Ένα στιγμιότυπο “υπεράνω περιγραφής”, για τις δικές μου ικανότητες τουλάχιστον, από την πρώτη και σημαντικότερη περίοδο της σόλο καριέρας του Peter Hammill, αυτήν των early – middle ‘70s.
Το ‘The Lie’ περιέχεται στο κλασικό άλμπουμ του The Silent Corner And The Empty Stage, 1974.
A snapshot “beyond description”, at least to my ability, from the first and most important period of Peter Hammill’s solo career, that of the early-middle ’70s.
‘The Lie’ is featured on his classic 1974 album The Silent Corner And The Empty Stage.
Genuflection, erection in church.
Sacristy cloth, moth-eaten shroud.
Secret silence, sacred secrets
Accumulate dust, aggravate the eye.
Incautious laughter after confession.
Benediction, fictional fear
Hidden faces, grace is a name,
Like Chastity, like Lucifer, like mine.
You took me through the window-stain,
Drowned in image, incense, choir-refrain
And slow ecstasy
I’d embrace you if I only knew your name
The silent corner haunts my shadow prayers
Ice-cold statue, rapture divine,
Unconscious eyes,
The open mouth,
The wound of love,
The Lie.
You took me, gave me reasons for
Saints and missals, vigils, all the more
Holy martyrs
I’d embrace you and walk through
The one-way door
I’d embrace you, but it would be
Just another lie
Very, very dark lyrics.
Very. And so is the music.That’s the way I liked it at 16 – and I still do! 🧟♂️😊
Thank you!
You’re welcome!
It’s like a rock opera!
Thanks to the multiple artist’s personalities, it surely is. Thank you!
Thank you!!!
Kαταπληκτικο! Εχει σχεση το κομματι με την ιστορια της Αγ. Τερεζας η’ τα συναισθηματα του P.H. oταν αντικρυσε το εν λογω αγαλμα του Bernini ? Μαλλον το δευτερο υποθετω ..
Ήμουν τόσο μικρός όταν το πρωτοάκουσα που δεν το έχω ψάξει, οπότε θα σε γελάσω. Υποθέτω πάντως κι εγώ με ασφάλεια ότι η απάντηση είναι το δεύτερο.
Thanks!