Ποιος Φωκυλίδης, ποιο “μηδενί δίκην δικάσεις πριν αμφοίν μύθον ακούσεις”… εδώ έχουμε την βιομάζα * του Twitter διψασμένη για ένταση και ενόχους. Και από δίπλα, κάποιους που κάνουν ό,τι μπορούν για να αποσπάσουν την προσοχή των φυσιολογικών ανθρώπων [υπάρχουν και αυτοί – εναντίον τους δίνεται η μάχη] από αυτό που συντελείται: μια διεθνής συμμορία γκάνγκστερ που έχουν “κατοχυρώσει” τον τίτλο της ελίτ, καταστρέφουν τον πολιτισμό όπως τον ξέραμε. Με όχημα, ένα σύνθετο project, το οποίο ξεκινώντας από εσχατολογίες περί πανδημίας και κλιματικής καταστροφής, φτάνει στον εξοβελισμό του Μεγάλου Φταίχτη, ο οποίος αποτελεί εξ αρχής τον στόχο τους: είναι ο αδίστακτος, αυταρχικός, ακόρεστα φιλόδοξος …λευκός άνδρας **
Υπάρχει άραγε κάποιο στοιχείο που ενοποιεί αφηγήσεις “ετερόκλητες”, όπως η πανδημία / climate change και τα τσουνάμια των καταγγελιών που συγκλονίζουν τον κόσμο του θεάματος;
Παρατηρεί κανείς ότι και στις δυο περιπτώσεις έχουμε ζητήματα παρουσιαζόμενα ως …επιδεκτικά μαγικής λύσεως, χωρίς να είναι. Και σίγουρα όχι λύσεως από αυτές που επαγγέλλονται οι ελίτ : ανανεώσιμες πηγές ενέργειας / καθολικά lockdown απ’ τη μία, “όλα στο φως” / “πόλεμος όλων εναντίον όλων” απ’ την άλλη.
Ο στόχος και στις δυο περιπτώσεις είναι μια φενάκη: η κλιματική αλλαγή είναι εκτός βεληνεκούς ανθρώπινης ευθύνης / επανορθωτικής δυνατότητας. Εντούτοις, στο όνομα μιας ανέφικτης αντιστροφής, ο πληθυσμός του πλανήτη ετοιμάζεται να βιώσει μια ιστορικών προδιαγραφών κρίση : την εγκατάλειψη παραδοσιακών μορφών ενέργειας, στο πλαίσιο μιας συνολικής αναδιάρθρωσης δομών “ξεπερασμένων” και “μη λειτουργικών στον 21ο αιώνα”. Αρωγός εδώ, η “πανδημία”, βλ. η …ευκαιρία για επιτάχυνση διαδικασιών που ήταν ”ήδη αποφασισμένες” [Schwab].
Αντίστοιχα ουτοπικής υφής, η περίπτωση ενός ιού που η εξαφάνισή του ορίζεται ως …εφικτός στόχος, στο όνομα του οποίου θυσιάζεται ήδη η πλανητική οικονομία. Τα αποτελέσματα θα τα “απολαύσουν” πρώτοι εκείνοι που στηρίζουν κυβερνήσεις όπως η ελληνική, νομίζοντας ότι θα ενθυλακώνουν επιδόματα επ’ άπειρον.
Η “βία” απ’ την άλλη, είναι φαινόμενο ενδημικό στη φύση – και όχι μόνο του ανθρώπου. Αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση οργάνωσης στοιχειωδών [σταδιακά πιο σύνθετων] δομών εξουσίας, η οποία αποτελεί εκ των ουκ άνευ προϋπόθεση δημιουργίας πολιτισμού. Η κατάχρηση εξουσίας είναι αρχαία όσο και το ανθρώπινο είδος. Και το να ισχυρίζεται κανείς ότι, για να εκλείψει, αρκεί η “συνειδησιακή αφύπνιση” ομάδας κυριών, οι οποίες ένιωσαν ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να αρχίσουν να μιλούν, όλες μαζί, για τις “εφιαλτικές στιγμές που έζησαν” *** αποτελεί ένδειξη ακραίας ανεπάρκειας ή, το πιθανότερο, κακοήθειας.
* τα απόβλητα ως πηγή ενέργειας…
** σε εφιαλτικό κοντράστ με τους “καλούς καγαθούς” των υπόλοιπων φυλών και, βέβαια, με τις εκ φύσεως άσπιλες, αθώες του αίματος γυναίκες.
