Το αληθινό πρόβλημα εδώ [βίντεο, κάτω] δεν είναι οι διαβεβαιώσεις περί αποτελεσματικότητας των εμβολίων από ένα άδειο προεδρικό κέλυφος.
Είναι οι ερπετώδεις απαντήσεις της καθηγήτριας του Harvard – πρώην επικεφαλής του CDC Δr. Rochelle Walensky, και το ύφος με το οποίο τις δίνει.
Και φυσικά, ο υποτονικός τρόπος με τον οποίο της απευθύνεται ο ερωτών.
Αν κάτι προβάλλει με σαφήνεια είναι η ιστορική προοπτική της υπόθεσης Covid 19 : σε βάθος χρόνου, οι αποκαλύψεις, οι διαψεύσεις και οι ενστάσεις, οι επικλήσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων και οι αναφορές στις εμβολιαστικές παρενέργειες, θα αποτελούν ανάμνηση στο μυαλό κάποιων ψεκασμένων. Η ιστορία θα έχει ξαναγραφτεί, 1984 style, και η “πανδημία” θα έχει περάσει στην αιωνιότητα σαν μια απ’ τις φονικότερες ever, μαζί με τη Μαύρη Πανώλη και την Ισπανική Γρίπη.
Μαζί και ο καταλυτικός ρόλος στην νίκη εναντίον της, της Επιστήμης με Ε κεφαλαίο.
Απ’ την αρχή μου φαίνονται βιαστικοί οι πανηγυρισμοί για τη “λήξη” της πανδημίας, η ηρωοποίηση των ανεμβολίαστων που άντεξαν, και οι προγραφές των ενόχων. Λες και η ζωή είναι ταινία του Χόλιγουντ, με happy end και happily ever after. Λες και θα υπάρξει ποτέ δικαστήριο που θα καταδικάσει τον κύριο Fauci και την κυρία Walensky. Εύχομαι να κάνω λάθος, αλλά νομίζω ότι ο Covid, η κλιματική αλλαγή [global boiling!], το singularity και οι …εξωγήινοι, θέματα πιο συγγενικά απ’ όσο επιτρέπουν να φανεί κάποιοι, θα εξακολουθήσουν να διακινούνται στην επικαιρότητα, σαν άσσοι στο μανίκι τους. Η πλησιέστερη στιγμή μιας πιθανής εκτόνωσης, είναι οι αμερικάνικες εκλογές – Νοέμβριος ’24. Ως προς το τι θα έχει προηγηθεί ως τότε, God only knows. Εικάζω μια “ακόμα πιο φονική” πανδημία, με λοκντάουν, μάσκες, εργασία [και ψήφο] εξ αποστάσεως, κάποια στιγμή το επόμενο έτος. Τα εργαστήρια της Pfizer εργάζονται ήδη υπερωρίες για το καινούργιο εμβόλιο.
Βασικά η πανδημία έληξε όταν βρέθηκε μια περισσότερο κοινής αποδοχής απάτη όπως ο πόλεμος της Ουκρανίας. Όλοι έπεσαν τότε με τα μούτρα πάνω στον κακό τον Πούτιν και δέχθηκαν αδιαμαρτύρητα τον πληθωρισμό που σε μεγάλο βαθμό ήταν αποτέλεσμα των μέτρων κατά του κορωνοϊού. Κι αυτό έχει αρχίσει όμως να ξεθωριάζει. Φαντάζομαι ότι τα ερπετά βρίσκονται τώρα σε φάση αναζήτησης μιας ακόμα πιο αποδεκτής απάτης που θα κάνει τους ελάχιστους πιθανούς αρνητές να φαίνονται στα μάτια όλων ως εχθροί της ανθρωπότητας. Δεν ξέρω αν αυτή θα μπορούσε να είναι η κλιματική αλλαγή, γιατί ο βαθμός ομοφωνίας είναι ήδη αρκετά χαμηλός. Με τους κατάλληλους χειρισμούς όμως κι αυτό διορθώνεται.
