Βλέποντας την εικόνα του Αντετοκούμπο να κυριαρχεί στο hashtag Greeks, σκέφτεται κανείς τι προοιωνίζεται το συγκεκριμένο project. Κατά τα φαινόμενα, γενιές νεοελλήνων γαλουχούμενων με την εικόνα του Νιγηριανού μπασκετμπολίστα ως “Ολύμπιου θεού”. Επόμενο λογικό βήμα, ο μετασχηματισμός τους σε μια ορθάνοιχτη αγκαλιά, για τις ορδές των αφροασιατών που θα κατακλύζουν ανενόχλητοι τη “χώρα”. Η ίδια η εικόνα του “θεού” θα δημιουργεί σ’ αυτούς τους τελευταίους, κατά κανόνα αστοιχείωτους, μια ενθαρρυντική ψευδαίσθηση οικειότητας.
Σε επίπεδο τώρα εντυπώσεων, που τείνουν να αποτελέσουν το real thing, η εικόνα που κυκλοφορεί προς τα έξω είναι ότι οι Έλληνες είναι λαός …περίπου αφρικάνικος*. Θα πει κανείς, είναι προσβλητικό αυτό; απάντηση : και που δεν είναι, τι έγινε;
Θυμάμαι [late ’90s] την “ουδέτερη” αντίδραση του Keanu Reeves στις δημοσιεύσεις περί ομοφυλοφιλίας / γάμου του με τον David Geffen : επιλογή του ήταν να μη τις διαψεύδει, γιατί αν το έκανε, λέει, “θα ήταν σαν να δέχεται ότι η ομοφυλοφιλία είναι κάτι άσχημο” **. Η εντύπωσή μου ήταν και είναι ότι η απάντηση δεν χρειάζεται καν σκέψη : το ψέμα αποτελεί τη ρίζα όλων των δεινών. Καλό είναι να διαψεύδεται.
ΥΓ. Ίσως αποτελεί επιλογή της μοίρας, ίσως όχι τόσο. Σίγουρα πάντως είναι ενδιαφέρον το πλαίσιο στο οποίο προβάλλεται ο αφρικανικής καταγωγής Έλλην πολίτης ως φυλετικό πρότυπο : πρόκειται για το μπάσκετ. Εξυψωμένο αφενός σε επίπεδο “μείζονος ζητήματος” για την ανθρωπότητα, και αφετέρου, κατ’ εξοχήν πεδίο διάκρισης αποκλειστικά σχεδόν των μαύρων.
* Θυμάμαι την περίπτωση οικογενειακού γνωστού διαμένοντος στη Μ. Βρετανία : διατηρώντας σοβαρό δεσμό με την Αγγλίδα φίλη του, έφτασε η στιγμή να γνωρίσει τους γονείς της. Οι τελευταίοι του αποκάλυψαν την έκπληξη που είχαν δοκιμάσει μαθαίνοντας ότι είναι λευκός. Η εντύπωση που είχαν για τους Έλληνες ήταν ότι είναι μαύροι. Το περιστατικό συνέβη στα late ’70s.
** Η απορία που είχα τότε ήταν, τι θα έκανε ο KR αν η ψευδής διάδοση αφορούσε κάτι σαφώς κολακευτικό, όπως ότι έχει IQ 160, ας πούμε. Θα τη διέψευδε ή όχι;
Το πρόβλημα στην περίπτωσή μας είναι ότι ο Α κερδίζει λόγω έλλειψης ανταγωνισμού. Σε τι έχουν διακριθεί παγκοσμίως και συστηματικά οι Έλληνες τα τελευταία ΧΧ χρόνια? Σε τίποτα. Έτσι πως κατέληξαν βέβαια τα πράγματα, κάτι τέτοιο θα μπορούσε ναποτελεί ακόμα και τίτλο τιμής. Δεν παύει όμως να είναι και αληθινό.
Κερδίζει όμως σε κάτι που εκτός από overblown, όπως και ο,τιδήποτε σχετικό με σπορ, αποτελεί αποκλειστικά σχεδόν πεδίο τιμής “του είδους του”, τουτέστιν, των μαύρων κρεμανταλάδων. Αναρωτιέται κανείς [για να περνάει η ώρα] τι το …ελληνικό υπάρχει εδώ, ώστε να πρέπει να χαιρόμαστε γι’ αυτό ως …Έλληνες.
Δε νομίζω πως έχει να κάνει με το μπάσκετ συγκεκριμένα. Τα ίδια έκαναν και παλιότερα με τους αλβανούς και γεωργιανούς αρσιβαρίστες που πολιτογραφήθηκαν Έλληνες εν μια νυκτί. Άσε δε με τον Τσιτσιπά που έγιναν όλοι ξαφνικά φανατικοί του τένις. Παρεμπιπτόντως η μουσική (ως προς αυτά που έλεγες προχτές περί μπαρμπαθωμάδων) και ο αθλητισμός είναι οι μόνες δραστηριότητες – ψυχαγωγικού εννοείται χαρακτήρα – που οι μαύροι διακρίθηκαν ποτέ στην Αμερική. Αφήνω κατά μέρος τα περί μαύρου Προέδρου, αφού σε αυτό το χώρο την πρωτοκαθεδρία έχουν οι μουσουλμανικές χώρες που σε ανύποπτο χρόνο πρωτοστάτησαν στην ανάδειξη γυναικών προέδρων/πρωθυπουργών..
Εδώ θα πρέπει να πω και κάτι που πραγματικά μου κάθεται από χρόνια στο λαιμό. Προσωπικά δηλαδή ποτέ δεν είχα προβλήματα με τους κάθε είδους αλλοδαπούς – και δεν εννοώ αποκλειστικά τους τριτοκοσμικούς – ενώ από την άλλη διάφοροι δικοί μας μου έχουν φερθεί κατά καιρούς με το χειρότερο τρόπο. Εννοείται φυσικά ότι αυτό δεν αποτελεί επιχείρημα υπέρ των μεταναστών ή οτιδήποτε, ούτε όμως από την άλλη αισθάνομαι την ανάγκη να υποστηρίξω τους δικούς μας περισσότερο απόσο με υποστήριξαν αυτοί και ακόμα περισσότερο να τους πω από πάνω κι ευχαριστώ.
Υποθέτω δεν χρειάζεται να καταθέσω την προσωπική μου εμπειρία …στοργής απ’ το βοθρώδες αποικιοκρατίδιο και διάφορα αντιπροσωπευτικά δείγματα κατοίκων του. Και δεν αποκλείω ο μέσος πχ. Αφρικανός “μετανάστης” να είναι λιγότερο μετσλλαγμένος από εκείνους. Αλλά επιλέγοντας να εγκατασταθεί εδώ, μαζί με τα λεφούσια των ομοίων του, είναι δεδομένο ότι η μετάλλαξη θα πάει σύννεφο. Κι αυτό που θα προκύψει θα κάνει τον πάλαι ποτέ Ελληνάρα να φαντάζει ημίθεος τουλάχιστον. Αν όχι και αληθινός …Θεός του Ολύμπου.