Στη συνέντευξη – μονόλογο με αβανταδόρο, ο πρώην αντιπρόεδρος δηλώνει παρών “στον αγώνα τον καλό” των democrats, εν όψει εκλογών.
Είναι αξιοσημείωτος ο χαλαρός τρόπος με τον οποίο χασκογελάει στο ξεκίνημα της κουβέντας, πριν σοβαρέψει στη συνέχεια *.
Αξιοσημείωτος επίσης ο [διόλου χαλαρός] τρόπος με τον οποίο υπηρετεί την κομματική ατζέντα – ούτε ένα “κόμα” στο πλαίσιο του λόγου του δεν είναι περιττό.
Ο Αl Gore επιδεικνύει αξιοσημείωτο ταλέντο στο να διαπλέκει τον κορωνοϊό, την LGBTQ κονότητα, τη δολοφονία του George Floyd, το Black Lives Matter, την κοινωνική αδικία και …το climate change, αφήγημα που διέπει τη δραστηριότητά του των τελευταίων 25 χρόνων. Θα μπορούσαμε να περιγράψουμε αυτή την ικανότητά του και ως “ταλέντο στη δημαγωγία και την εξαπάτηση”.
Al Gore: “κλιματική αλλαγή και κορωνοϊός πλήττουν περισσότερο τις …έγχρωμες κονότητες και τους φτωχότερους ανθρώπους. Φωτίζοντας εκπληκτικές αδικίες και ανισότητες που …έχουν αφεθεί να υπάρχουν για πολύ καιρό. Πρέπει να κάνουμε κάτι”.
Σημειώνει κανείς την επιλογή τρίτου πληθυτικού: όχι “έχουμε αφήσει…” [ο εν λόγω έχει ασκήσει εξουσία επί οκτώ χρόνια, ως ο νούμερο δύο ισχυρότερος άνθρωπος στον πλανήτη] αλλά “έχουν αφεθεί να υπάρχουν”.
Ο πρώην αντιπρόεδρος του Bill Clinton δεν παραλείπει να μας καταπλήξει με την επιστημονικότητα συλλογισμών του όπως ο κατωτέρω:
Οι επιδημιολόγοι μας προειδοποιούν εδώ και χρόνια για μια πανδημία, με τα γνωρίσματα εκείνης που σήμερα αντιμετωπίζουμε. Όπως αποδεικνύεται λοιπόν …είχαν δίκιο.
Παρόμοια, οι κλιματολόγοι μας προειδοποιούν [για πολύ περσσότερα χρόνια] για το επερχόμενο Climate Change.
Συμπέρασμα : ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ έχουν δίκιο.
Γεγονός είναι ότι [ίσως με υπαιτιότητά μου] δεν θυμάμαι κάποιο “διακεκριμένο επιδημιολόγο” να προειδοποιεί για επερχόμενη πανδημία. ** Ο μόνος που θυμάμαι να το κάνει, απο το 2015, είναι ο Bill Gates. Και δεν είναι επιδημιολόγος, ούτε καν γιατρός. Είναι επιχειρηματίας δραστηριοποιούμενος μεταξύ άλλων στον τομέα της μαζικής παραγωγής εμβολίων. Στοιχείο που, σε μια κοινωνία όπου οι πάντες δικαιούνται να είναι υπερ-καχύποπτοι, θα έπρεπε να καθιστά τουλάχιστον “αξιοσημείωτη” την εμμονή του με τις πανδημίες και τα εμβόλια.
Ακόμα περισσότερο, όταν ο “δισεκατομμυριούχος φιλάνθρωπος” είναι perosna non grata σε χώρες ανά την υφήλιο για τα αποτελέσματα που έχουν προκαλέσει οι πρακτικές του [βλ. post WHO IS W.H.O.]
* Κάτι αντίστοιχο παρατηρεί κανείς στις συνεντεύξεις του Bill Gates, όπου τον βλέπεις να μιλάει ξεκαρδιζόμενος στα γέλια, για βιολογικά όπλα, οικονομικές καταστροφές και αλλεπάλληλα πανδημικά κύματα.
** Θυμάμαι όμως καλά τις προηγούμενες απόπειρες δημιουργίας πανικού εκ μέρους του WHO, με τη γρίπη των πουλερικών, την γρίπη των χοίρων κοκ. Στο τέλος της τελευταίας από αυτές τις υποθέσεις, του H1N1 προ δεκαετίας, η ετυμηγορία των mainstream media μιλούσε για “ανεπανόρθωτο πλήγμα στο κύρος του WHO”. Του ίδιου WHO του οποίου, σήμερα, η αμφισβήτηση απαγορεύεται δια ροπάλου.
