a Tom Verlaine solo that places him, among other things, in the pantheon of greats in the American guitar tradition.

I remember how the darkness doubled
I recall lightnin’ struck itself
I was listenin’, listenin’ to the rain
I was hearing, hearing something else
Life in the hive puckered up my night
The kiss of death, the embrace of life
There I stand ‘neath the marquee moon
Just waiting
I spoke to a man down at the tracks
And I asked him how he don’t go mad
He said “Look here junior, don’t you be so happy
And for Heaven’s sake, don’t you be so sad”
Life in the hive puckered up my night
The kiss of death, the embrace of life
There I stand ‘neath the marquee moon
Hesitating
Well a Cadillac, it pulled out of the graveyard
Pulled up to me, all they said “get in” (“get in”)
Then the Cadillac, it puttered back into the graveyard
Me, I got out again
Life in the hive puckered up my night
The kiss of death, the embrace of life
There I stand ‘neath the marquee moon
I ain’t waiting, uh-uh
I remember how the darkness doubled
I recall lightning struck itself
I was listening, listening to the rain
I was hearing, hearing something else