Η προεκλογική δήλωση μετάνοιας του Mark Zuckerberg για τη φιλοκυβερνητική λογοκρισία που ασκούσε το Facebook, υποδήλωνε (για τους διαθέτοντες στοιχειώδη λογική) γνώση “εκ των έσω” περί επερχομένου θριάμβου του σημερινού president elect.
Όπως εκείνη, έτσι και η σημερινή, αναφανδόν προσχώρηση του MZ στο τραμπικό στρατόπεδο, δεν είναι καλός οιωνός : Το να αναμένει κάποιος από ένα πράκτορα των μυστικών υπηρεσιών να τεθεί στην υπηρεσία του “εργαζόμενου πολίτη” δεν απέχει από την εμπιστοσύνη στις δημοκρατικές διακηρύξεις ενός καθεστώτος όπως του Αλ Γκολάνι.
Έχουμε αναφερθεί εγκαίρως, στο όνομα στο οποίο πρέπει να αναζητήσει κανείς τη συνδετκή ουσία της υπερ-συμμαχίας που κυριαρχεί στο πολιτικό σκηνικό των ΗΠΑ. Είναι εκείνο του tech guru – δισεκατομμυριoύχου χρηματοδότη των Ρεπουμπλικάνων, δημιουργού της πολιτικής καριέρας του JD Vance & αρχιτέκτονα της προσέγγισής του με τον Trump, φίλου του Elon Musk (συνιδρυτή μαζί του της Paypal) και CEO της εταιρίας Pallantir, κύριας προμηθεύτριας των μυστικών υπηρεσιών σε νέες τεχνολογίες παρακολούθησης. Πρόκειται για τον Peter Thiel, 58 ετών σήμερα.
“Παρεμπιπτόντως”, μέντορα του Zuckerberg, και μεγαλοεπενδυτή του Facebook.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Τι παίζει εντωμεταξύ με την “προσάρτηση” του Παναμά, της Γροιλανδίας και του Καναδά? Ή με την “απελευθέρωση” της Βρετανίας από τους Αμερικανούς? Για πολλά μπορεί κανείς να κατηγορήσει τον Ντόναλντ και τον Ίλον, σίγουρα όμως όχι για κρυψίνοια!
Νομίζω ότι αυτό του οποίου γινόμαστε μάρτυρες είναι η αναγωγή του “Madman Theory” * (εποχής Nixon) σε υψηλή επιστήμη : ο president elect παρουσιάζεται σούπερ αβέρτος και απρόβλεπτος στα όρια του unstable, με αποτέλεσμα μια διαδικασία μπερδέματος και εκφοβισμού εκείνων που θέλει να μπερδέψει / εκφοβίσει. Το πράγμα φαίνεται να αποδίδει.
Ο κυρ – Musk απ’την άλλη, προαλείφεται για κάποιο είδος Μεσσία – Iron Man etc με άποψη για τα πάντα σε κάθε σημείο του πλανήτη. Παρεμπιπτόντως, υπήρξε στο παρελθόν ένας απ τους YGL (Young Global Leaders) του Schwab στον οποίο επιτίθεται τώρα. Όπως και στον Soros, ένα από τους μεγαλύτερους επενδυτές της Tesla.
* Ο υποτιμημένος από την ιστορία Richard Nixon είχε καταφέρει να δημιουργήσει μέσω εντέχνως “διαρρεόντων” ιστοριών (“θα διαδώσω έξυπνα…” που έλεγε και το τραγουδάκι) τη φήμη για τον εαυτό του ότι είναι τελείως παλαβός και άρα απρόβλεπτος και επίφοβος. Βασικός συμβουλάτοράς του άλλωστε ήταν ο H. Kissinger, ο οποίος, κατά καιρούς υποτίθεται, “τον μάζευε”.
Πολύ πιθανό. Την τακτική αυτή εξάλλου εφάρμοσε με ιδιαίτερη επιτυχία προεκλογικά. Τότε όμως όλα όσα λέει θα πρέπει να είναι ψέματα.
Όχι αναγκαστικά. Όπως έχουμε ξαναπεί, σ’ αυτό το κόλπο όλα παίζουν. Λέει κανείς αυτό ακριβώς που χρειάζεται να πει …ακόμα και αλήθεια.
Αυτό που πιστεύω ότι θα συμβεί είναι η αντιστροφή του κλασικού : “things ‘ll get worse before they get better”.
