Όχι γνωστός όσο θα μπορούσε σ’ ένα ευρύτερο κοινό, ο Αυστριακός Joseph Haydn δεν παύει να είναι ένας από τους κορυφαίους συνθέτες όλων των εποχών — κάτοχος τίτλων όπως “ο πατέρας της συμφωνίας”, “ο πατέρας του κουαρτέτου εγχόρδων” και “ο πατέρας της σονάτας”.
Ο αμοιβαίος θαυμασμός που τον συνέδεε με τον Mozart έχει καταγραφεί στην ιστορία όπως και η φιλία τους : ο νεαρός συνθέτης δεν έπαυε να αναφέρεται σ’ εκείνα που όφειλε στην τέχνη του Haydn, μ’ εκείνον να ανταποδίδει δηλώνοντας “ενώπιον Θεoύ” ότι ο Mozart ήταν ο μεγαλύτερος συνθέτης που είχε γνωρίσει, διά ζώσης ή και κατ’ όνομα.
Η εντυπωσιακή απουσία “εγώ”, μιλώντας πάντα για μουσικό τέτοιου επιπέδου, ιδιαίτερα επιτυχημένου μάλιστα, αντίθετα μ’ εκείνον που εγκωμίαζε ως ανώτερό του, δείχνει το ποιον του ανδρός και, ίσως, κάτι από τα morals της περιόδου.
Ξεκινάμε το μικρό αφιέρωμά μας σ’ αυτόν με το Poco Adagio, δεύτερο μέρος του κουαρτέτου εγχόρδων Op. 76 No 3 σε Ντο μείζονα [“Emperor”] : ακούγοντάς το ξεχνάς ότι το θέμα του αποτέλεσε αργότερα τον εθνικό ύμνο της Γερμανίας : απλώς αφήνεσαι στη λεπτοφυία της επεξεργασίας και των παραλλαγών.
Not as well known as he could be to a wider audience, Austrian Joseph Haydn is nonetheless one of the greatest composers of all time — holder of titles such as “father of symphony”, “father of string quartet and “father of sonata”. The mutual admiration between him and Mozart has been recorded, as well as their friendship : the young composer never ceased to refer to what he owed to Haydn’s art, with him reciprocating by stating “before God” that Mozart was the greatest composer he had ever known, in person or in name.
The striking absence of “ego”, speaking of a musician of this level, extremely successful unlike the one he praised as his superior, shows something about the man himself and, perhaps, something about the morals of the period.
We begin our little tribute with the second part of string quartet Op. 76 No 3 in C Major “Emperor” : the fact that this theme became later the national anthem of Germany is something you forget, giving yourself to the beauty of numerous details and variations.
Beautiful!
Sorry οσο υπεροχη κι αν ειναι , δεν υπαρχει περιπτωση να ακουω αυτην την μελωδια και να μην μου ρθει η παρορμηση να τρεξω να ..κρυφτω σε καταφυγιο , χα χα .. I can t help it no matter what .. Δεν ειχα ιδεα οτι ηταν συνθεση του Haydn !
Συνειρμικα , θυμαμαι πιτσιρικας κατι ”ηρωικες” ολυμπιαδες τις δεκαετιες του 70 και 80 που στηνομουν για την απονομη των μεταλλιων ν ακουσω , εκτος απ τον υμνο της Δυτ. Γρμανιας που ηταν must ΄και τ αλλα “χιτ” , τους υμνους της Σοβιετικης Ενωσης και της Ανατολικης Γερμανιας που μ αρεσαν κι αυτοι πολυ . Μαλιστα ψαχνοντας ειδα οτι ο συνθετης τoυ υμνου της DDR , ο Hanns Eisler (δεν εχω ιδεα.) εχει αρκετο ενδιαφερον , υπηρξε δε και μαθητης του Schoenberg καθως και συνεργαστης του Μπρεχτ ..
Δεν θυμόμουν ότι ο ύμνος της ΑΓ είναι του Eisler [αξιολογώτατος, έχω αρκετό stuff δικό του, τραγούδια και ορχηστρικά].
Ο ύμνος που μου άρεσε περισσότερο και που μόλις ξανάκουσα με συγκίνηση [για πρώτη φορά μετά από …εκείνες τις Ολυμπιάδες] ήταν ο της Γιουγκοσλαβίας
https://www.google.com/search?q=who+was+the+composer+of+the+national+anthem+of+yougoslavia+youtube&newwindow=1&client=firefox-b-e&ei=OPQWZIS6LaWWxc8PksCVsAU&ved=0ahUKEwiEtpuA9Of9AhUlS_EDHRJgBVYQ4dUDCA8&uact=5&oq=who+was+the+composer+of+the+national+anthem+of+yougoslavia+youtube&gs_lcp=Cgxnd3Mtd2l6LXNlcnAQAzoKCAAQRxDWBBCwAzoFCAAQogQ6BwghEKABEAo6BAghEApKBAhBGABKBQhAEgExUKMaWMY6YII8aAdwAXgAgAHvAYgB7A2SAQYwLjEzLjGYAQCgAQHIAQjAAQE&sclient=gws-wiz-serp#fpstate=ive&vld=cid:264d44f5,vid:QcxjrVNMVO4
By the way η φράση σου περί Haydn μου θύμισε την ανεπανάληπτη ατάκα που έχω ακούσει σε ταινία του Woody Allen : I can’t listen to that much Wagner, you know. I start getting the urge to invade Poland”!
χα χα .. ναι την θυμαμαι την ατακα! Εχει μεινει στην κιν/κη ιστορια ! Με τα σημερινα δεδομενα βεβαια μαλλον θα ειχε κοπει στο μονταζ ως “ρατσιστικη”.
Κι οι Γιουγκοι ωραιοι στον υμνο .. Με πιανει μια μικρη μελαγχολια ( η παιδικη μας ηλικια γαρ ..) οταν τ ακουω αυτα γιατι σκεφτομαι οτι χαθηκαν στην σκονη του χρονου δυο τοσο μεγαλες χωρες (Σοβ.Ενωση- Γιουκοσλαβια)..Θα μου πεις δεν ειναι οι πρωτες ουτε, οι τελευταιες… Καμμια σχεση με κουμμουνισμο εγω εν τω μεταξει ..
Και πιο πολυ μελαγχολησα οταν ειδα αυτο το doc
https://app.ertflix.gr/en/vod/vod.251536-oi-teleutaies-emeres-tes-sobietikes-enoses
Αν εχεις χρονο ριξε μια ματια ..
Ενδιαφέρον!Thanks.