Το παρακάτω κείμενο αποτελεί παρουσίαση ταινίας [Το Ήσυχο Κορίτσι’]. Και είναι εξαιρετικά αφιερωμένο σε όσους έχουν κρατήσει στα χέρια τους ένα τεύχος του ‘Σύγχρονου Κινηματογράφου’. Προέρχεται από site που το όνομά του δεν έχει σημασία, καθώς πρόκειται για αντιπροσωπευτικό του κυρίαρχου είδους.
Λόγω της εγκυμοσύνης της μητέρας της, η Κοτς, ένα πραγματικά ήσυχο κορίτσι, θα περάσει το καλοκαίρι με ανάδοχους γονείς. Χάρη στη φροντίδα τους, θα βρει σιγά σιγά τη φωνή της στο ειδυλλιακό σκηνικό της ιρλανδικής υπαίθρου. Ενώ όμως μεταξύ των μελών της νέας της οικογένειας υποτίθεται πως δεν υπάρχουν μυστικά, εκείνη θα ανακαλύψει ένα. Ήδη κλασικό στο πλαίσιο της εθνικής κινηματογραφίας της Ιρλανδίας, το φιλμ αποφεύγει τις συμβάσεις μιας ταινίας ενηλικίωσης προς όφελος μιας τρυφερής και σχολαστικής φιλμικής μεταφοράς ενός αναγνωρισμένου διηγήματος. Μόνο με τα αυτονόητα, ο πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης συγχρονίζει αυθόρμητα την καρδιά της ιστορίας με τους παλμούς του θεατή και την παρακολουθεί να χτυπάει, να μεγαλώνει, να γιγαντώνεται, μέχρι να σπάσει. Στην εξοχική Ιρλανδία του 1981, η 9χρονη Κάιτ στέλνεται προσωρινά από την άπορη, πολύτεκνη και συζυγικά ασταθή οικογένειά της στην εξαδέλφη της συζύγου. Εκεί, σε ένα πρωτόγνωρα στοργικό περιβάλλον, το κορίτσι ανθίζει – και μαθαίνει ένα μυστικό. Σαν μια φαινομενικά γαλήνια θάλασσα γεμάτη ύφαλα μόλις κάτω από την επιφάνειά της να τραντάζουν διαρκώς την ηρεμία της, έτσι και το πολύτιμο ντεμπούτο του Κόλουμ Μπερέιντ, πίσω από την γεμάτη αυτοπεποίθηση πραότητα της αφήγησής του, είναι πλήρες γεγονότων σεισμικού συναισθήματος. Χιλιόμετρα μακριά από ένα τετριμμένο δράμα ενηλικίωσης, υπό την αιγίδα της ολοζώντανης ιρλανδικής φύσης, αναπνέει μια αιώνια ιστορία για την ανάγκη της αγάπης, εκείνης που στερείται κανείς από ανθρώπους στεγνωμένους κι εκείνης που πλημμυρίζει κάποιους άλλους που δεν έχουν που να την διοχετεύσουν. Η.Δ.
Συμπέρασμα [του υποφαινομένου] : το virtual δεν περιορίζεται στο πεδίο των οπτικών ερεθισμάτων. Έχει περάσει σε κάθε τομέα της ανθρώπινης δραστηριότητας. Και εκεί που κυριαρχεί, είναι το πεδίο του “λόγου”, όπως διακονείται στα συγκοινωνούντα δοχεία των mass και social media : Στιβάδες λέξεων, ατάκτως ερριμμένων, από “δημοσιογράφους” οι οποίοι δεν προσπαθούν πλέον καν να πείσουν ότι είναι αυτό που υποτίθεται πως είναι.
Υπό συνθήκες σαν κι αυτές, η τεχνητή νοημοσύνη, το chatGPT ας πούμε, το οποίο τρεντάρει θηριωδώς [σε ένα διαδίκτυο, τις μηχανές αναζήτησης του οποίου θα καταστήσει άχρηστες] έρχεται όχι απλώς να βοηθήσει, αλλά να αποκαταστήσει μια στοιχειώδη τάξη.
Η αποθέωση της τεχνολογίας περνάει από την υποβάθμιση του “ανθρώπινου δυναμικού” : Όχι Homo Deus, αλλά Homo Minor, προάγγελος του Homo Non Humanus.