Θα γίνουν διάφορα εντυπωσιακά, θα εκστασιασθεί το MAGA crowd και τα κατά τόπους παρακλάδια του, και στη συνέχεια θα πέσουν οι musk-ες.
Το πρόβλημα είναι τι θα γίνει (ότ)αν αποτύχουν. Γιατί δεν υπάρχει πλέον πολιτική εναλλακτική. Υπάρχει όμως αυτό που λέμε “συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα”.
…Σε οποιαδήποτε περίπτωση, η Γροιλανδία είναι σούπερ χρήσιμη από πλευράς ασφάλειας στις ΗΠΑ λόγω θέσεως + energy resources. Άσε που ο Trump δεν είναι ο πρώτος πρόεδρος των ΗΠΑ που θέλησε να την αγοράσει. Νομιζω ότι και τον 19ο αι. είχε παίξει τέτοιο σενάριο όταν οι Αμερικανοί είχαν αγοράσει την Αλάσκα.
Συμφωνώ. Το ίδιο ισχύει επίσης για Καναδά και Παναμά. Και είμαι σίγουρος ότι δεν είναι ο μόνος που κάνει παρόμοια σχέδια. Ίσως θα πρέπει να διαδοθεί ευρύτερα η θεωρία μου περί αμελητέων ελληνικών κοιτασμάτων, γιατί αλλιώς μπορεί να μπούνε στους φίλους και γείτονες τίποτα περίεργες ιδέες.
Μα …μήπως και δεν τους έχουν ήδη μπει; Ως προς αυτούς πάντως, είναι απίστευτη η αδιαφορία της “ελλ. κυβέρνησης” για τα τεκταινόμενα στη Συρία και για την τύχη των ορθόδοξων εκεί, οι οποίοι προσβλέπουν σε “μας” για προστασία. Κι “εμείς”, εν όψει επερχόμενης (αναπόφευκτης) συγκρούσεως Τουρκίας – Ισραήλ, επικουρούμενου guess from whom, κάνουμε το κορόιδο μήπως και θυμώσουμε τους κωλότουρκους. Αυτό, εν όψει “διαπραγματεύσεων” μαζί τους για τα αυτονόητα.
Το μόνο καλό που θα προκύψει απ’ αυτή την υπόθεση, αν και αμφιβάλλω, είναι η επιβεβαίωση του ότι πρόκειται για τη χειρότερη κυβέρνηση, όχι από τη μεταπολίτευση αλλά από …ιδρύσεως “ελληνικού κράτους”.
Κατά τη γνώμη μου η θεωρία – και κυρίως η πρακτική – του ζωτικού χώρου θα επικρατήσει τα επόμενα χρόνια σε παγκόσμια κλίμακα. Το καλύτερο που μπορεί να ελπίζει μια χώρα σαν την Ελλάδα είναι να περάσει απαρατήρητη.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει η παραμικρή περίπτωση να περάσει απαρατήρητη. Αν δεν πλασσαρισθούμε το συντομότερο με τον πιο συμφέροντα τρόπο οι “τουρκόχοιροι” θα μας καταβροχθίσουν.
Για μια πολιτική τύπου Βενιζέλου είναι απαραίτητος καταρχήν.. ο Βενιζέλος. Τους άκαπνους εθνικιστές του αέρα δεν θα τους εμπιστευόμουν ούτε για την κατάληψη.. καφενείου.
Ο Βενιζέλος είναι μεγάλη παρεξήγηση κατά την (ερασιτεχνική) άποψή μου, αλλά απαιτείται συζήτηση πελωρίων διαστάσεων. Αντίστοιχων εκείνων του κεφαλαιώδους “Η Ιστορία του Ελλληνικού Διχασμού – Τα άρθρα των Ελευθερίου Βενιζέλου, Ιωάννη Μεταξά” : καμιά 600ριά σελίδες.
Δεν παύει πάντως να είναι ο μόνος που ακολούθησε μια πολιτική σαν αυτή που περιγράφεις με σχετική επιτυχία. Και για τα ελληνικά δεδομένα – μοναδική επιτυχία.
Αυτός εξάλλου ήταν και ο λόγος που ψήφισα “ναι” στο περίφημο δημοψήφισμα. Οχι επειδή διαφωνούσα επί της αρχής με την “άρνηση” αλλά επειδή θεωρούσα τους υποστηρικτές της ανίκανους να τη διαχειριστούν.