Ένεκα κορωνοϊού υπάρχει πλέον καχυποψία για ο,τιδήποτε σερβίρουν. Αυτό δεν σημαίνει ότι σκοπεύουν να το βάλουν κάτω, όχι λόγω ηλιθιότητας, αλλά λόγω μεγαλύτερης ευφυίας απ’ όση νομίζουμε ότι έχουν. Δεν αποκλείω τελικά σε βάθος χρόνου καχυποψίες και λοιπές μορφές αντίδρασης να μηδενιστούν και να βρεθούμε με full package πανδημιών, υποχρεωτικών εμβολιασμών επ’ απειλή μπλοκαρίσματος bank account, εντομοφαγίας ένεκα climate change κοκ. Το ενεργειακό εκτός των άλλων στοχεύει τα αυτοκίνητα. Κάποιοι γνωστοί μας ήθελαν να αγοράσουν ένα και, ψάχνοντας διαπίστωσαν ότι τα πιο ασύμφορα στις μέρες μας [value for money] είναι τα μικρά, τα οποία σε σχέση με πριν είναι απλησίαστα. Οι μικρομεσαίοι προς μικροί ας πούμε, δε θα έχουν οσονούπω πρόσβαση στην αυτοκίνηση, πράγμα το οποίο συνάδει μια χαρά με την ατζέντα των 15 minute cities etc. Νομίζω ότι οι τύποι απλώνουν γενικώς τραχανά, με κάμποσα fake projects να παίζουνε ταυτόχρονα.
Εντωμεταξύ κόλλησε προχτές και η μάνα μου κορωνοϊό που δεν είχε κολλήσει ποτέ μέχρι τώρα και την πήρε μάλιστα ψιλοβαριά. Κορυφαίος παθολόγος (και συγγενής μου) με τον οποίο συζήτησα το θέμα, επιβεβαίωσε τις υποψίες μου ότι παρά την επίσημη “λήξη της πανδημίας” ο τωρινός ιός είναι στην πραγματικότητα ισχυρότερος από τον αρχικό και πολύ διαδεδομένος. Επειδή βέβαια μια τέτοια εξέλιξη δεν βολεύει ούτε τους εμπνευστές των “μέτρων” ούτε τους “αρνητές”, υπάρχει μια σιωπηλή συμφωνία να μην το ασχολούμαστε καθόλου. Που είναι και το καλύτερο.
…Και η “λύση” σε επίπεδο προφύλαξης τουλάχιστον εξακολουθεί η ίδια : 5-10.000 IU βιταμίνη D3 ημερησίως συνοδευόμενη από 50-100 mcg βιταμίνης K2. Εξαιρούνται φυσικά οι λάτρεις της παραλίας και της ηλιοθεραπείας.
Τα παραπάνω έχουν προκύψει κατόπιν ενδελεχούς ερεύνης. Τα περί “επίσημου” required level της D3 [κάτι του στιλ 400 IU] και “τοξικότητάς της” σε μεγάλες ποσότητες, ανήκουν στη μακρυά λίστα των λόγων για τους οποίους “κάποιοι” θα έπρεπε να βρίσκονται behind bars.
Θα της το μεταφέρω εννοείται, αν και δεν είναι ο τύπος που θα πάρει χάπια οποιασδήποτε μορφής ακόμα και με ιατρική συνταγή. Αν επέμεναν στην τηλεόραση, μπορεί. “Καλά δεν μας είπαν ότι τελείωσε?” μου λέει από το τηλέφωνο. Τι να πω κι εγώ που δεν έχω βήμα στον Σκάι.. Περισσότερο φοβάμαι μην κολλήσει ο γέρος που έχει τρία-τἐσσερα βαριά “υποκείμενα”.
Αυτό το πράγμα με τους ανθρώπους της συγεκριμένης γενιάς που στυλώνουν τα πόδια και δεν “δεν θέλουν τέτοια πράγματα” [το ρεφρέν της μάνας μου για τις βιταμίνες] με έχει φέρει επανειλημμένα στα πρόθυρα νευρικής κρίσης.
Από την άλλη το ότι η δική σου είναι γενικά κατά των φαρμάκων, υποδηλώνει ισχυρό οργανισμό.
Θα μπορούσε ο πατέρας να τα πάρει για προληπτικούς λόγους, αν δεν είναι της ιδίας “σχολής”.
Αυτός πάλι ακούει ευλαβικά τους γιατρούς. Η μόνη εναλλακτική θα ήταν να του το προτείνει προσωπικά ο Μητσοτάκης!
…Ο οποίος κανονικότατα, όπως και οι κατά τόπους συνάδελφοί του, μιλούσε για πανδημίες των ανεμβολίαστων και για μάσκες – εμβόλιο πριν το εμβόλιο.
