Η πρώτη εντύπωση που αποκομίζει ο ανυποψίαστος ακροατής, είναι εκείνη ενός λιγότερο εμπνευσμένου (ας μη χρησιμοποιήσω τον όρο …second rate) Mozart.
Σιγά-σιγά αντιλαμβάνεσαι τη σπάνια συνθετική διεξιότητα που ο ίδιος ο Mozart θαύμαζε, τις λεπτές αποχρώσεις, το χιούμορ και την ευφρόσυνη διάθεση. Πάνω απ’ όλα ίσως την ευγένεια με την οποία σε κατακτά η μουσική του Haydn, απαλλαγμένη από το “self indulgence” που διέπει όλο και περισσότερο το έργο των μεταγενέστερων. Οι οποίοι,παρεμπιπτόντως, χρωστούν τα μέγιστα σ’ αυτόν.
Κατεξοχήν εκπρόσωπος του “κλασικού” πνεύματος, Πατέρας του Κουαρτέτου Εγχόρδων και της Συμφωνίας, ο Joseph Haydn είναι ο μουσικός που ανύψωσε τις δυο φόρμες στο status που απολαμβάνουν από την εποχή του μέχρι σήμερα. Και όχι μόνο αυτές, αλλά και εκείνη της σονάτας, και του κονσέρτου.
Θα έρθει η στιγμή Θεού θέλοντος για ένα μεγάλο αφιέρωμα σ’ αυτόν – προς το παρόν ακούμε το Adagio Sostenuto του Κουαρτέτου Εγχόρδων σε Σολ Μείζονα, πρώτου στην μνημειώδη συλλογή 6 Κουαρτέτων, Έργο 76.

The first impression an unsuspecting listener gets, is that of a less inspired (let’s not use the term … second rate) Mozart.
Little by little you come to realize the rare compositional skills Mozart himself admired, the subtleties, the eloquence and the sense of humor, the cheerful mood. Above all, perhaps, the nobility with which Haydn’s music conquers you, free from the “self indulgence” that increasingly governs the work of later generations. Which, by the way, owe a lot to him.
A foremost representative of the “classical” spirit, Father of the String Quartet and the Symphony, Joseph Haydn is the musician who elevated the two forms to the status they enjoy from his time on. And not only these, but also that of the sonata, and the concerto.
The moment will come, God willing, for a great tribute to him – for now we hear the Adagio Sostenuto of his String Quartet in G major, first in the monumental collection of 6 Quartets, Op. 76.