Γεγονότα όπως αυτά με αφορμή τον “πυροβολισμό του 16χρονου” * θα μπορούσαν να αποτελούν ελληνικό ανάλογο των επεισοδίων των Antifa και Black Lives Matter με αφορμή τον φόνο του George Floyd. Αυτό, λαμβάνοντας υπόψη απ’ τη μια ότι το ποσοστό εγκληματικότητας των “Ρομά” είναι αντίστοιχο εκείνου της αφροαμερικανικής κοινότητας, και απ’ την άλλη [λαμβάνοντας υπόψη] το πρόσφορο του θέματος για πολιτική εκμετάλλευση, μέσω της προσανατολισμένης στο “συναίσθημα” προπαγάνδας των [social] media : Στη περίπτωση Floyd, στους αντίποδες της μιντιακής υπερμεγέθυνσης της αστυνομικής βίας, είχαμε μια απίστευτη υποτίμηση των όσων ακολούθησαν : εκτός ελέγχου riots, φωτιές και επεισόδια για μήνες, δεκάδες νεκροί, καταστροφές σε αμέτρητες μικρές επιχειρήσεις…
Το πράγμα προκύπτει σκανδαλώδες, αν το συγκρίνεις με το …absolute zero της “εισβολής στο Καπιτώλιο” που από τα ίδια μίντια παρουσιάστηκε σαν το χειρότερο γεγονός στην Αμερική από εποχής Εμφυλίου Πολέμου.
Μετά τα παραπάνω, δεν θα απέκλεια στην Ελλάδα ένα κίνημα του τύπου …Roma Lives Matter, ας πούμε.
Θα πεις, αυτό αποκλείεται γιατί, τι σχέση έχει με την μενταλιτέ της συγκεκριμένης κοινότητας;
Θα πω ότι μπορεί να είναι έτσι, αυτό όμως δεν έχει σημασία, γιατί όπως όλα τα κινήματα των δικαιωματιστών, έτσι κι αυτό θα είναι κατευθυνόμενο. Κι από “αλληλέγγυους” …άλλο τίποτα.

* Η έμφαση στην ηλικία δίνεται εκ του πονηρού : από που έπρεπε ο μπάτσος να γνωρίζει την ηλικία του θύτη-θύματος;
Σε μια κατάσταση μόνιμα στο κόκκινο, η οποία πυροδοτεί εν τέλει εθιμικώ δικαίω αντιπαλότητα [“Ρομά” – μπάτσων & ρατσιστικών ή απλώς λιγότερο νηφάλιων κοινωνικών στοιχείων] δεν γίνεται να μη συμβαίνουν “ανά τακτά διαστήματα” τέτοιου είδους περιστατικά. Τα οποία θα συμβάλλουν στη διατήρηση ενός πλαισίου αξιοποιήσιμου απ’ τους “γνωστούς αγνώστους”, και δεν εννοώ αυτούς των Εξαρχείων.