Yes its amazing what a visit back in November to Mar-a-Lago can do to changes one’s tune!…. 🙂
He was reversed (and “repentant”) even before the election.
Having the support of a guy like this is not a good sign in my opinion. Guys like Zuckerberg or (Google’s founders) Page & Brin are monsters.
I feel a lot more is to be revealed with many of these monsters.
Οι εδαφικές διεκδικήσεις των Αμερικανών πάντως έχουν μια ορισμένη λογική. Ο Καναδάς και η Αγγλία είναι γλωσσικά και πολιτισμικά γενικότερα συγγενείς με τις ΗΠΑ, ενώ η Γροιλανδία είναι κατά βάση ακατοίκητη. Με άλλα λόγια ο Τραμπ δεν διεκδικεί “ξένα” εδάφη (πχ τη Γαλλία ή τη Γερμανία) σεβόμενος έτσι τη λογική των “εθνικών κρατών” που περιέγραψα τις προάλλες. Το ίδιο κάνουν μέχρι τώρα Ρωσία και Κίνα στην Ουκρανία και στην Ταϊβάν αντιστοίχως. Με τα ποσοστά των αφομοιωμένων μεξικανών στο εσωτερικό τους να μεγαλώνουν καθημερινά, το πιθανότερο για τις ΗΠΑ είναι να διεκδικήσουν σύντομα και τα εδάφη του Μεξικού. Το Ισραήλ από την άλλη ακολουθεί τη λογική της εθνοκάθαρσης, προκειμένου να εξαλείψει τις εστίες της “πολυπολιτισμικής” αναταραχής, κινούμενο επί της ουσίας όμως προς την ίδια κατεύθυνση. Παρομοίως και η Τουρκία που κινείται μεταξύ εθνικο-θρησκευτικής επέκτασης και μερικής εθνοκάθαρσης. Η μόνη “εθνική διεκδίκηση” της Ελλάδας μέσα στα πλαίσια της παραπάνω λογικής, θα μπορούσε να είναι η επίσημη (γιατί ανεπίσημα έχει περίπου επιτευχθεί) ένωση με την Κύπρο, στο βαθμό φυσικά που είναι καταρχήν εφικτή και προσφέρει κάποια γεωπολιτικά πλεονεκτήματα. Δυστυχώς είναι δύσκολο να το καταφέρει από μόνη της και ακόμα πιο δύσκολο να βρει συμμάχους για μια τέτοια προσπάθεια. Ρωσία και ΗΠΑ δεν ενδιαφέρονται προς το παρόν για την Ελλάδα, ενώ η ΕΕ οδηγείται πρακτικά σε διάλυση καθιστώντας το μέλλον των κρατών που την αποτελούν τουλάχιστον αβέβαιο.
(Ότ)αν τα πράματα ζορίσουν βέβαια, η λογική των εθνικών κρατών αναγκαστικά θα χαλαρώσει, ώστε να επεκταθούν για παράδειγμα οι ΗΠΑ σε όλη την αμερικανική ήπειρο και να πραγματοποιήσουν οι Ρώσοι το ιδανικό του πανσλαβισμού. Το μεγάλο ερώτημα είναι η τύχη των ευρωπαϊκών χωρών, οι οποίες θα παραπαίουν μεταξύ εθνικού κατακερματισμού και οικονομικής απελπισίας, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.
Παρά τους ευσεβείς πόθους των εδώ aficionados πάντως o Τραμπ – αυτοί δηλαδή που βρίσκονται από πίσω του – δεν ενδιαφέρεται για την τύχη των “μικρών”. Η μόνη αρχή που σέβεται είναι ότι το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό, εξ ου και η εκτίμησή του για “δικτάτορες” τύπου Xi, Πούτιν, Ερτογάν κλπ. Τους ευρωπαίους “πατριώτες” τους χρειάζεται μόνο στο βαθμό που θα του κάνουν τα θελήματα. Εν ολίγοις έχει κατά νου μια νέα “συμφωνία της Γιάλτας” με τον κόσμο μοιρασμένο μεταξύ των ισχυρών.