Μου φαίνεται πάντως ότι τα κριτήρια, με τα οποία προσπάθησαν παλιότερα κάποιοι στοχαστές να διακρίνουν το ανθρώπινο από το μηχανικό, έχουν απωλέσει κάπως την ισχύ τους. Το “Turing test”, όπου πρέπει σε μια τυφλή συζήτηση να ξεχωρίσεις αν έχεις απέναντί σου άνθρωπο ή AI από τις απαντήσεις και μόνο, έχει πάψει να ισχύει προ πολλού. Το βασικό κριτήριο του Φίλιπ Ντικ, τα αισθήματα συμπόνοιας απέναντι σε άλλες μορφές ζωής, εκτός του ότι ούτως ή άλλως είναι συζητήσιμο, μπορεί κατά τη γνώμη μου άνετα να γίνει αντικείμενο μίμησης από τις μηχανές. Προσωπικά κλίνω προς την άποψη ότι το μόνο που δεν μπορούν προς το παρόν τα ρομποτάκια να μιμηθούν αποτελεσματικά, είναι η αίσθηση του χιούμορ, να βγάζουν γέλιο δηλαδή από μια δεδομένη κατάσταση που κατά τάλλα φαίνεται σοβαρή. Ίσως αυτός είναι και ο λόγος της επίσημης εξάλειψης του κωμικού με αφορμή την κρίση του κορωνοϊού, όπου η πλάκα ως κοινωνική κριτική ταυτίστηκε με το απάνθρωπο.
Και στην τελική, αν δεν ξεχωρίσουν πλέον οι άνθρωποι από τις απομιμήσεις τους, ε τότε ώρα καλή τους. Μήπως αυτός δεν ήταν ο στόχος της τέχνης από την κλασική αρχαιότητα και μετά, η μίμηση δηλαδή της φύσης και του κορυφαίου της δημιουργήματος, του ανθρώπου? Τι διαφορετικό δείχνουν οι μελέτες ανατομίας του Da Vinci, ο φωνογράφος του Edison (“μπορείτε να το ξεχωρίσετε από την αληθινή ανθρώπινη φωνή?” έλεγε με περηφάνεια), ο κινηματογράφος, τα βιντεοπαιχίδια? Το αστείο με την τέχνη ως μίμηση της πραγματικότητας είναι ότι αυτό που χτες φαινόταν πρωτοποριακό, σήμερα φαίνεται αυτονόητο και συνηθισμένο, λες και αποτελούσε περισσότερο ζήτημα “πολιτικής βούλησης” παρά πραγματικό τεχνικό πρόβλημα. Οποιοσδήποτε καταρτισμένος καλλιτέχνης μπορεί να μιμηθεί τις μιμήσεις του παρελθόντος και με το παραπάνω, ένας Φειδίας θα προκαλούσε σήμερα κύματα χασμουρητού από κοινό και κριτικούς. Ο μοντερνισμός από την άλλη, με την κατάργηση κάθε “καλλιτεχνικού” κριτηρίου και γούστου άνοιξε διάπλατα την πόρτα στην τεχνητή νοημοσύνη, που στην ανάγκη θα μπορούσε να επικαλεστεί “ανώτερα” κριτήρια για κάθε της ατόπημα, χωρίς κανένας να προσέξει τη διαφορά.
Η μεταφορά του ισχύοντος σχήματος από την παρούσα σε άλλη εποχή, θα μπορούσε να έχει ενδιαφέρον : Αν πχ., ως διά μαγείας, η Τεχνητή Νοημοσύνη εφευρισκόταν στα τέλη του 18ου αι. με την ολοκλήρωση της έκδοσης της Encyclopedie *, τα data banks θα περιορίζονταν στη συσσωρρευμένη μέχρι τότε γνώση. Η δε “εξέλιξη” αυτής θα πέρναγε σύντομα στην ευθύνη της AI, ως αναμένεται να γίνει σήμερα.
Το point της υποθέσεως, αν υποτεθεί ότι έχω κάποιο, γιατί κατά βάσιν συμφωνώ σχεδόν με όλα ** αφορά στο ότι κάποιοι αποφάσισαν ότι η αυτόνομη εξέλιξη του ανθρώπινου πνεύματος …τερματίζεται εδώ και τώρα, με συνοπτικές διαδικασίες. Και στο ότι προηγουμένως φρόντισαν, ή έτσι δείχνει, για μια συστηματική de-evolution αυτού του τελευταίου.