Πιστεύω ότι το επίπεδο στο οποίο έχουμε μπλέξει μ’ αυτούς τους καριόληδες, δεν έχει γίνει αντιληπτό, ακόμα και σε μεγάλη μερίδα “αρνητών”, ακόμα και τώρα. Τους βλέπεις και αναλώνονται σε προγραφές υπευθύνων, και δώστου “never forgive, never forget”, και “Nuremberg 2 trials” και πράσινα άλογα, τη στιγμή που οι άλλοι ανασυντάσσονται για τη φθινοπωρινή αντεπίθεση.
Δυστυχώς η πλειοψηφία των “αρνητών” είναι πολύ απασχολημένη να συγχαίρει τον εαυτό της ότι “τα λέγαμε”, “τώρα βγαίνουν όλα στη φόρα”, “θα πέσουν κεφάλια” κλπ, για να δει ότι ο αντίπαλος ήταν, είναι και θα είναι πάντα ένα βήμα μπροστά.
Ακριβώς έτσι. Μιλάμε για πτωχούς τω πνεύματι [“αρνητές”] εναντίον ανθρώπινου πλανγκτόν [“follow the science”].
…Εντωμεταξύ το ότι ο Κούγιας ανέλαβε την υπόθεση του ξυλοδαρμού της αστυνομικίνας αποτελεί ένδειξη ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά : κανονική ιατροδικαστική εξέταση δεν έχει γίνει ακόμα, που σημαίνει ότι ό,τι γνωρίζουμε για το επίπεδο των τραυματισμών το γνωρίζουμε από τους λεχρίτες των [σόσιαλ] μίντια.
Προφανώς έχει πέσει χοντρό ξύλο και δεν χρειάζεται να κάνουμε virtue signaling με τα αυτονόητα. Αλλά ο ψηφιακός όχλος σπρώχνει προς την κατεύθυνση της …σκοπούμενης #γυναικοκτονίας.
Κατά τη γνώμη μου στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Κούγιας απλά.. δικηγορίζει. Και καλά κάνει δηλαδή ο άνθρωπος, αυτή ακριβώς είναι η δουλειά του. Ιατροδικαστική εξέταση δεν έχει γίνει “κανονικά” γιατί απλούστατα το θύμα χειρουργήθηκε με την ψυχή στο στόμα, νοσηλεύεται και η κατάστασή του βρίσκεται ακόμα εν εξελίξει. Ανάκριση δεν έγινε παρουσία δικηγόρου, γιατί ο Κούγιας δήλωσε αδυναμία έγκαιρης παράστασης κλπ. Έτσι κι αλλιώς ο δράστης τα παραδέχτηκε όλα. Η δε γυναίκα του εντιμότατα υποστήριξε ότι δεν την είχε ξαναχτυπήσει, κάτι που επιβεβαίωσαν και τα παιδιά. Το γεγονός ότι το θέμα κλασικά ιδεολογικοποιήθηκε από την πρώτη στιγμή, δεν σημαίνει ότι φταίνε τα γεγονότα. Και για την τραβεστί στη Φυλής τις προάλλες είχε βγάλει αμέσως ανακοίνωση το Ίδρυμα Ωνάση περί “δολοφονίας της διαφορετικότητας” κλπ, χωρίς αυτό να μας αναγκάζει να υποστηρίξουμε ότι τελικά δεν την σκότωσαν. Δεν αποκλείεται να παραφούσκωσαν την κατάσταση τα ΜΜΕ και ορισμένοι εμπλεκόμενοι, αλλά έτσι κι αλλιώς η συγκεκριμένη περίπτωση αποτελεί εξαίρεση ακόμα και για τα δεδομένα του “τοξικού αρσενικού”.
Γεγονός παραμένει πάντως, “ανεξαρτήτου” λόγου για τον οποίο δεν έχει γίνει η ιατροδικαστική εξέταση ότι …δεν έχει γίνει ιατροδικαστική εξέταση.
Αυτά που έχει παραδεχτεί άλλωστε ο δράστης δεν αποτελούν [υποθέτω, χωρίς να τα έχω διαβάσει] υποκατάστατο αυτής της τελευταίας.
