Η ιδέα περί προώθησης μιας “λύσης Σαμαρά” έχει πρωτοδιατυπωθεί, ή …πρωτοδιαπιστωθεί σ’ αυτό το (όχι αμιγώς “μουσικό”) blog : μπορεί κανείς να ρίξει μια ματιά στο post (+σχόλια) της 21ης Φεβρουαρίου με τίτλο THE INSIDER.
Αντιγράφω :
“Καλή καρδιά” να υπάρχει και όλα γίνονται. 🙂 Εδώ την ίδια την ύπαρξή μας ως “κράτους” στα Αμερικανά της τότε περιόδου την οφείλουμε. Στο πώς θα βάλουν Σαμαρά “επικεφαλή” θα κωλώσουν; Γίνονται εκλογές, δεν παίρνει κανείς πλειοψηφία, μεσολαβεί (παρα-)τεταμένη περίοδος, και πριν “πάμε σε ανωμαλία” (Μητσοτάκης senior) επιλέγεται μια προσωπικότητα “κοινής αποδοχής”. Η αποδοχή μπορεί εύκολα να καλλιεργηθεί μέσω στιχομυθιών με …έξωθεν παράγοντες, του τύπου: “Δεν συμφωνώ με λύση Σαμαρά.” “Α ναι; και τότε γιατί εγώ έχω την εντύπωση ότι …συμφωνείς, κι απλώς νομίζεις το αντίθετο;”
Δεν αποκλείω την πθανότητα ο Σαμαρόβιος, ο οποίος γενικά μου είναι συμπαθής, να μεθόδευσε τη “διαγραφή” απ’ τη ΝουΔούλα με το βλέμμα στο μέλλον, φροντίζοντας να διαχωρίσει τη θέση του και ως προς το θέμα της συμμετοχής της στο διεθνές anti-Trump μέτωπο.
…Επίσης και στα σχόλια των posts ΛΑΤΙΝΟΠΟΥΛΟΥ – 3 (25/2) και
ΤΕΜΠΗ ΚΑΙ MAGA MADE IN GREECE (2/3). Απόσπασμα από εδώ :
Ούτως ή άλλως, η οικουμενική τσογλανοπαρέα των “liberals” δεν πρόκειται να καταθέσει εύκολα τα όπλα (αρκεί να αναλογιστούμε τα trillions που έχουν επενδυθεί από κάποιους στο πουστολόι και την πράσινη ενέργεια για να βεβαιωθούμε γι’ αυτό).
Οπότε, ιδίως σε περιοχές του πλανήτης μας όπως η ΓΕλλάδα, όπου δεν έχει δρομολογηθεί ακόμα η μεταστροφή, θα δώσουν τα ρέστα τους.
Το θέμα είναι ότι άσχετα αν οι επιθυμούντες την ανατροπή του Μητστοάκη είναι, φαινομενικά …όλοι, λύση δεν προκύπτει ούτε κατά διάνοια απ’ την ανατροπή : άλλοι είναι ακόμα χειρότεροι (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, τιμημένο) και άλλοι απλώς πολύ “λίγοι”. Εξ αυτού (δεν μπορεί η παραπάνω παρατήρηση να μην έχει γίνει από …παρατηρητικούς ξένους παράγοντες) και εξ άλλων “σημαινόντων” έχω οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι έχει προκριθεί από κάποιους ως αποτέλεσμα μιας παρτίδας συμφωνημένης από όλους, λύση τύπου Σαμαρά ας πούμε. Αλλιώς τί; ο …Βελόπουλος, που μιλάει για τα Τέμπη και δακρύζει; ούτε τα βιβλία του Παΐσιου δε μου είχαν ξινίσει όσο αυτό εδώ. Ο τύπος έχει αναδειχτεί σε πολιτικάντη τελευταίας διαλογής, ακριβώς όπως οι άλλοι.
Κάτω, λίαν αξιοπρόσεκτη συνέντευξη Γιώργου Αϋφαντή στο newshub, συμμετέχοντος στην “Κίνηση των 91”. Ο προβαλλόμενες αιτίες γι’ αυτήν ισχύουν φυσικά – όσοι παρακολουθούν την κατάσταση ξέρουν ότι φτάνουμε στο μη περαιτέρω. Ισχύουν όμως πιστεύω και οι δικές μας διαπιστώσεις : το θέμα συνδέεται χρονικά, άρα με σχέση αιτίου-αιτιατού, με την αλλαγή καθεστώτος στις ΗΠΑ και με τη δυσαρέσκεια για την ερασιτεχνικότατα μεροληπτική εναντίον του DT στάση προεκλογκά της κυβέρνησης. Συνδέεται επίσης με την εύλογη δυσαρέσκεια του ισραηλινού παράγοντα για τη γελοία, έμφοβη αναβλητικότητα των “δικών μας” σε θέματα συνεργασίας με το Ισραήλ εναντίον των Τούρκων.
