Δεν θα συγκατέλεγα τον εαυτό μου στα εκατομμύρια των fans του Jordan Peterson. Ο κλινικός ψυχολόγος, συγγραφέας και σχολιαστής του συντηρητικού χώρου, μου είναι συμπαθής – έχω διαβάσει με ενδιαφέρον ένα από τα βιβλία του [12 Rules for Life] και …έως εκεί. Η αναφορά σ’ αυτόν σαν σε φιλόσοφο [χαρακτηριστική της αμετροέπειας της εποχής] προκαλεί θυμηδία. Η κριτική ιδίως του JP στον μαρξισμό μου είχε φανεί χονδροειδώς επιπόλαιη, αλλά αυτό αποτελεί χαρακτηριστικό των Αμερικανών conservatives, αντίστοιχο του “ενθουσιασμού” με τον οποίο προσεγγίζουν την ίδια θεωρία κάποιοι απ’ τους ιδεολογικούς τους αντιπάλους. Δεν παύει να είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες ευρείας εμβέλειας φωνές ενάντια στην woke culture, για την αντιμετώπιση της οποίας η συγκρότησή του είναι, και παραείναι επαρκής.
Σ’ αυτό το βίντεο – συνέντευξη με τον [όχι ακριβώς συμπαθή αλλά …λειτουργικό] Piers Morgan, λέει κάποια εξαιρετικής σπουδαιότητας πράγματα για τα social media, και για το Twitter ειδικότερα.
PIERS MORGAN VS JORDAN PETERSON
(Visited 121 times, 1 visits today)
Believe it or not μέχρι πρόσφατα δεν γνώριζα καν την ύπαρξη του ανθρώπου, μέχρι που μου τον σύστησε κάποιος.. αλγόριθμος. Φαίνεται πράγματι θετική και συμπαθητική παρουσία για ψυχολόγος. Δεν ξέρω πάντως αν το τουίτερ είναι αντιπροσωπευτικό και των υπόλοιπων μέσων, στα οποία υπάρχει σχετικά μαζική συμμετοχή. Από αυτά που μαθαίνω από σένα – γιατί δεν έχω άλλη πηγή πληροφόρησης – μου δίνει την εντύπωση ενός κατευθυνόμενου πολιτικά μικρόκοσμου που αφήνει ασυγκίνητη την πλειοψηφία των υπόλοιπων χρηστών που έτσι κι αλλιώς ενδιαφέρονται περισσότερο για ψωνιστήρι.
Δυστυχώς απέχω απ’ το να γνωρίζω τα πώς και τα γιατί των υπολοίπων μέσων. Συμφωνώ εννοείται ως προς το Τwitter, και αίσθησή μου είναι ότι το ίδιο [η “πολιτική κατεύθυνση”] ισχύει και για τα υπόλοιπα [σίγουρα για το Facebook], ακόμα και αν ο ρόλος κάποιων έχει “προσδιοριστεί” ως ψηφιακών drugs – εργαλείων αποπροσανατολισμού + έντεχνου περάσματος με το αζημίωτο διαφόρων μηνυμάτων. Στο κάτω-κάτω και το να ασχολείσαι με το ψωνιστήρι 24/7 [δεν το ‘κανα ούτε στα 23 μου] μορφή drug addiction είναι, τί είναι.
Αν ισχύει πάντως στατιστικά αυτό που λες, τότε την έχουμε πατήσει ορστικώς και αμετακλήτως γιατί αυτό προφανώς αφορά κυρίως τους νεότερους των millennials.
Παρεμπιπτόντως, οι Δημοκρατικοί επικαλούνται ως μια από τις βασικές αιτίες του “θριάμβου τους” [μιλάμε πλέον για spontaneous ανακατασκευή πραγματικότητας from scratch] την ψήφο της “νεολαίας”. Την ευγνωμοσύνη τους για την οποία εκφράζουν δια στόματος re-animated corpse – “Προέδρου Μπάιντεν”.
Για τους millenials κλπ είναι αναμενόμενο να ισχύουν τα περί ψωνιστηρίου, σε σημείο που δυσκολεύομαι να τους φανταστώ να συνάπτουν σχέσεις με ανθρώπους που έχουν γνωρίσει μόνο από κοντά. Το περίεργο είναι όμως ότι στον ίδιο ή και μεγαλύτερο βαθμό ισχύουν απολύτως εξακριβωμένα και σε ηλικίες μέχρι τη δική μου τουλάχιστον και μάλιστα με μορφές χυδαιότητας που δεν βάζει ο νους του ανθρώπου. Ειδικά η εθελοντική προσφορά “γυναικών της διπλανής πόρτας” είναι τόσο μεγάλη που καθιστά την κατηγορία του βιασμού στην εποχή μας γελοία. Το 99% των σύγχρονων περιπτώσεων “βιασμού” αφορά σε αποκάλυψη της “ανήθικης” δραστηριότητας της “βιασμένης” (ή του “βιασμένου”) – την οποία το internet καθιστά πανεύκολη έως αναπόφευκτη – με αποτέλεσμα τις γνωστές κατηγορίες που σκοπεύουν αποκλειστικά και μόνο σε ξεστράβωμα.