Το βασικό “νομικά” για ό,τι συνεπάγεται, είναι η διαφορά μεταξύ προκλήσεως σωματικής βλάβης και απόπειρας ανθρωποκτονίας, μπαρντόν …γυναικοκτονίας, η οποία προωθείται από τα οχλομαλάκια.
Εννοείται ότι ο τύπος είναι νοσηρή φυσιογνωμία και ότι δείχνει ικανός για πολλά και διάφορα – φαίνεται απ’ τις φωτογραφίες του. Αλλά ο μείζων λόγος πιστεύω που έχει προκύψει τέτοιο θέμα είναι ότι σε κάποιες απ’ αυτές συνυπάρχει με τον …Κούλη και τον Πιερρακάκη.
Εντωμεταξύ, ένα πράγμα που με ενοχλεί είναι ο συχνά υποκριτικός διαχωρισμός της βίας εναντίον γυναικών και της βίας εναντίον ανδρών : η διαφορά δύναμης / επικινδυνότητας του “νταή” από έναν άνδρα είναι πολλές φορές αντίστοιχη εκείνης από μια γυναίκα. Σε περιπτώσεις δε, στην εποχή μας ιδιαίτερα, μπορεί να είναι και μικρότερη. Αλλά στη μάχη ενάντια στο τοξικό αρσενικό οι “φεμινίστριες” δεν έχουν πρόβλημα να μετέρχονται αίφνης όρους …ιπποτικού πνεύματος.
Εν τω μεταξύ απ’ το πρωί, γύρω στις 11 που πέρναγα έξω από τη Λεωφόρο υπήρχε ήδη κινητοποίηση, συμπεριλαμβανομένων περιπολικών, φορτηγακίων της ΒΙΑΝΕΞ κοκ.
Όπως φαίνεται, ο δολοφόνος του ΑΕΚτζη δεν ήταν τελικά χούλιγκαν της Δυναμό αλλά του ΠΑΟ [οι βάζελοι είχαν συμπήξει ανίερη συμμαχία με τους Κροάτες] Οπότε η συνέχεια επί της οθόνης …απόψε.
Μιλάμε ότι μέχρι τα late ’90s πήγαινα γήπεδο [που και που τουλάχιστον]. Το ότι κάποιοι της γενιάς μου συνεχίζουν να το κάνουν αυτό, με ξεπερνάει.
Μόνο τίτλους διάβασα και ως εκ τούτου δεν είμαι ιδιαίτερα κατατοπισμένος. Μάλλον πρέπει να ρωτήσω τον κουμπάρο μου για εκ των έσω ενημέρωση που ζει κυριολεκτικά για να βλέπει την ΑΕΚ στο γήπεδο. Το περίεργο πάντως για μένα είναι ότι τέτοια περιστατικά δεν συμβαίνουν συχνότερα.
Βασικά ο Κούγιας αμφισβήτησε το καθαρά τυπικό μέρος και όχι την ουσία της υπόθεσης, πράγμα λογικό, αφού πέντε λεπτά είχε μιλήσει τότε με το δράστη στο τηλέφωνο. Καμία σχέση με την υπόθεση της Πισπιρίγκου, για την οποία δεν έχει βρεθεί ακόμα ούτε κίνητρο ούτε μέσο ούτε μαρτυρία ούτε απόδειξη και δεν πρόκειται καν για ζήτημα που προσφέρεται για ιδεολογική εκμετάλλευση. Προσωπικά πάντως δεν αισθάνομαι την ανάγκη να μπω στο φαύλο κύκλο της αντιπαράθεσης με όσους ιδεολογικοποιούν το ζήτημα. Εδώ φτάσαμε στο σημείο να μη μπορείς να πεις ένα “ωραίο καιρό έχει σήμερα”, σιγά μην καθήσω να βρω ελαφρυντικά για κάτι άτομα σαν κι αυτόν που ντροπιάζουν το αντρικό φύλο ανεπανόθωτα. Ούτε συμφωνώ με τη δήθεν “σκοπούμενη σωματική βλάβη”. Εδώ μιλάμε ότι προ ετών λυπήθηκα να χτυπήσω αδέσποτο σκυλί που είχε χώσει τα δόντια του στο πόδι μου από φόβο μην το σκοτώσω. Αυτός που έσπαζε μια ώρα τα κόκαλα της γυναίκας του μήπως περίμενε να του πει κι ευχαριστώ?