Το ότι η “κίνηση” ανακοινώνεται αμέσως μετά το “κλείδωμα” του διορισμού της νέας πρέσβειρας των ΗΠΑ, θα μπορούσε να μην είναι τυχαίο. Όσο τη συγκεκριμένη επιλογή Σαμαρά, μόνο αρνητική δεν είναι : όσοι (απόγονοι των …Αγανακτισμένων) θεωρούν ότι η λύση μπορεί να προέλθει, ως δια μαγείας, εκτός πολιτικού συστήματος, ή χωρίς “σπρώξιμο” από εξωτερικό παράγοντα, πρέπει να μελετήσουν πιο προσεκτικά την ιστορία τους.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Εντωμεταξύ για να γελάσουμε και λίγο – η τσέπη μας δηλαδή – δεν ξέρω αν θυμάσαι που μεταξύ σοβαρού και αστείου είχα “προβλέψει” πριν λίγους μήνες ότι με τους δασμούς του Τραμπ θα ξαναφάμε φτηνό ελαιόλαδο. Well.. here it is!
Δεν ξέρω αν αυτός ήταν ο αποφασιστικός παράγοντας – οι εκ των υστέρων “αναλυτές” (που δεν είχαν καν φανταστεί κάτι παρόμοιο) αραδιάζουν τις γνωστές ακατανοησίες τους – η τιμή του πάντως κοντεύει να φτάσει σχεδόν τα προ τριετίας επίπεδα. Κρίμα που δεν συμβαίνει το ίδιο και με τα υπόλοιπα!
Εννοείται ότι θυμάμαι. ‘Αλλοι έχουν το όνομα (“προφήτες”, “Κάλχες” etc) κι άλλοι τη χάρη.
Εν τω μεταξύ στο Αμέρικα μένεται οργιώδης σύγκρουση εντός των κόλπων του Ρεπουμπλικανικού κόμματος με αφορμή την τελείως απαράδεκτη κωλοτούμπα του Τραμπάκουλα ως προς τη δημοσίευση των φακέλων Epstein. Η μισή βάση των MAGA έχει στραφεί εναντίον του με επικεφαλής “επιφανείς” του χώρου, Steve Bannon, Alex Jones, Tucker Carlson etc.
Κάτι πήρε ταυτί μου, αλλά δεν έδωσα σημασία. Μεταξύ μας, αν υπάρχει κάποιος που το προφίλ του ταιριάζει σε “πελάτη” του μακαρίτη, αυτός είναι ο Τραμπ hands down. Όχι ότι έγινε και τίποτα. Ένα μάτσο πουτανάκια που μάζευαν λεφτά για το κολέγιο. Ανήλικα my ass.
Χωρίς να είμαι γνώστης του χώρου, έχω την εντύπωση ότι ο πραγματικός λόγος της δυσαρέσκειας των ανωτέρω επιφανών με τον Τραμπ, είναι η εξωτερική πολιτική του τελευταίου.
Δεν είναι τόσο απλό. Το θέμα έχει “οικουμενικές” προεκτάσεις. Όπως έχω αναφέρει εδώ, πέρσι
https://oannes.gr/fact-checking-%ce%b1%cf%80%ce%bf-%cf%84%ce%b1-bots-%cf%84%ce%b7%cf%83-kamala/
και αλλαχού, ο Epstein ήταν μεταξύ άλλων πράκτορας της Mossad. Με άλλα λόγια, τα πουτανάκια στα πάρτι του αποτελούσαν honey traps για επιφανείς προσωπικότητες, οι οποίες εξεβιάζοντο εν συνεχεία μέσω …απαθανατισμένων στιγμιοτύπων. Ακριβέστερα, εξεβιάζοντο από το Ισραήλ προς εξυπηρέτηση των δικών του συμφερόντων.
Πράγμα που οδηγεί στην αιτία του ξεσηκωμού των “αληθινών πατριωτών” του MAGA movement, καθότι το κουκούλωμα των φακέλων αποσκοπεί κατ’ αυτούς στην καταστροφή αδιαμφισβήτητων στοιχείων για τη δράση της ισραηλινής κατασκοπίας εντός αμερικανικού εφάφους. Υπό την αιγίδα αυτό, του εξυπηρετικότερου για το Ισραήλ (όπως τον έχω χαρακτηρίσει) Αμερικανού προέδρου ever.
