To singularity, οι πολιτικές του virtual, μέσα αντι-κοινωνικής δικτύωσης, η μουσική στην εποχή των ringtones…• Singularity, the politics of virtual, anti-social media, music in the age of ringtones…
Other musical stuff
Στα τέλη του 18ου αι. η φήμη είχε αρχίσει να εξαπλώνεται στον φοιτητόκοσμο της Βιέννης, για τον νέο επαναστάτη συνθέτη, που έγραφε μια μουσική αλλόκοτη, που κανείς δεν μπορούσε να εκτελέσει ή και να καταλάβει. Μιλούσαν για έργα όπως η “Παθητική” σονάτα που ο LVB συνέθεσε 27 χρόνων το 1798. Την ακούμε από τον Rudolf Serkin, ένα απ’ τους θρυλικούς…
Ένα από τα πιο αξιοσημείωτα κουρτέτα εγχόρδων του LVB είναι το Νο. 10 σε Μι ύφεση μείζονα, το επανομαζόμενο “Της Άρπας”, λόγω των χαρακτηριστικών pizzicato νοτών στο πρώτο μέρος, Poco Adagio-Allegro. Το ακούμε από τους Melos Quartet. One of the most notable LVB‘ s string quartets is No. 10 in E-Flat major, the so-called “Harp” due to the characteristic pizzicato…
John McLaughlin, αγέραστος και διαχρονικός, σε ένα κομμάτι από το άλμπουμ του Floating Point του 2008. Ο Louis Banks είναι στα keyboards, ο Hadrien Feraud στο μπάσο και ο Ranjit Barot στα ντραμς. Σε πετάγματα μαζί με το guitar synth του JML, το σοπράνο σαξόφωνο του George Brooks. John McLaughlin, ageless and timeless, on a track from his 2008 album…
Στο άλμπουμ του The Wine Of Silence, ο mastermind των King Crimson “επισκέπτεται” με ορχηστρικές διαθέσεις και με τη συνεπικουρία των David Singleton, Andrew Keeling παλαιότερες συνθέσεις του, όπως το Pie Jesu από το ομώνυμο ΕP του 1997. Μ’ αυτό ξεκινάμε ένα κύκλο γιορτινών ακουσμάτων, ενώ συνεχίζεται το μπετοβενικό tribute. On the album The Wine Of Silence, King Crimson’s mastermind…
Ακούμε ένα από τα 6 τραγούδια – μελοποιήσεις ποιημάτων του Θεόφιλου Γκωτιέ, που συνθέτουν τον κύκλο Les Nuits D’ Été του Εκτόρ Μπερλιόζ – αρχικά για πιάνο και φωνή, ενορχηστρωμένα στη συνέχεια από τον συνθέτη. Το ‘Le Spectre De La Rose’ ερμηνεύει η mezzo-soprano Brigitte Balleys, ο Philippe Herreweghe διευθύνει την Orchestre des Champs-Elysees We hear one of the six…
Ο κύριος στα δεξιά [βλ. εξώφυλλο], φέρνων ελαφρώς στον Χρήστο Τσαγανέα, είναι ο Otto Klemperer, ένας από τους μεγαλύτερους αρχιμουσικούς όλων των εποχών, και προσωπική μου αδυναμία βεβαίως-βεβαίως. Στα αριστερά ο σολίστ του πιάνου και μετέπειτα κορυφαίος μαέστρος επίσης, Daniel Barenboim. Τους ακούμε να ερμηνεύουν, ο OK διευθύνοντας την New Philharmonia, το Allegro Con Brio από το “μοτσαρτικό” δεύτερο κονσέρτο…
Ανάμεσα στα άλλα, ο Δεκέμβριος αναδεικνύεται σε μήνα των μεγάλων Νοτίων. Μετά τους Lynyrd Skynyrd [Gary Rossington] και τους ZZ Top [Billy Gibbons] ακούμε ένα classic από το άλμπουμ – ντεμπούτο των Allman Brothers. Τραγούδι του θρυλικού οργανίστα & τραγουδιστή τους, Gregg Allman [R.I.P.], γεννημένου αυτό το μήνα πριν από 76 χρόνια. Among other things, December emerges as the month…
Ακούμε τον Alfred Brendel στο δεύτερο [00:00] και τρίτο [03:09] μέρος της Σονάτας για πιάνο Νo. 26 σε Μι Ύφεση Μείζονα, Op. 81 A, ‘Les Adieux’. Πρόκειται για σύνθεση του 1810, στο μεταίχμιο δεύτερης και της τρίτης περιόδου του LVB. Ο τίτλος του έργου όπως και των τριών μερών του [‘Lebewohl’ – αποχαιρετισμός, ‘Abwesenheit’ – απουσία και ‘Wiedersehen’ – επανασύνδεση]…
Το δέος των μουσικολογούντων μπροστά στην πρωτοφανή περίπτωση των πέντε τελευταίων κουαρτέτων του Μπετόβεν [θα φτάσουμε σ’ αυτά εν καιρώ], όσο δικαιολογημένο και αν είναι, αδικεί κάποια προγενέστερα, των οποίων η σχετική “συμβατικότητα” δεν τα κάνει λιγότερο άξια να ακουστούν. Ακούμε τους Alban Berg Quartet στο δεύτερο και τρίτο μέρος, Adagio affettuoso ed appassionato [00:00], Scherzo. Allegro molto [09:27] του…
Ο μέγιστος των Φινλανδών συνθετών και ένας από τους μεγαλύτερους του αιώνα, έζησε σε ενδιαφέρουσες μουσικά εποχές, ανάμεσα στον υστερορομαντισμό, τον ιμπρεσιονισμό και τις νεότερες μουσικές τάσεις. Ο Jean Sibelius [1865-1957] υπήρξε πολυγραφότατος μέχρι την ηλικία των middle 60s, οπότε επέλεξε να “σιγήσει”. Αυτό, έχοντας εξασφαλίσει την υστεροφημία με ένα ρωμαλέο corpus, από το εμβληματικό Κονσέρτο για Βιολί [ήταν βιολιστής,…
Το επικό, ορχηστρικό φινάλε ενός ακόμα άλμπουμ, αντιπροσωπευτικού μιας εκρηκτικά δημιουργικής περιόδου για τον Frank Zappa. Η επιγραφή στο εξώφυλλο υποδηλώνει ένα sequel του Hot Rats, πράγμα το οποίο δεν ακούγεται ακριβώς – όχι ότι έχει σημασία // The epic, orchestral finale of another album representative of an explosively creative period for Frank Zappa. The inscription on the cover suggests…
Tο Kονσέρτο για Πιάνο No. 1 ήταν στην πραγματικότητα το δεύτερο που έγραψε ο LVB – η σύγχυση αφορά στο ότι ήταν το πρώτο που εκδόθηκε. Η προσωπική φωνή του άλλωστε ακούγεται ευκρινέστερα εδώ, απ’ ότι στο “δεύτερο”, καθορισμένο απ’ την επιρροή του Μότσαρτ. Ακούμε το πρώτο μέρος του, Allegro Con Brio, από τον σούπερ σολίστα & μαέστρο Mikhail Pletnev,…