Δεν ξέρω, ομολογουμένως προσπαθώ με κάθε τρόπο να απομακρύνω εαυτόν από την “κοινή γνώμη” – ιδίως σε τέτοιες υποθέσεις. Ο εν λόγω φαίνεται …αυτός που φαίνεται εν πάση περιπτώσει, αλλά η προσήλωσή μου στο “μηδενί δίκην δικάσεις…” είναι ακλόνητη, όποιος κι αν είναι, ό,τι στοιχεία και αν υπάρχουν εναντίον του.
Ακόμα και τα όσα έχει πει ο ίδιος από τα [σόσιαλ] μίντια τα ξέρουμε.
Το βασικότερο στο οποίο επιμένω, το οποίο αφορά τους δικαστές / εισαγγελείς του Twitter, κι όχι αποκλειστικά αυτή την υπόθεση : get a fucking life.
Καλά, εννοείται. Μακάρι να είναι όλα κατασκεύασμα των ΜΜΕ και να γυρίσουν με τη γυναίκα του στα παιδιά τους και να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Καλό είναι όμως να έχουμε το νου μας με τόσα ψέματα που μας ξεφουρνίζουν καθημερινά μην την πατήσουμε κάποια στιγμή σαν το βοσκό με το λύκο.
Δεν ξέρω αν η διάκριση σωματικής επικινδυνότητας αντρών-γυναικών είναι απλώς υποκριτική. Ποτέ δεν έχω ακούσει περίπτωση γυναίκας που να έστειλε τον άντρα της από το ξύλο στο νοσοκομείο, παρόλο που ξέρω πολλές που κατά καιρούς τους χτυπάνε. Κι εγώ κατά καιρούς έχω χειροδικήσει ελαφρά σε γυναίκα και φυσικά το αντίστροφο. No big deal.
Άμα θέλει μια χαρά τον στέλνει στο νοσοκομείο τον άνδρα η γυναίκα. Υπάρχουν και “εργαλεία” στα οποία οι γυναίκες καταφεύγουν χωρίς να διστάσουν δευτερόλεπτο.
Μου έχει τύχει περίπτωση εκσφενδόνισης [απόσταση : 2 μέτρα] …σίδερου σιδερώματος από μαινάδα με την οποία στο παρελθόν διατηρούσα σχέση. Και η οποία [εκσφενδόνιση] αν δεν είχα γρήγορα αντανακλαστικά θα είχε οδηγήσει στον αποκεφαλισμό μου or something. 😀
Μιλάς με άτομο που στο παρελθόν μαχαιρώθηκε από γυναίκα for no reason at all. Το εργαλείο κατευθυνόταν στο συκώτι μου, αλλά πρόλαβα ευτυχώς και σήκωσα το πόδι, όπου καρφώθηκε μέχρι το κόκαλο. Στο νοσοκομείο είπα ότι το έπαθα μόνος μου. Πάλι καλά που μου είπε συγγνώμη.
Γάμησέ τα. Γι’ αυτό με βλέπεις και είμαι λίγο τσιτωμένος με θέματα βίας προς γυναίκες. Γιατί είναι δεδομένο ότι από πλευράς διαθέσεων, όχι πίσω δεν πάνε αλλά υπερτερούν κιόλας. Άλλωστε, στο κείμενο
https://oannes.gr/%cf%85%cf%80%ce%b5%cf%81-%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%bf%ce%ba%cf%81%ce%b9%cf%83%ce%b9%ce%b1%cf%83-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%b4%ce%b9%ce%ba%cf%84%cf%85%ce%bf/
είχα προσθέσει κατόπιν εορτής [δεν θα το είδες] screen shot από έρευνα του 2018 [προ εμφανίσεως ενταύθα του #MeToo movement] απ’ την οποία προέκυπτε ότι το …domestic violence είναι κυρίως γυναικεία υπόθεση. Και μιλάμε για σωματική βία, όχι απλώς ψυχολογική.