Η εκμετάλλευση του θέματος από πολιτικούς, δημοσιογράφους, πανεπιστημιακούς, κομπλεξικούς και δε συμμαζεύεται είναι τόσο μεγάλη που πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ πώς οι άνθρωποι αυτοί θα δεχόντουσαν ποτέ να επιστρέψουν στην πρό κορωνοϊού κατάσταση. Τελευταία προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου να υιοθετήσει μια στάση του τύπου “και τι σε νοιάζει εσένα στην τελική; μήπως έχεις και τίποτα να χάσεις; την ίδια ζωή που έκανες και πριν, την ίδια κάνεις και τώρα.. φόρα την κωλομάσκα τους δέκα λεπτά τη βδομάδα και άστους να πάνε στο διάολο αφού έτσι τους αρέσει”. Αυτό που με πτοεί κυρίως είναι ότι με τόσα ψέματα αισθάνομαι να διαλύεται η έννοια της πραγματικότητας, λες και βρίσκομαι σε όνειρο χωρίς καμία ελπίδα να ξυπνήσω.
Και εγώ την ίδια στάση προσπαθώ να υιοθετήσω. Έστι κι αλλιώς σπανίως βγαίνω έξω. Έχω μια μάσκα για τον π@@τσο, τη βάζω – βγάζω στα κωλομάγαζα που πάω για ψώνια και έως εκεί.
Για να μη μιλήσουμε για καταστάσεις όπως …beach bar, “γλέντια” κλπ. που ούτως ή άλλως απέφευγα ως ο διάολος το λιβάνι.
Αλλά το πράγμα αυτό δεν είναι ανεκτό. Σκέφτομαι τι θα έκανα αν ήμουν 25 χρόνων και είχα την κοινωνική ζωή που είχα. Θα δάγκωνα τους τοίχους. Σκέφτομαι τον εαυτό μου στο δημοτικό να έρχεται κάποιος να μου φοράει μια μάσκα και να μου λέει “θα τη φοράς για πέντε ώρες”. Θα γ@@@σα το σύμπαν γύρω μου.
Ακόμα και με τους κάγκουρες των beach bar νιώθεις μια αλληλεγγύη. Αυτό έχουν, δεν το διάλεξαν. Τους το φορέσανε, και τώρα τους το παίρνουν.
Κι εγώ δυσκολεύομαι να δω το θέμα από αυστηρά προσωπική οπτική. Κι όχι μόνο με τους κάγκουρες, αλλά και με κάθε είδους “ψεκασμένους” αισθάνομαι πλέον αλληλέγγυος. Κρίμα που το σύνθημα του “δεν μπορώ να αναπνεύσω” έγινε αντικείμενο φτηνής πολιτικής εκμετάλλευσης, γιατί εδώ πραγματικά θα ταίριαζε γάντι.
Κάτι πάντως ήξερε ο Πλάτωνας κι επέμενε ότι δεν μπορεί ο δημόσιος χώρος να εμπίπτει στη δικαιοδοσία μιας (περι)ορισμένης ειδικότητας. Παλιότερα οι παπάδες προσπάθησαν να μετατρέψουν την κοινωνία σε μοναστήρι, αργότερα οι καραβανάδες σε στρατόπεδο, προσφάτως οι οικονομολόγοι σε χρηματιστήριο, τώρα οι γιατροί θέλουν να την κάνουν νοσοκομείο. Να δούμε πότε θα έρθουν κάποια στιγμή στα πράγματα και οι νεκροθάφτες..
Οι γιατροί είναι οι “ιδανικοί” εκπρόσωποι μιας τεχνοεπιστήμης που έχει προ πολλού μετατρέψει την κοινωνία σε νοσοκομείο: όλη αυτή η ιστορία με τους αυτιστικούς βυσματωμένους “χρήστες” του διαδικτύου μου έφερνε πάντα προς εντατική και διασωλήνωση [η παράσταση υπάρχει και στους στίχους του ‘Star With No Name’ από το “Nigger”]
Οι νεκροθάφτες κληρονομήσουσι την γην.
stars with no name.. such a perfect pop song 🙂