Συμφωνώ 600.000%, για να μην προβώ σε …ηλικιακή συμπίεση του σεναρίου περιλαμβάνοντας ένα ποσοστό από “αθώες παιδούλες” που οι ίδιες σε ορμονική τρικυμία εν κρανίω ευρισκόμενες ξεκινούν / συναινούν σε κάτι, και από μια στιγμή και μετά [έχοντας γίνει τσακωτές με τον εκμεταλλευτή της περιστάσεως] δεν έχουν άλλη επιλογή από το μιλήσουν για τις εφιαλτικές στιγμές που πέρασαν. Θέλω να πω, τυχαίνει να ξέρω περιπτώσεις κοριτσιών εξαιρετικά μικρής ηλικίας που στέλνουν …γυμνές φωτογραφίες τους σε αγνώστους κλπ. [αυτό από μη διαψεύσιμες μαρτυρίες συμμαθητών τους που έχω ακούσει από πρώτο χέρι]
Δεν είναι καθόλου σπάνιες τη σήμερον οι περιπτώσεις οικογενειών που όλα τα μέλη τους κάνουν διαδικτυακό ψωνιστήρι – κρυφά υποτίθεται ο ένας από τον άλλο – σε σημείο που η πιθανότητα να πετύχει κανείς το γονιό ή το παιδί του είναι παραπάνω από υπαρκτή..
Επομένως, “επιρρώνεται” το σλογκανάκι κειμενακίου μου στον ΗΧΟ προ δεκαπενταεικοσαετίας : “EVERYBODY IS A PORNO STAR”. Aποτελούσε διαδικτυακή αναβάθμιση του ξεπερασμένου ήδη τότε [ως ευκόλως εννοούμενου!] “everybody is a star”. Μετά συγχωρήσεως πάντως για το στιγμιαίο self indulging, αλλά νομίζω ο κυρ-Peterson θα είχε κάτι να προσθέσει στο οπλοστάσιο των επιχειρημάτων του από κάποια κείμενα της εποχής εκείνης – γραμμένα στο ξεκίνημα της [πραγματικής και όχι fake] πανδημίας των “social media”.
Μην το συζητάμε. Αν εξαιρέσουμε κάποιες εκτιμήσεις που σχετίζονται με τον Τραμπ 😇 σε όλα μέσα είχες πέσει από παλιά. Τα κείμενά σου στον Ήχο χωρίζονταν για μένα σε δυο κατηγορίες: αυτά με τα οποία συμφωνούσα εκ των προτέρων και αυτά με τα οποία συμφωνούσα εκ των υστέρων. Ειδικά δε τα κείμενά σου για την “αραβική άνοιξη” αποτέλεσαν στην περίπτωσή μου πραγματικό eye opener, σε σημείο που να θεωρώ – για θέματα τουλάχιστον διεθνούς παραπληροφόρησης – ότι μέχρι τότε ζούσα κυριολεκτικά στο σκοτάδι.
Thanks!
Ως προς τον Τραμπ πάντως […”ξαναεπανέρχομαι”] δεν μπορώ να αγνοήσω δύο πράγματα : 1. την ψυχοπαθολογικού τύπου εμμονή με την οποία εξακολουθούν να τον αντιμετωπίζουν τα μέηνστριμ μίντια παρουσιάζοντας τα πάντα σχετικά μ’ αυτόν αντεστραμμένα, και 2. το ότι ελάχιστοι αναλογικά δείχνουν να το αντιλαμβάνονται. Οι περισσότεροι είναι σε ακήρυχτο διαγωνισμό ποιος θα πει την πιο ωραία μαλακία εις βάρος του.
Κατέληξε να μου είναι συμπαθής εν τέλει σαν κατατρεγμένος σε μελό ταινία, πράγμα που ξέρω ότι δεν είναι.
Ίσως αυτό αποτελεί απόηχο του …κλάματος που έριχνα ως παιδάκι όταν “έβλεπα την αδικία” που υφίστατο ο ήρωας σε ταινίες του είδους. 😢😢😢😊😊😊
Καλά ότι τον κατηγορούν οι μεταλλαγμένοι για όλους τους λάθος λόγους, είναι το μόνο σίγουρο, συχνά όμως για λάθος λόγους τον λατρεύουν και οι οπαδοί του. Η σε μεγάλο βαθμό προδιαγεγραμμένη αποτυχία του πάντως δεν ήταν τόσο σημάδι προσωπικής αδυναμίας – δεν ξέρω ποιος θα κατάφερνε κάτι περισσότερο στη θέση του – όσο σημάδι ότι something wicked this way comes💩👹