Μην ανησυχείς, έχω άριστη γνώση του ζητήματος. Προσπαθώ απλά να είμαι αντικειμενικός, όπως και με το ζήτημα του κορωνοϊού, γιατί βλέπω τα πράγματα να οδηγούνται σε μια πόλωση που δεν θα βγει σε καλό. Σύμφωνα βέβαια με το Θουκυδίδη, αυτός που κρατάει διαλλακτική και ουδέτερη στάση σε περιόδους εμφυλίου πολέμου, απλώς καταλήγει να βρίσκεται μεταξύ διασταυρούμενων πυρών😁
Ως προς την υποκριτική διάκριση πάντως δεν εννοώ ότι το κριτήριο διαφοράς δύναμης θα έπρεπε να καταργηθεί ως προς τις γυναίκες, αλλά να επεκταθεί και σε περιπτώσεις ανδρών, εξ ίσου ανήμπορων να αντιδράσουν όσο εκείνες.
Συμφωνώ κι επαυξάνω. Η κατηγορία της ευπαθούς διαφορετικότητας εξάλλου περιλαμβάνει χίλιες δυο κατηγορίες ανθρώπων που στόμα έχουν και μιλιά δεν έχουν μέσα στην ανεξέλεγκτη οχλαγωγία των χοντρόπετσων.
Και το άσχετο: πρόσφατα συνειδητοποίησα ότι τα στιχάκια στις “Εκλογές” των Μουσικών Ταξιαρχιών τα είχε γράψει ο.. Ψαριανός. Εντάξει, έχουμε δει και χειρότερα, ούτε υπήρξα κανένας φαν των ΜΤ, αλλά δεν παύει σα φαινόμενο να είναι λιγάκι θλιβερό.
Θλιβερό δε θα πει τίποτα. Πιο θλιβερό ακόμα αυτό που μπορεί να διαβάσει κανείς σε διαδικτυακά spots ότι “οι ΜΤ ήταν από τα σημαντικότερα ελληνικά ροκ συγκροτήματα της δεκαετίας του ’80”. Μιλάμε για παράνοια εφάμιλλη του να αντιμετωπίζεις σαν μουσική τον Χάρρυ Κλυνν να πούμε.
Μην ξεχνάμε ότι “ροκ” εξ αρχής στην Ελλάδα ήταν το απολωλός πρόβατο της ΚΝΕ. Λέξη εναλλακτική του “μάγκα” που δεν υπήρχε πια, και της τζαμπαμαγκέ [με έμφαση στο …”σεξ”] αποενοχοποίησης των πρώην αριστερών. Όλα αυτά στα ’80s, εποχή ομαδικών “οραμάτων” στο δρόμο για τη Δαμασκό – ευρωπαϊκή ενοποίηση.
Υπό αυτή την έννοια οι ΜΤ [και ο Ψαριανός] δεν εμφανίζονται τυχαία την ίδια στιγμή ως “ροκ” με τη “ροκ” στροφή του Βασίλη. Η εμμονή με κάποιον ως στόχο της σάτιράς σου [πχ. των ΜΤ με την ΚΝΕ], υποκρύπτει ίχνη ομοιότητας μαζί του, όπως και να το κάνουμε.
Ο συγκεκριμένος στίχος άλλωστε, ως απεδείχθη απ’ την πορεία του Δημιουργού, διέθετε ενδιαφέρον ψυχολογικό background.
Να σου πω, και από μουσική άποψη περισσότερο μου άρεσε ο Χαρρυ Κλυνν παρά οι ΜΤ let alone o Βασίλης. Προφανώς έχεις δίκιο σχετικά με το “ροκ”, που ακόμα και σε αυτή την υποβαθμισμένη μορφή του ποτέ δεν ρίζωσε κατά τη γνώμη μου στην Ελλάδα. Το ξένο είδος μουσικής που κατεξοχήν ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία του έλληνα “δημιουργού” είναι κατά τα φαινόμενα.. η ραπ!
Ακόμα θυμάμαι τη συναυλία των Public Enemy το ’92 [ένα από τα πρώτα κείμενα που είχα γράψει στον ΗΧΟ ήταν γι’ αυτήν].
Οι PE ήταν από τα ελάχιστα πράγματα στο χώρο των οποίων μπορώ να πω ότι ήμουν φαν. Αλλά αυτό με το οποίο είχα μείνει μαλάκας, ήταν το πλήθος και το πάθος των τυπακίων στο Κατράκειο [μέσος όρος τα 16 or something] τα οποία ήξεραν λέξη – λέξη τους στίχοι τραγουδώντας απ’ την αρχή μέχρι το τέλος πάνω απ’ τους γκαλλιτέχνες.
