Η αναμονή πήρε τέλος: ο κορωνοϊός έφτασε και στην Ελλάδα. Ο γλωσσοδέτης του “δημοσιογραφικού ρεπορτάζ”, η αγλωσσία και οι γκροτέσκες υπερβολές εναλλάσσονται με καθησυχαστικές δηλώσεις αρμοδίων περί παρόμοιων με τη γρίπη επιπέδων θνησιμότητας. Όλα αυτά σε κλίμα τρόμου τον οποίο συντηρεί η τηλεοπτική παρουσία …ανθρώπων με μάσκες, σε ιατρεία, εργαστήρια, εσωτερικούς και εξωτερικούς δημόσιους χώρους.
Μαζί με τον ιό διαδίδεται εξ ίσου γρήγορα η “πληροφορία”: ως προς τις μάσκες, φερειπείν, ακούς από έγκριτο μέσο ότι ΔΕΝ προστατεύουν τον υγιή άνθρωπο. Από άλλο μέσο, εξ ίσου έγκριτο, πληροφορείσαι ότι η ανωτέρω προστασία απλώς δεν έχει αποδειχτεί.
Το cui bono [τις ωφελείται;] από την όλη υπόθεση είναι απλό: οι φαρμακοβιομηχανίες που, μέσα από τη δημιουργία συνθηκών Αποκάλυψης, εδραιώνονται στο μεσιανικό τους ρόλο, προετοιμάζοντας πυρετωδώς ένα ακόμα εμβόλιο που θα είναι φυσικά “υποχρεωτικό” για όλους μας, από του χρόνου που αναμένεται η δυνατότητα διάθεσής του.
Περαιτέρω, η, όχι ακριβώς έμμεση, προτροπή στον πανικό, οδηγεί σε μια “κανονικοποίηση” της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης, τουτέστιν, παραγωγής πολιτών σε μόνιμη …νοσηρή εγρήγορση. Μπορεί όμως να οδηγήσει και σε κάτι χειρότερο: σε μια μιθριδατικού τύπου ανοσία σε τέτοιους είδους ειδήσεις, και εφιαλτικά, τύπου “cry wolf” σενάρια.
Αξίζει τον κόπο να δει κανείς το πρώτο, έστω, επεισόδιο της σειράς Pandemic. Είχε ανεβεί στο Netflix την ίδια εβδομάδα που ξεκίνησε ο θόρυβος για το κορωνοϊό: στο script του εφιαλτικού docu-thriller, μια πανδημία που θα σκοτώσει εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπων στο μέλλον, δεν αντιμετωπίζεται ως ενδεχόμενη, αλλά ως αναπόφευκτη εξέλιξη. Μπορεί σε ένα χρόνο, μπορεί σε δέκα, μπορεί και μεθαύριο. “Το θέμα δεν είναι το αν, αλλά το πότε”. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι.

Ως προς το σενάριο περί βιολογικού όπλου με το οποίο έχουμε ασχοληθεί σε προηγούμενα posts, υπάρχει κάτι που θα μπορούσε να διασκεδάσει τις ανησυχίες: αν το σενάριο ισχύει, τα νούμερα των Κινέζων οφείλουν να αποδειχτούν πλασματικά και η πραγματικότητα να αποκαλυφθεί πολύ πιο ζοφερή από ένα, επιπέδου απλής γρίπης, 2% minus.  Εϊναι όμως νωρίς ακόμα για να μιλήσει κανείς με βεβαιότητα.