Μια τέτοια προοπτική δεν είναι απαραίτητα κακή. Θα μπορούσε μάλιστα – λέμε τώρα – να οδηγήσει σε μια νέα εποχή σχετικής ευημερίας εν μέσω μιας ισορροπίας τρόμου μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων για τις χώρες που θα ενταχθούν άμεσα στη δικαιοδοσία τους. Το πρόβλημα – επαναλαμβάνω με τον κίνδυνο να γίνω κουραστικός – είναι ότι μη ανήκοντας στην παραπάνω κατηγορία οι χώρες της ηπειρωτικής Ευρώπης διατρέχουν τον κίνδυνο να γίνουν ο νέος τρίτος κόσμος.
Σε μια πρώτη ανάγνωση μου φαίνεται 100% ακριβές το περί σεβασμού Τραμπ προς τα μεγάλα ψάρια, και το περί νέας Γιάλτας, η οποία αποτελεί σταγόνα σε ένα ωκεανό παρεμφερών συμφωνιών – πάγιας πρακτικής των υπερδυνάμεων. Ως προς Κίνα – Ταϊβάν δεν ξέρω πόσο απλό είναι το θεματάκι με τους επεξεργαστές κτλ. Λάβε επίσης υπόψιν ότι τα περί “ήπιας ισχύος” δεν αποτελούν παρά προπέτασμα καπνού των …ύπουλων σχιστομάτηδων 😉 (στο πλαίσιο πάντα του ‘100 Year Marathon’ – βλ. βιβλίο αναφοράς του Pillsbury) οι οποίοι μια χαρά έχουν δείξει τις επεκτατικές τους τάσεις – και δε μιλάω για κάποιο απώτατο, αυτοκρατορικό παρελθόν.
Φοβάμαι επίσης ότι είναι 100 % ακριβές το περί Ευρώπης ως τρίτου κόσμου, δεδομένου του Calergi plan (100 χρόνια ήδη από τη δημοσίευσή του) μετατροπής της σε ομοιογενή πολτό μιγάδων, δια της σταδιακής εξαφανίσεως των επιμέρους πολιτισμικών χαρακτηριστικών τους. *
Ως προς τις δικές μας πάντως εθνικές διεκδικήσεις, υπάρχει μια και βασική : να ορθώσουμε ανάστημα απέναντι στους εξ Ανατολών βαρβάρους, τα μεγαλοϊδεατικά σχέδια (του επικεφαλής) των οποίων περιλαμβάνουν περίεργες αναβιώσεις, εξ ου και θα βρεθούν αργά ή γρήγορα στο στόχαστρο του (επίσης διαπνεόμενου απο οράματα “μεγαλοσύνης”) Ισραήλ με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
* Αυτοί που με διασκεδάζουν είναι εκείνοι που κάτι τέτοια τα “ακυρώνουν” με μια κίνηση, ως …θεωρίες συνωμοσίας.
Όταν και αν ποτέ ξυπνήσουν από τον αυτάρεσκο λήθαργό τους οι τελευταίοι – “ευρωπαϊστές”, “ορθολογιστές”, “προοδευτικοί” κλπ – παίζει να γίνουν οι μεγαλύτεροι συνωμοσιολόγοι!😁
…Κάτι αντίστοιχο με διάφορους γνωστούς στο νησί, που με το που είχε ξεκινήσει το “μεταναστευτικό” όργιο του ’15, τους είχε πιάσει η ευαισθησία για τους λαθρολεχρίτες (με ένα από αυτούς μιλώντας στο τηλ., θυμάμαι να έχει πονέσει ο λαιμός μου απ’ το ξελαρύγγιασμα). Στη συνέχεια, εννοείται, όταν κατάλαβαν τι όντως συνέβαινε, ήταν οι πρώτοι που “πήραν τα όπλα”.
Με όλα τα ανωτέρω υπόψιν, το μόνο που μας σώζει, για το οποίο προσωπικά προσεύχομαι, είναι η επίρρωση της (όχι τόσο περιθωριακής) θεωρίας περί νέας εποχής παγετώνων στην Ευρώπη. Πράγμα που ούτως ή άλλως συμφωνεί με τα προσωπικά μου γούστα – σου έχω ξαναπεί για το όνειρο δεκαετιών περί εγκατάστασης στη …μελλοντική πολιτεία των ΗΠΑ (αν ευοδωθεί η προσφορά του Ντονάλντιου).
I know what you mean, αλλά ως γνήσιο τέκνο του θερινού ηλιοστασίου έχω εναποθέσει τις ελπίδες μου στο global warming😎