Στο δεύτερο δίσκο των Blue Light [ηχογραφήθηκε εν έτει ’91 αλλά δεν κυκλοφόρησε – και καλά έκανε*] υπάρχει κομμάτι με στοιχεία …ραπ, με break beats και space sounds. Κάποια στιγμή θα το ανεβάσω να γελάσουμε. Εντάξει …”Άκου Μάνα” δεν είναι, αλλά έχει την πλάκα του. 😀
* …θα ήταν με ελληνικούς στίχους [όχι δικούς μου], τους οποίους δεν ευχαριστιόμουν να τραγουδάω όσο τους αγγλικούς.
…Η καφενόβια εξυπνοκώλικη λογοδιάρροια – χαρακτηριστικό του “Έλληνα” υποβάλλει το ταίριασμα με το ραπ που ορθώς επισημαίνεις. Με μια γενναία δοση χαβαλέ πάντα όλο αυτό – όχι τυχαία το πιο πετυχημένο σχήμα ήταν τα Ημισκούμπρια – η κατεξοχήν περίπτωση αντιμετώπισης του Χάρρυ Κλυν ως μουσικής.
Όχι τυχαία επίσης η αγαστή σύμπνοια “σκληρών” ράπερ και ουρί της Παραλιακής.
Σε αντίθεση με το “ελληνικό ροκ” που ήταν κατά βάση ένα περιθωριακό φαινόμενο της δεκαετίας του 80 – εντάξει τσιμπάει λίγο και από τις διπλανές δεκαετίες – η ραπ ξεκίνησε δειλά στη χώρα μας από τα 80s με το break dance (του οποίου υπήρξα νεαρός πρωτοπόρος!) απέκτησε δημοφιλία στα 90s με Active Member και Ημισκούμπρια και σήμερα πήρε τη θέση του σκυλάδικου με την τραπ. Δε συζητάμε φυσικά για την επιρροή της τζαζ, των ηλεκτρονικών, του techno κλπ που υπολογίζεται κοντά στο μηδέν. Παίζει να είσαι και ο μόνος που αξιοποίησε τα προαναφερθέντα με τρόπο δημιουργικό.
Επειδή όπως καταλαβαίνεις έχω ακούσει διάφορους στουντιάδες, ηχολήπτες κλπ. να μου περιγράφουν επαγγελματικές τους εμπειρίες, είναι εντυπωσιακό το επίπεδο της “γνώσης” και της εν γένει “εμπλοκής” των Ελλήνων ράπερ με τη μουσική. Η οποία αποτελεί κάτι λιγότερο από πρόσχημα – χαλί για την παπαρολογία τους.
Και οι οποίοι για κάποιο λόγο είναι μονίμως φουριόζοι και μουράτοι ας πούμε. Υπάρχει αυτός ο χαρακτηριστικός ήχος “εληνικού ραπ”, ήχος επιθετικής μιζέριας, ίδιας πάντα – ανεξαρτήτως καλλιτέχνη – που ξεχύνεται από διάφορα αμάξια, συνήθως στη διαπασών. Ένα κωλομπιτάκι, κάτι κωλοηχάκια, κι ένα μπούρδα – μπούρδου με σφιγμένα σαγόνια.
Κι όμως αυτό το πράγμα έπιασε στην Ελλάδα σε αντίθεση με το ροκ. Βασικά ο μόνος ελληνικός ροκ δίσκος που είχε mainstream επιτυχία ήταν τα “Εννιά πληρωμένα τραγούδια”. Και ποια η επιρροή του στους μεταγενέστερους? Απλώς η μουρμούρα του Αγγελάκα έγινε αντικείμενο μίμησης από τους ανερχόμενους τότε της low bap. Δεν θυμάμαι αν ήταν ο Παπαδόπουλος που έλεγε ότι σε μια συναυλία τους τον πλησιάζει ένας λαϊκός τύπος και του λέει “Φιλάρα μου είσαστε το νούμερο δύο!” “Και ποιος είναι το νούμερο ένα?” τον ρωτάει αυτός. “Ο Νότης μάγκα μου, ο Νότης!” Που παρεμπιπτόντως δεν ήταν καθόλου κακός.