Απότι έχω καταλάβει πάντως o Carlson και ο Bannon τουλάχιστον (για τον AJ δεν γνωρίζω) δεν είναι καθόλου ικανοποιημένοι με την προθυμία του Προέδρου να εξυπηρετήσει κάθε καπρίτσιο του Ισραήλ ενάντια στα εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ.
Ειδικά η φάση με το Ιράν πρέπει να τους κάθισε στο λαιμό. Δεν ξέρω αν είναι σύμπτωση που ο Elon την έκανε λίγο πριν ξεκινήσει το “πανηγύρι”.
Ακριβώς, υπάρχει problem ανάμεσα στους America first (και ο AJ ανάμεσά τους) και τους …Israel first, με τους δεύτερους φυσικά να αρνούνται ότι είναι τέτοιοι.
Αν ισχύει αυτό που λες για τον πραγματικό ρόλο του Epstein – δεν έχω εννοείται κανένα λόγο να σε αμφισβητήσω – then everything makes perfect sense.
Άσε που ο βλαξ τα γυρίζει και με τη Ρωσία. Επικαλούμενος μάλιστα ως αιτία αυτής της αλλαγής, την κρεβατομουρμούρα της Μελάνια. Η οποία εμφανίζεται για πρώτη φορά δυναμικά στο προσκήνιο, ως παράγων επηρεασμού της εξωτερικής πολιτικής της χώρας.
We are fucked. Ως εδώ ήτανε.
Καλά σιγά μην είναι από αυτό. Εκείνη που τον επηρεάζει στα σίγουρα είναι η μουνίτσα η κόρη του με τον άντρα της το σιωνιστή. Anyway για τη δυνατότητά του να λύσει το Ουκρανικό τα έχω πει από αιώνες. What else is new.
Μπα, το ζεύγος είναι αποσυρμένο απ’ την πολιτική, δραστηριοποιούμενο επιχειρηματικά …στην Αλβανία.
Again, ο Trump μόνο ανάγκη επηρεασμού δεν έχει όταν πρόκεται για το Ισραήλ. Είναι number one servant από μόνος του. Και αν στην αρχή αυτό δε με πείραζε (το αντίθετο μάλιστα) τώρα το πράγμα αρχίζει να μαλακίζεται ποικιλοτρόπως.
Για την Ουκρανία εννοείται ότι η Μελάνια είναι πρόσχημα, απλώς 1. Παρείναι cheap σαν πρόσχημα και αφετέρου 2. Τυχόν σκλήρυνση της στάσης του κυρ-μαλάκα θα είναι πολύ δυσάρεστη εξέλιξη. Ελπίζω να είναι απλώς “κάποιο είδος μηνύματος” που μόνο ο ΒΠ μπορεί να αποκωδικοποιήσει προς συνετισμό του.
Ως προς τον Epstein πάντως μια θεωρία αιρετική και εν μέρει απαλλακτική του DT από τον τίτλο του απόλυτου μαλάκα (φεύγει δηλ. το “απόλυτος”) είναι αυτή που λέει ότι κρατάει τους φάκελους κλειστούς γιατί ξέροντας το περιεχόμενό τους, “κρατάει απ’ τ’αρχίδια” συγκεκριμένες προσωπικότητες τις οποίες, εκβιάζοντας πλέον ο ίδιος, μπορεί να πειθαναγκάσει σε ποικίλες συναινέσεις.
Κι ο Ήλων εξάλλου – που ανακίνησε το ζήτημα – για παρόμοιους λόγους ήταν χολωμένος.
Δυστυχώς η θεωρία περί εξελίξεων που κινούνται σε ράγες με μόνη δυνατότητα παρέμβασης εκείνη του εκτροχιασμού παραμένει ακμαία. Το ίδιο και η θεωρία περί σταθερά επιταχυνόμενης μετάβασης από το κακό στο χειρότερο. Μοναδική εξαίρεση το ελαιόλαδο!
On second thought δεν αποκλείεται να έχει κάποια βάση αυτό με τη Μελάνια. Έτσι όπως έχει μετατρέψει την κυβέρνησή του σε bunch από αυλοκόλακες, μόνο η γυναίκα του θα είχε το θάρρος να του επισημάνει ότι ο Βλαδίμηρος τον δουλεύει κανονικά.
Ο βασικός λόγος βέβαια για την προδιαγεγραμμένη “αλλαγή πολιτικής” απέναντι στη Ρωσία είναι ότι απλούστατα οι Αμερικανοί έχουν τεράστια οικονομικά οφέλη (όπλα, φυσικό αέριο) από τη διατήρηση της τελευταίας στο ρόλο του κακού.