Εννοείται ότι το θέμα είναι τεράστιο, ειδικά ως προς το ξεχώρισμα [και με τις δυο έννοιες] του ανθρώπου απο το “δημιούργημα” και σηκώνει αντίστοιχη συζήτηση.
* Ο εκ των επιτελών της, D’ Alembert, αναφέρεται ανενδοίαστα σε εργαστηριακή παρασκευή τεχνητών ανθρώπων.
** …και επαυξάνω : κυρίαρχο αίτημα, όχι μόνο της τέχνης, από Αναγεννήσεως και εντεύθεν, είναι η υποκατάσταση του αναπαριστώμενου από την αναπαράστασή του. Κάπου εκεί άλλωστε βρίσκει κανείς κάτι από την “απόλυτη υπεροχή” της μουσικής έναντι των άλλων τεχνών …και όχι μόνο.
Μιας και περί διαφωτισμού η συζήτηση, ας μην ξεχνάμε τον La Mettrie και το περιβόητο μανιφέστο του L’Homme Machine. Εννοείται φυσικά ότι όλα τα παραπάνω σηκώνουν πολύ μεγάλη συζήτηση. Δεν χρειάζεται να σχολιάσω τα περί γενικότερης εξαίρεσης της μουσικής, αφού, όπως θα έχεις καταλάβει, τα τελευταία χρόνια έχω επιλέξει να μη μιλάω επί της ουσίας περί μουσικής.
Παντως αν οντως εχει γραφτει το κειμενο για την ταινια απο καποιο προγραμμα υπολογιστη πρεπει να πω οτι η “μηχανη” εχει προοδευσει κι επικαλειται συναισθημα κι ανθρωπισμο που σημαινει οτι “αντιλαμβανεται” περι τινος μιλαει !! Μιλαμε τραγικη ειρωνια ( αν οντως ειναι κειμενο κατα παραγγελια στον κομπιουτερ ..) Και τελος παντων αυτος που ανεθεσε την κριτικη στο προγραμμα ταδε δεν μπηκε στον κοπο να σουλουπωσει το πονημα που του σερβιρε ως αποτελεσμα ? Ρε Μπακογιανοπουλος και ξερο ψωμι μιλαμε !
Είμαι σίγουρος ότι είναι άνθρωπος. Βέβαια η διαφορά του από ένα πρόγραμμα είναι η ίδια με εκείνη ανάμεσα στα τυπάκια που “εξυπηρετούν” σε γραμμή επικοινωνίας και την αυτοματοποιημένη εξυπηρέτηση = μηδέν. Γλώσσα και αντανακλαστικά είναι το ίδιο ξύλινα και στις δύο περιπτώσεις.
Ένα “τσιτάτο” που δεν κουράζομαι να επαναλαμβάνω 20 χρόνια τώρα είναι αυτό : το final goal είναι άνθρωπος και μηχανή να γίνουν αξεχώριστα. Όχι μέσω αναβάθμισης της δεύτερης, αλλά υποβάθμισης του πρώτου.
Εχω ακουσει οτι υπαρχουν πλεον προγραμματα που τους δινεις θεμα και σου γραφουν δοκιμιο η΄ακομα και διδακτορικο , γι αυτο εγραψα οτι εγραψα.. Που αν ισχυει . σημαινει οτι ακυρωνεται ολοκληρη η 9οποια) λογικη των Ακαδημαικων Σπουδων ?? Αν εχει γραφτει απο ανθρωπο φοβαμαι οτι εχει επελθει “μηχανοποιηση” της ανθρωπινης διανοιας .. Για καποιους το ζητουμενο ισως , χε χε ..
Η συρρίκνωση, τη λες και μηχανοποίηση, της ανθρώπινης διάνοιας αποτελεί στόχο προ πολλού, ως απαραίτητη συνθήκη για το πέρασμα στο επόμενο στάδιο, την πλήρη υποκατάστασή της. Ήδη, κατά την άποψή μου, το διανοητικό status του μέσου “χρήστη” του Twitter δεν διαφέρει από εκείνο ενός καθαρόαιμου bot.
Περί προγραμμάτων στα οποία αναφέρεσαι, check αυτό το post [15/1]
https://oannes.gr/chat-gpt-%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%bf%ce%bd-%ce%bc%ce%b1%cf%83-%ce%b1%ce%bd%ce%b7%ce%ba%ce%b5%ce%b9/