*** Οι δεκαετίες που έχουν περάσει από τότε που τις έζησαν [;] θα αρκούσαν για να μετατρέψουν τη διαδικασία σε ανέκδοτο …κάποια άλλη εποχή.
Στη ζωή ως γνωστόν είναι απαράβατος νόμος ότι “there ain’t no such thing as a free lunch” (Robert Heinlein) – ο τρόπος όμως με τον οποίο η πολιτική ορθότητα θέτει τα συγκεκριμένα ζητήματα είναι τέτοιος ώστε να καθιστά τις όποιες λύσεις ανέφικτες εκ των προτέρων. Συμπληρωματικά στις απόλυτα ορθές επισημάνσεις σου θα προσέθετα την έννοια της “αποστείρωσης”: ένας πλανήτης αποκαθαρμένος από κάθε λογής “σκουπίδια” καθώς και ανθρώπινα όντα χωρίς “ελαττώματα” και “μικρόβια”. Έλα όμως που μόνο ένας εξολοκλήρου εικονικός ψηφιακός κόσμος εντελώς απαλλαγμένος από τη μολυσματική παρουσία ζωής θα μπορούσε ποτέ να εκπληρώσει την πουριτανικο-σοσιαλιστική ουτοπία των παρανοημένων αυτών κληρονόμων του διαφωτισμού. Ο Βιτγκενστάιν έλεγε χαρακτηριστικά επιτιθέμενος σε ανάλογες απόψεις της εποχής του στο χώρο της φιλοσοφίας: “Επιτέλους βρισκόμαστε σε απόλυτα λεία επιφάνεια. Διαπιστώνουμε όμως ότι δεν μπορούμε καθόλου να περπατήσουμε. Πίσω λοιπόν στην ανωμαλία και την τριβή!”
Και το χειρότερο, το οποίο συνάδει με αυτά που λέγαμε τις προάλλες περί κυριαρχίας μηχανών κτλ. είναι ότι για την …ακραία πτέρυγα των liberals, σκουπίδι είναι ο ίδιος ο άνθρωπος ανεξαρτήτως φυλής, scum of the Earth, είδος προς εξάλειψη. Μόλις εχτές έβλεπα ένα ντοκιμαντέρ για την περιοχή του Τσερνομπίλ που παρουσιάζει υποτίθεται μια οργιώδη ανάπτυξη του ζωικού βασιλείου εν τη απουσία ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων ζώων παραδοσιακά οικόσιτων όπως αγελάδες κλπ. Το ντοκιμαντέρ έκλεινε με την παροιμιώδους ευφυίας φράση: “η φύση δεν μας χρειάζεται, τα ζώα δεν μας χρειάζονται”…
Τα παραπάνω εντωμεταξύ με την προϋπόθεση ότι τα εν λόγω άτομα εννοούν πραγματικά τις ανοησίες τους. Αν τώρα θέλουμε απλά να τοποθετήσουμε το ζήτημα στις καθημερινές του διαστάσεις, η αντίληψη του “Δεν μπορεί να είμαι πουτανάκι εγώ.. ΕΣΥ κύριε είσαι βιαστής!” φτάνει και περισσεύει για να εξηγήσει τη μανία με την οποία προσπαθούν οι κάθε είδους social warriors να μας φορτώσουν τις αμαρτίες τους και για τα όργια και για το περιβάλλον και για τα μικρόβια της ατμόσφαιράς και όλα.
Ακριβώς. “Εγώ” μπορώ να κυκλοφορώ με όλα στη φόρα γιατί έτσι γουστάρω και το να θεωρείς ότι το κάνω για να σε προκαλέσω αποτελεί προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας or something.
Και να κυκλοφορώ με όλα στη φόρα και να σου τρίβομαι για να σέρνεσαι πίσω μου και αν μου την πέσεις να σε βγάζω βιαστή αν όχι πάλι μαλάκα γιατί μπορώ ενώ εσύ χρειάζεται να δικαιολογείσαι για όλα ηλίθιο αρσενικό σωβινιστικό γουρούνι άμα λάχει ναούμε..😇
https://youtu.be/ive5TbkKTJw
Μιλάμε ότι μόλις τώρα, κλείνοντας το κομπ., διέκρινα ότι τη Δευτέρα είναι η …μέρα της γυναίκας!
Θεού θέλοντος θα γελάσουμε.💅💅💅