Εντάξει, όλο και κάτι θα του λέει κι αυτή – φαίνεται και ταμπεραμεντόζα. Απλώς ο Τραμπάκουλας το έγραφε εκεί που δεν πιάνει μελάνι …μέχρι σήμερα.
Η αίσθηση που έχω είναι ότι πρόκειται περί περίεργου μηνύματος προς τον “έτσι”, το νόημα του οποίου μου διαφεύγει. Μη ξεχνάμε και το …τελεσίγραφο των 50 ημερών, προθεσμία που εκπνέει τον Σεπτέμβριο.
On …third thought, δε γαμιούνται όλοι μαζί να δουν άσπρη μέρα…
Είναι απίστευτο αυτό που έχει αποτελέσει διαδικασία ενημέρωσης στις μέρες μας : η παρακολούθηση step-by-step των προκαταρκτικών σταδίων της είδησης, τα οποία αναγορεύονται επίσης σε ειδήσεις.
Μην ξεχνάμε και το ζήτημα της εσωτερικής κατανάλωσης. Τα αισθήματα των Αμερικανών απέναντι στη Ρωσία είναι ανάλογα με τα δικά μας απέναντι στην Τουρκία. Εναλλακτικές προσεγγίσεις χαρακτηρίζονται αργά ή γρήγορα ως προδοτικές. Ο Τραμπάκουλας δοκίμασε μια τέτοια προσέγγιση, προσέκρουσε τόσο στην κοινή γνώμη όσο και στα οικονομικά συμφέροντα της πατρίδας του και κατέληξε σε μια πολιτική που θα κατέληγε οποιοσδήποτε στη θέση του. Ελπίζω μόνο να μην χρειαστεί να υπερθεματίσει.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα πάντως ήταν πρακτικής φύσεως. Δεν γίνεται να θες να ξεζουμίσεις τους μαλάκες τους Ευρωπαίους πουλώντας τους τα όπλα και το φυσικό αέριο της ζωής σου και από την άλλη να τους κάνεις να τα βρουν με τη Ρωσία. Εκτός κι αν βάλεις την τελευταία να πληρώσει το λογαριασμό. Αλλά οι Ρώσοι δεν είναι μαλάκες.
Αυτό που ευαγγελιζόταν εν ολίγοις ο Τραμπ απλά δεν μπορούσε να γίνει. Ούτε σε 24 ώρες ούτε ποτέ.
Δυστυχώς το προαίσθημά μου ότι το δεύτερο μέρος της διακυβέρνησης Τραμπ θα κατέληγε σε καταστροφή, επιβεβαιώνεται μέρα με τη μέρα. Ελπίζω απλώς να μην είναι ολοκληρωτική.
Πιστεύω μάλιστα ότι σε παρόμοια συμπεράσματα έχουν αρχίσει να καταλήγουν (μαζί με τον Elon) και οι προαναφερθέντες “επιφανείς” και προσπαθούν με τον τρόπο τους να το αποτρέψουν. But others think otherwise.
Ως πρς τα αισθήματα των Αμερικανών απέναντι στη Ρωσία το πράγμα δεν είναι απλό : μεγάλο μέρος των MAGA είναι ρωσόφιλοι, ή έστω εναντίον της Ουκρανίας ή, το λιγότερο, εναντίον της εμπλοκής στο ρωσο-ουκρανικό πόλεμο. Ο λόγος που ο Βλαντ είναι συμπαθής σε ευρέα στρώματα των MAGA είναι ότι εκπροσωπεί το “εθνιστικό” ιδεώδες. Αυτοί που είναι αναφανδόν αντι-Ρώσοι, και όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια. είναι οι Democrats – λόγω της βοήθειας και καλά των Ρώσων στην πρώτη εκλογή DT. Αλλά έχουν και παράδοση σ’ αυτό : το κατ’ εξοχήν ρωσοφοβικό “δόγμα Μπρεζίνσκι” είναι διατυπωμένο από επιφανή Δημοκρατικό (Zbigniew Brzezinski) – σύμβουλο κατ’ αρχήν του Τζίμι Κάρτερ.
Ισχύει. Ρωσόφιλοι πάντως οι MAGA δεν είναι με τίποτα, με την έννοια τουλάχιστον που είναι ρωσόφιλοι αρκετοί Έλληνες. Απλά βάζουν πρώτο το καλώς εννοούμενο συμφέρον της πατρίδας τους. Κάτι που ο Τραμπ φαίνεται να έχει ξεχάσει.