Ο κύριος Fauci μιλάει για περιστατικά που αυξάνονται, χωρίς να αναφέρεται στο τι είδους περιστατικά είναι αυτά [για τη θνητότητά τους κάνει λόγο ο δρ. Ιωαννίδης σε πρόσφατο post]. Δεν παραλείπει να αναφερθεί στα εργαλεία που διαθέτουμε για να προστατευτούμε : you guessed it, τεστ, εμβολιασμός, μάσκες ξανά σε εσωτερικούς χώρους [τι λέει γι’ αυτό ο Plevris Junior;]
Προς άρσιν τυχόν παρεξηγήσεων, ξεκαθαρίζει ότι δεν τίθεται θέμα υποχρεωτικότητας. Ούτε χρειάζεται, λέει, να πανικοβαλλόμαστε. Το θέμα είναι της αρμοδιότητας του FDA, ο οποίος θα αποφασίσει τις επόμενες κινήσεις.
Ο κύριος Fauci δεν είναι εδώ για να κινδυνολογήσει, ή να δημιουργήσει κάποιο πρόβλημα. Ένας φτωχός πλασιέ των φαρμακευτικών είναι ο άνθρωπος.
(Visited 154 times, 1 visits today)
They can’t let go can they?
No they can’t. For some of us it was obvious: Half a month into the “pandemic” they were already talking about “never going back to normal” and “how covid is changing the world forever”…
Επιτέλους και μια λογική mainstream άποψη για τα εμβόλια. Όταν τα λέγαμε βέβαια πριν από δυόμιση χρόνια.. άκρα του τάφου σιωπή. Τότε δηλαδή αυτοί δεν τα ήξεραν; Το πραγματικό ερώτημα βέβαια είναι τι δουλειά έχουν άρθρα σαν κι αυτό σε mainstream φυλλάδες και μάλιστα ελληνικές. Ή κάτι άλλα που ανακάλυψαν ξαφνικά ότι με τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας αναπτύσσεται η Ρωσία και καταποντίζεται η Ευρώπη..
https://www.tovima.gr/2022/07/14/science/ta-dilimmata-gia-ti-n-tetarti-dosi/
Ξέρεις, όταν η απάτη/μαλακία τους φτάνει πλέον σε σημείο που δεν κρύβεται με τίποτα, έρχονται ξαφνικά και σου λένε “μα φυσικά, τι περίμενες δηλαδή;” σα να μην έγινε τίποτα. Κι εκεί σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι!
Το να είσαι ένας απλός, φυσιο-λογικός “άνθρωπος του Θεού”, αρκεί σήμερα για να αισθάνεσαι μάρτυρας.
Έχει κάποιες “πρωτότυπες” παραδοχές για το είδος της. Η κεντρική ιδέα πάντως για την κυριούλα απ’ το Πανεπιστήμιο Ροκφέλερ είναι “βασικά δεν ξέρουμε που παν τα τέσσερα αλλά, καλού κακού, κάντε ό,τι εμβόλιο υπάρχει διαθέσιμο”.
Και επιπροσθέτως “επειδή εγώ δεν το πέρασα σαν μια απλή γριπούλα …μόνο απλή γριπούλα δεν είναι”. Λες και η ίδια η απλή γριπούλα, είναι …απλή γριπούλα για όλους.
Εννοείται ότι άμα δεν κάνεις μια τυπική έστω επίκληση στις πανανθρώπινες αξίες της πολιτικής ορθότητας.. δεν υπάρχεις, που έλεγε και ο ταλαίπωρος ο Καββαθάς. Τον οποίο παρεμπιπτόντως και δεδομένων των γενικότερων εξελίξεων έχω αρχίσει να εκτιμώ περισσότερο από την περίοδο που ήταν ακόμα στην “πρώτη γραμμή”.
Ως προς τα συγκεκριμένα θέματα για μένα ήταν και είναι εκτιμητέος.
Καλόν είναι να μην επεκταθεί κανείς σε χωράφια τεχνολογίας και A.I. γιατί οι απόψεις του εκεί δεν απέχουν από εκείνες του κυρίου Harari.
Γιαυτό κι εγώ τον εκτιμώ περισσότερο.. τώρα. Ίσως όμως είναι λιγάκι άδικο να τον κρίνουμε με τα δικά μας “αιρετικά” κριτήρια, δεδομένου ότι σε μεγάλο βαθμό αποτελούσαμε ήδη εξαιρέσεις από τότε. Αυτός εξάλλου είναι κι ο λόγος που, όταν κατόπιν μακροχρόνιας αποχής από τον περιοδικό τύπο ανακάλυψα επιτέλους τα γραπτά σου, κάπου αισθάνθηκα ότι ξαναβρήκα το μεγαλύτερο.. δίδυμο αδερφό μου😁
Same here! – meaning …τον μικρότερο.
[Θα έπρεπε να γινόταν να παρακολουθήσεις συζητήσεις κατ’ ιδίαν με τον άνθρωπο του Θεού για τα συγκεκριμένα θέματα. Ο οποίος, εκτός των άλλων, δεν έχει πρόβλημα να σε στολίζει με χαρακτηρισμούς από καθέδρας και από το ξεκίνημα ήδη της συζήτησης (“αυτά είναι κοινοτοπίες”, “αυτά τα λένε οι παπάδες” κοκ)].
Καλά εσύ τον ήξερες προσωπικά και οπωσδήποτε σε πολλά ζητήματα οι απόψεις του ήταν παρωχημένες από τότε. Απλά σε σχέση με τα σημεία και τέρατα που βλέπουμε σήμερα ο άνθρωπος φαντάζει πλέον σαν κάτι περισσότερο από αυτό που φαίνονταν τότε. Όσο για τη μάλλον αναπόφευκτη “αλαζονεία της επιτυχίας” αναλογίζομαι καμιά φορά τα πικραμένα στιχάκια του Phil Ochs: so lucky to fail/my life was not for sale..
Δεν έπαψα ποτέ να θεωρώ προσωπική τύχη το ότι …υπήρξε καταρχήν μια εταιρία σαν τις ΤΕ και το ότι εργάστηκα εκεί για πάνω από 20 χρόνια. Πέρα από τα όποια αρνητικά της υποθέσεως [ουδείς αναμάρτητος] το ήθος που εκπροσωπούσε η εταιρία ήταν σουρεαλιστικά εκτός χάρτου, όχι για σήμερα, αλλά για εποχές ακμής [τρόπος του λέγειν] της ελληνικής δημοσιογραφίας.
Κι αυτό που κατέστρεψε την εταιρία ήταν, πέρα από κάποια λάθη του ΚΚ, η απαράδεκτη στάση στις δύσκολες στιγμές μερίδας των εργαζομένων. Των πιο προνομιούχων, not surprisingly…