Ο Notis είναι πολύ καλός τραγουδιστής, και έχει βγάλει αν μη τι άλλο κάποια συμπαθητικά και ένα πολύ καλό τραγούδι, συνοδευόμενο από αντίστοιχο βίντεο, που το είχα ανεβάσει αφορμής δοθείσης κάποιου incident στο οποίο είχε πρωταγωνιστήσει στο ξεκίνημα της “πανδημίας” [το ‘ψαξα τώρα λίγο στο blog και δεν το βρήκα].
“ΓΥΦΤΙΣΣΑ ΜΕΡΑ”. Respect!
Από YouTube
https://www.youtube.com/watch?v=hohVk3tJgbs&t=3s
Κορυφαίο κομμάτι πραγματικά. Νούμερο δύο ίσως “Ο Στράτος” Τον Νότη δυσκολεύομαι να τον κρίνω, γιατί τον είχα φάει στη μάπα στο στρατό 24/7 από πέντε τουλάχιστον ραδιόφωνα που έπαιζαν πέντε διαφορετικά τραγούδια του ταυτόχρονα. Θα έλεγα ότι μου αποτυπώθηκε σχεδόν στο DNA😁😇
Όντως [ως προς το “Στράτο”].
Nα πω την καφενοβια κατινια μου κι εγω .. Η κοπελλα ηταν μπατσινα που σημαινει οτι ειχε (στα χαρτια τουλαχιστον ) εκπαιδευτει να προστατευει στοιχειωδως τον εαυτο της (κι απο αντρες φανταζομαι ) κι ομως ο καφρισκος την εκανε τουλουμι ..Μηπως τελικα υπαρχουν δουλειες που θα πρεπε να τις αποφευγουν οι γυναικες ως”αδυναμον φυλον” ? Μηπως να ξανανοιξει οι κουβεντα για τις ισες ευκαιριες σε ολα τα επαγγελματα για ανδρες/γυναικες ? Και μην με κατηγορησει κανεις για σεξιστη , ο ιδιος ο ορος γυναικοκτονια που εχουν λυσσαξει να γινει νομικος ορος , εμπεριεχει την παραδοχη οτι η γυναικα ειναι πιο αδυναμη σωματικα .. Θα μου πεις οι Ισραηλινες πανε κανονικοτατα υποχρεωτικα στρατο , σε τι ποστα τις εχουν δεν ξερω , ισως υπαρχει καποιους ειδους διαχωρισμος ως προς το αντικειμενο τους εκει . Υπαρχουν κι αλλα παραδειγματα σ ολον τον κοσμο ,, πιο κοντινο σε εμας ηταν οι γυναικες του ΕΑΜ ..
Απ την αλλη μπορει να ειμαι επηρεασμενος κι απ το Χολλυγουντ οπου (παλι προβαλλεται σκοπιμως αυτο φανταζομαι ) οι μπατσινες γαμανε και δερνουν και να χω πολλες απαιτησεις απο μια τυχαια αστυνομικη υπαλληλο στην δημοσιουπαλληλικο βασιλειο της ελληνικης επαρχιας .. Tελος παντων , μακρια απο μας , εχουμε αδερφες , ξαδερφες κλπ..
You’ve got a point there. Από την άλλη, δεν ξέρουμε τις ικανότητες του τύπου. Το ότι κάποιος / κάποια είναι …εκπαιδευμένος / -η δεν σημαίνει ότι μπορεί να αντεπεξέλθη με ένα τεχνίτη του βρωμόξυλου ας πούμε.
Για το ότι υπάρχει μεγάλος αριθμός γυναικών που μπορούν να ξυλοκοπήσουν άνετα διάφορους [συνομήλικούς τους] άνδρες δεν υπάρχει αμφιβολία.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, εντύπωσή μου είναι ότι στην πλειονότητα των σχέσεων / σκηνών πάθους, ένοχος για βία είναι, έτσ’ απλά, αυτός που μπορεί να την ασκήσει. Και μπορεί [συνήθως] να είναι ο άνδρας, μπορεί όμως να είναι και η γυναίκα.
Προσωπικά, προ Μαρίνας, έχω αντιμετωπίσει επανειλημμένα εκδηλώσεις σωματικής βίας από εκπροσώπους του “ασθενούς φυλου” …άσχετα αν δεν είχαν την επιδιωκόμενη κατάληξη.
Και ξέρω ανθρώπους που τους δέρνει η γυναίκα τους κανονικά και με το νόμο. Ο ένας, δεν το παραδέχεται, αλλά το απολαμβάνει κιόλας.