Το φαινόμενο του social unrest που διαχέεται από τις ΗΠΑ σε ολόκληρο τον κόσμο, και θα συνεχίσει να διαχέεται τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές του Νοέμβρη* δεν αφορά σε μεταδοτικά αυθόρμητες λαϊκές εκδηλώσεις, άσχετα αν το έναυσμά του ήταν ένα συγκεκριμένο γεγονός. Σε πείσμα της προπαγάνδας των media, υπάρχει όντως ένα είδος σχεδίου το οποίο εκτυλίσσεται με τη δική του νομοτέλεια, προκύπτουσα από μια πυραμίδα προτεραιοτήτων. Καλό είναι κάπου-κάπου να αναφερόμαστε σ’ αυτήν, αναζητώντας μια κοινή ερμηνεία πίσω από γεγονότα “ετερόκλητα”.
Στην κορυφή της πυραμίδας των προτεραιοτήτων βρίσκεται η ψηφιοποίηση, η υπαγωγή του συνόλου της ανθρώπινης δραστηριότητας σε αυτοματοποιημένες διαδικασίες, οι οποίες, όχι ως “αναγκαίο κακό” ή “προϋπόθεση”, αλλά ως κατ’ αρχήν ζητούμενό τους, έχουν τον έλεγχο. Τη στέρηση στοιχειωδών ελευθεριών, με πρώτη την ελευθερία του λόγου.
Απαραίτητη για την ψηφιοποίηση είναι η ομογενοποίηση, η μετατροπή μιας ανεξέλεγκτης ποικιλίας ανθρώπινων τύπων σε διαπλεκόμενο ιστό απρόσωπων order followers. Αυτό, εκφρασμένο σε πολιτικούς όρους, οδηγεί στην παγκοσμιοποίηση και την παγκόσμια διακυβέρνηση, την οποία διαφημίζουν με τις αδύναμες προς το παρόν φωνές τους οι ηνωμένοι former leaders [με συμβολική την έμφαση στο “former” – το “παλιό” υποχωρεί στο “νέο”].
Αναγκαίες συνθήκες για την ομογενοποίηση / παγκοσμιοποίηση:
1. Το χτύπημα των “εθνικών” συλλογικοτήτων στη ρίζα τους, η συνολική παρουσίαση ως ιδεοληπτικής απάτης των ιδίων, αλλά και των συνόρων και του δικαιώματος τους στην αυτοδιαχείριση. Αυτό επιτυγχάνεται μέσα από την οικουμενική κινητοποίηση “μεταναστών”, δικαιωματιστών και δυσαρεστημένων, οι οποίοι λειτουργώντας διασπαστικά για τον επιμέρους κοινωνικό ιστό, αποτελούν ταυτόχρονα ζωντανές διαφημίσεις ενός οικουμενικού πνεύματος, “επικοινωνώντας” και “συντονίζοντας τις δράσεις τους”.
2. Το δραματικό φτώχεμα των παραστάσεων, η συμπίεση των διανοητικών διεργασιών του πλήθους στο ελάχιστο. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω της δημιουργίας ενός “πολιτιστικού περιβάλλοντος” εντός του οποίου ένας πολιτισμός άξιος αυτού του ονόματος, αδυνατεί να υπάρξει. Η διαδικασία είναι εκκωφαντικά παρούσα σε πτυχές της δημόσιας ζωής όπως η γλώσσα ή η “τέχνη”. Και
3. Γενικευμένα, επίμονα αισθήματα φόβου, ανησυχίας και ενοχής. Η τεχνική μετατροπής του “φιλήσυχου πολίτη” σε καφκική οντόητα, αφορά στη διασπορά χάους και ανωμαλίας σε όλα τα μήκη και πλάτη, με πληθυσμούς εστιασμένους μέσω των media σε κοινά reference points, όπως ο κορωνοϊός ή ο “συστημικός ρατσισμός”, ο οποίος αποτελεί …”εγγενή” ιδιότητα του Δυτικού Πολιτισμού …”εμφανή” σε κάθε εκδήλωσή του.
* ούτε και θέλω να σκέφτομαι τι επακολουθεί μιας πιθανής επανεκλογής Τραμπ – το πράγμα σε βάζει σε αναρώτηση: μήπως, ενώπιον του χάους, είναι προτιμητέα η λύση ενός ανοϊκού 79χρονου, ο οποίος λίγο μετά την εκλογή θα παραδώσει τα ηνία στον/την Αντιπρόεδρο… [η ασφαλέστερη επιλογή για την είσοδο μιας γυναίκας στον Λευκό Οίκο;]
Η καλλιέργεια αυτού του σκεπτικού ηττοπάθειας στον “μη φανατικό” ρεπουμπλικάνο, είναι μέρος του σχεδίου των Black Lives Matter, Antifa και λοιπών χρήσιμων ηλίθιων του Soros.
